Founder fuck-up: Er is een constante strijd tussen mijn idealen en wat realistisch is
Het is makkelijk je succesverhaal te delen. Social media staat er niet voor niets bol van. Wat moeilijker is: met trots en humor vertellen over een enorme fuck-up of misser waar je je nog steeds een beetje voor schaamt. Een gemiste kans, want faalverhalen kunnen voor mooie inzichten zorgen en anderen inspireren. Daarom lanceren wij een artikelreeks over Founder fuck-ups, om als ondernemers en freelancers elkaars fouten te vieren.
Vandaag ga ik het gesprek aan met Chala, founder van het veganistisch cateringbedrijf Maaltijdmeid. We spreken af op een pitoresk plekje in Amsterdam-Noord, uitgekozen door Chala Garcia, dat als grens fungeert tussen de drukte van de stad en de kalmte van een dorp. Dit plekje lijkt gaandeweg symbolisch te zijn voor ons gesprek.
Serendipiteit
Maaltijdmeid is ruim een jaar geleden ontstaan met het idee om veganistische ontbijtmaaltijden op de markt te brengen. “Ik heb een tijdje in Barcelona gewoond en ben daar veganist geworden. Het veganisme was heel gebruikelijk in Barcelona en zo ontstond eigenlijk het idee om een veganistisch ontbijtje te ontwikkelen en in Nederland op de markt te brengen. Mijn toenmalige compagnon en ik kwamen er alleen snel achter dat je door een enorme commerciële machine heen moest gaan om je product in de schappen te krijgen. Vervolgens kregen we de mogelijkheid om via een organisatie ons product verder te laten ontwikkelen, wat commercieel gezien misschien wel de juiste keus was geweest. Het probleem was echter, dat een groot gedeelte van de geest van ons product dan verloren zou gaan en dat was het ons niet waard.”
Ik kwam om een probleem op te lossen, maar vertrok met een ander idee voor mijn bedrijf.
Tijdens een Design Thinking sessie (waar Chala eigenlijk een ander probleem wilde tackelen) is ‘per ongeluk’ het idee ontstaan om te switchen van een ontbijtproduct, naar een cateringbedrijf. “Tijdens de Design Thinking sessie werd mijn casus behandeld. Na de sessie vroeg Mariëtte Ruggenberg of ik voor een van haar events de catering wilde doen. Dat was gelijk mijn eerste opdracht die ik binnenhaalde en voor mij het eureka-moment om van koers te wijzigen.”
Idealisme vs Realisme
Tijdens het gesprek valt mij op dat Chala een gezonde en fijne vorm van eigenwijsheid heeft. Ze weet goed wat ze wil en doet weinig concessies zodra iets tegen haar filosofie ingaat. Op de vraag of ze nooit moeite heeft gehad om de verleidingen van groot commercieel succes te weerstaan, antwoordt zij het volgende: “Absoluut! Ik heb gezien hoe andere soortgelijke bedrijven grote en succesvolle stappen hebben gemaakt. Dat kan je enigszins aan het twijfelen brengen, maar tegelijkertijd besef ik ook dat wat voor hen werkt, niet voor mij zou werken. Ik kan prima leven van Maaltijdmeid en het geeft mij zelfs de financiële mogelijkheid om een yogacursus te kunnen bekostigen, dus ik heb zeker niks te klagen. Dingen doen waar mijn hart ligt is voor mij veel waardevoller dan heel hard werken en veel geld verdienen.
Ik vond het zo paradoxaal om mijn duurzaam product te bezorgen in een auto.
Ik voer af en toe nog wel een interne strijd, omdat ik met bepaalde zaken tegen de muur van realisme aanloop. Mijn ingrediënten zijn biologisch en de verpakkingen zijn duurzaam. Ik vond dat alles wat ik deed zo duurzaam mogelijk moest zijn, daarom leverde ik de maaltijden af met mijn bakfiets. Heel idealistisch, maar totaal niet praktisch. Ik heb toen toch de lastige beslissing genomen om te gaan bezorgen met mijn auto (die gelukkig zuinig is). Zo was ik bijvoorbeeld ook op zoek naar een duurzaam alternatief van aluminiumfolie, om de warme gerechten op temperatuur te houden tijdens het bezorgen. Ik heb verschillende beurzen afgestruind, maar zonder succes. Uiteindelijk moest ik het dan toch doen met aluminiumfolie. Gelukkig kan ik mij er nu beter in berusten, omdat ik weet dat ik de intentie heb gehad om het duurzaam op te lossen.”
Oeps! I fucked up
Chala’s eigenwijsheid heeft Maaltijdmeid gemaakt tot wat het nu is, maar je grootste kracht blijkt vaak ook je grootste valkuil te zijn. “Ik heb het mezelf soms zo moeilijk gemaakt”, zegt Chala lachend. “Voor mijn gevoel zou ik worden afgerekend op het moment dat niet alles wat ik deed perfect duurzaam was. Hierdoor ben ik soms te lang bezig geweest met problemen, die eigenlijk geen problemen waren. Ik heb ook weleens een paar keer gebluft en een bestelling aangenomen, waarvan ik niet zeker wist of ik die wel aankon.
Ik kreeg het verzoek om een glutenvrij-gerecht te maken. “Ja hoor, dat kan!” zei ik, maar ik had geen idee waar ik aan begon.
De angst om controle te verliezen maakte dat ik het super lastig vond om hulp te vragen, en dán kom je jezelf tegen. Die fuck-ups hebben mij echt het meest geleerd. Nadat ik daar bewust van ben geworden en hulp ben gaan vragen, ben ik er zelfs achtergekomen dat ik mijn vermogen om samen te werken volledig heb onderschat. Het blijkt dat ik eigenlijk prima kan samenwerken hahaha. Echt een cadeautje!”
Van mij, voor jou
Het is niet Chala’s doel om van Maaltijdmeid een dikke cash cow te maken. Het lijkt zelfs eerder het begin te zijn van een beweging. “Ik zou in de toekomst een plekje willen creëren waar verschillende elementen die ik fijn vind, samenvallen. Het zou mij leuk lijken om een centrum te hebben waar er gekookt wordt, yoga wordt gegeven en coaching wordt gedaan en dat dan het liefst in de natuur. Het lijkt me tof als ik een plek kan creëren waar mensen op afkomen die graag iets met elkaar willen delen.