A Dwight’s Tale: Een brief voor mijn ongeboren zoon en dochter

De huidige en nodige MeToo movement heeft me heel erg aan het denken gezet en om eerlijk te zijn ook een beetje bang gemaakt. Nadat nagenoeg 100% van al mijn vrouwelijke vrienden “ja” antwoorden op de vraag of zij ooit slachtoffer zijn geweest van seksueel geweld of seksuele intimidatie door mannen, wist ik dat er iets niet klopte. Ik heb veel mannen (en mezelf) de vraag gesteld of zij ooit een grens zijn overgegaan bij vrouwen. Het antwoord: “NEE”. Wie en waar zijn deze (blijkbaar) ‘onzichtbare’ mannen die seksueel grensoverschrijdend gedrag vertonen? En hoe kan ik mijn ongeboren zoon en dochter behoeden voor dit soort scenario’s?

 

Digitale schandpaal

Een paar weken geleden was er op FB en IG een ‘expose-account’ aangemaakt, waarbij vrouwen anoniem hun verhaal vertelden en de daders bij naam en toenaam werden genoemd. Het account ging al snel viral en zo kreeg ook ik een aantal verhalen te zien. Ik las de verhalen met gemengde gevoelens. Alhoewel ik het toejuich dat wij mannen bewust worden gemaakt van ons (wan)gedrag, ben ik geen voorstander van publieke veroordelingen. Er is waarschijnlijk een reden waarom vrouwen ervoor kiezen om op zo’n manier hun verhaal te delen. De rancuneuze exen en andere kleinzielige wraakacties zullen er zeker ook tussenzitten, maar ik heb het nu over de échte slachtoffers.

 

Ja, maar waarom nodig je hem dan uit om bij je te slapen na het uitgaan?

Hard to get

In mijn puberjaren kwam ik voor het eerst in aanraking met de term hard to get. En als een meisje hard to get deed werd het extra gewaardeerd, want dat maakte de ‘overwinning’ zoeter. Zelfs de tekenfilmfiguren Pepe Le Pew en Johhny Bravo lieten zich niet uit het veld slaan door de eerste de beste “nee!”. Ik denk dat die mentaliteit bij veel mannen nog een grote rol speelt. Je wordt geleerd dat je als man recht op je doel af moet gaan en dat de aanhouder wint.

 

Blijkbaar hebben wij mannen niet door wat voor schade we mogelijk hebben aangericht, aangezien al mijn vriendinnen ooit slachtoffer zijn geweest van seksuele intimidatie en geen een van mijn vrienden (en ikzelf) zichzelf als dader ziet. Ik voel me soms schuldig en een victim-blamer omdat ik tijdens het lezen van dit soort expose-verhalen soms denk: “Ja, maar waarom nodig je hem dan uit om bij je te slapen na het uitgaan?” of “Ik snap wel waarom hij denkt dat je wel wilde”. Dit is waarschijnlijk ook een van de redenen waarom veel vrouwen geen juridische stappen ondernemen: Ze hebben het gevoel dat ze niet serieus worden genomen. Ik ben dus duidelijk onderdeel van het probleem…

 

Je bent namelijk niemand wat verschuldigd en dat moet voor altijd een mantra voor jou zijn.

Aan mijn dochter

Hoe kan ik jou beter bewapenen tegen de onzichtbare mannen die ‘nee’ als ‘hard to get’ interpreteren? Soms denk ik dat het misschien beter is om geen mannen thuis uit te nodigen, tenzij je 100% zeker weet dat je seks wil hebben met hem. Maar stel dat je het wel 100% zeker weet, en gaandeweg de avond of tijdens het voorspel van gedachte verandert, wat dan? Er zal druk op je uitgeoefend worden, ze zullen op je gevoelens inspelen en misschien zelfs proberen je fysiek te overmeesteren. Maar ik wil dat je beseft dat jouw nee heilig is. Je bent namelijk niemand wat verschuldigd en dat moet voor altijd een mantra voor jou zijn. Ik weet niet hoe het is om als vrouw in zo’n kwetsbare positie te zitten tegenover een man die als een bronstige stier op zijn doel afgaat. Daarom zal ik veel gesprekken blijven voeren met vrouwen en met jou om jullie kwetsbaarheid in dit soort situaties beter te voelen.

 

Aan mijn zoon

Mocht jij je afvragen wanneer nee, écht nee is? Altijd.

 

Liefs,

Papa