Diep in je vrouwenkracht zakken… wat gebeurt er dan?
Dit beeld… elke keer als ik het zie krijg ik kippenvel en gaat er een golf van bewondering en ontzag door me heen. De foto is genomen door Nathan Howard tijdens de Black Lives Matter-demonstraties in Portland op 18 juli. Trump had in die periode federale troepen gestuurd om de orde te bewaken. Een situatie, waarin ik mijzelf als vrouw alles behalve beschermd zou hebben gevoeld. Omringd met gewapende mannen die door de straten patrouilleren. Mannen die hun agressie de vrije loop kunnen laten, doen wat hen goeddunkt, zonder zich te hoeven verantwoorden. Althans… zo zou ik de situatie hebben ervaren.
Er is blijkbaar slechts één vrouw voor nodig om de muur van agressie en machtsvertoon tot stilstand te brengen. Er werd nog een vermeende poging gedaan om de vrouw te verdrijven, door op haar voet te schieten met traangas kogels. Kort daarna sloeg de verlamming toe. Een vrouw beschieten die zich letterlijk, naakt en open toont, dat gaat de grens van menselijkheid over. Ook bij deze mannen.
Haar kwetsbare pose is een onvermijdelijke spiegel waarin zij de ridiculiteit terug zien van hun eigen agressie tegen ‘het gevaar’ (welk gevaar?).
Meestal associeer je een naakte vrouw met seks, maar in deze context denk ik dat weinig van de omstanders haar houding hebben beschouwd als erotisch. Ik kan niets anders dan een diepe buiging maken voor haar moed.
Waarom haal ik deze gebeurtenis bijna twee maanden na dato aan? De mensen die mij goed kennen weten dat ik het actuele nieuws niet op de voet volg. De berichten die echt essentieel zijn bereiken me uiteindelijk altijd. Zo legde mijn collega Aafke vorige week deze foto voor mij neer met de woorden ‘Oh my God… I wish I was her’. En dat gevoel borrelt ook in mij naar boven als ik de foto zie. ‘Wow… wat een kracht!’. Deze vrouw, Naked Athena genoemd, kan zich onmogelijk nog kwetsbaarder tonen dan dit.
Naakt, midden in de nacht, haar benen gespreid, een openlijk getoonde vulva en drie enorme spotlights op haar gericht.
Wat dit beeld oproept en betekent is voor iedereen uiteraard anders. Voor mij is het alsof ze met deze houding zegt: ‘Ik kom tot jullie in liefde, naakt en open. Ik toon jullie het meest heilige dat ik bezit. Ik geef me over. In de hoop dat jullie mij met liefde en respect behandelen. In de hoop dat jullie mijn kwetsbaarheid niet misbruiken. In het vertrouwen dat ik de klappen, die er mogelijk nog komen, kan dragen.’ Naked Athena zit daar in het meest donkere uur van de nacht. Zoals ieder van ons, die op een bepaald punt in zijn of haar leven ‘bij het meest donkere uur’ is aanbeland. Een moment waarop je jezelf diep kwetsbaar voelt: onzeker, beschaamd, vernederd, onbegrepen, eenzaam, onjuist bejegend, in woede of intens verdriet.
In dat meest donkere uur wordt de vrouwelijke kracht wakker: het vermogen om in het duister aanwezig te zijn. Om je te verbinden met de pijn die aanwezig is.
Het gaat om overgave aan het ‘niet weten’ en het ‘niet doen’. Wetende dat pijn een onvermijdelijk onderdeel is van deze realiteit en dat je vanuit kracht ervoor kiest om jezelf daar niet langer tegen te verzetten. Het is de kracht die ik ook wakker zag worden bij een vriendin van mij, waarvan haar relatie net is verbroken. Toen ze sprak over haar verloren geliefde en haar kinderwens die mogelijk niet meer gerealiseerd kan worden, zag ik haar breken. Openbreken. Waaruit een kracht tevoorschijn kwam die me kippenvel gaf. Het deed me denken aan de uitspraak van Rumi.
It’s through the cracks, through our wounds, that the light enters.
Zoals de spotlights die op Naked Athena gericht waren. Ze toont mij wat er gebeurt wanneer we (vrouwen én mannen) diep in onze vrouwenkracht zakken. De kracht waarmee we in staat zijn om het pijnlijkste leed te aanschouwen en aan het licht te brengen. Het is alsof ze me toefluistert dat de tijd voorbij is waarin we machteloos aan de zijlijn staan en zien welk onrecht onze verwanten wordt aangedaan. En met onze verwanten bedoel ik ál onze verwanten: onze broeders en zusters, vrienden, familie, planeet en dieren. Vanaf nu tonen wij de wereld dat wat heilig is, gerespecteerd en geëerd mag worden. We zwijgen niet langer als een geliefde onrecht wordt aangedaan, vanaf vandaag beschermen wij dat wat ons lief is.
Voel jij dat het voor jou ook tijd is om jezelf meer uit te spreken? Om te gaan staan voor waar jij in gelooft? We geven op 16 oktober (met Make Love Work, ‘de zus’ van De Upstarter) een event in De Duif in Amsterdam dat gaat over de moed hebben om vanuit meer overgave aan je eigen missie te leven. Je krijgt deze dag adem-werk, yin yang yoga, een business/life strategie sessie en cacao ceremonie. We openen en sluiten het event samen. Waarbij we als community gezamenlijk een intentie zetten voor (ons nieuwe) spoor. Via deze link krijg je 10% korting op je kaartje.