Op reis door het Universum. Bestemming: My future self

Wat als je “future self”echt bestaat? Wat als dat je meest inspirerende persoon is? Zou je mij dan geloven? In deze blog lees je hoe ik mijzelf via meditatie verplaats naar een andere dimensie of een ander parallel om te spreken met “my future self”. Daarnaast neem ik je mee op mijn reis om daar te komen. We praten over werk en over het persoonlijke leven. Want zeg nu zelf, wie is er meer inspirerend? De bekende persoon van tv of jijzelf?

 

Het begin

Als opdracht voor de “Upstarter” ben ik opzoek naar inspirerende mensen om te interviewen. Ik stuur twaalf mensen een uitnodiging per e-mail en ik realiseer me dat ieder leven dat je kruist iets speciaals heeft. Deze gedachte maakt de opdracht moeilijker. Ondertussen nog steeds geen reacties op mijn uitnodigingen ontvangen. Mijn gedachten dwalen verder af. Eerlijk gezegd, voel ik een groeiende overtuiging om met mijn “future self” te spreken. Christine Beijnen, expert in het manifesteren (cosmiclife.nl), zegt hierover het volgende: ‘Iedere versie van jezelf is al aanwezig in het universum. Je hoeft alleen maar je frequentie te verhogen om erin te stappen.’ Ik kan me voorstellen dat je nu denkt, dit is niet mogelijk. Maar mijn gedachten worden helder. Ik weet wie ik wil interviewen, namelijk: “My future self”. Hoe? Via meditatie.

 

Een goede voorbereiding is het halve werk

Om deze meditatie te doen, gebruik ik de techniek van Christine. Je kunt meer over haar lezen op de website cosmiclife.nl. Haar meditatie is gericht op manifesteren. Ik noem het: creëren in het universum. Na veel oefenen heb ik van het universum de gave gekregen te reizen naar andere dimensies en parallellen met het doel daar wijsheid op te halen. Deze vorm van meditatie zet ik in om mijn “future self” te ontmoeten. Ik ben volledig onder de indruk van mijn eigen idee. Tegelijkertijd beangstigd het me, omdat ik het nog nooit heb gedaan. Wat als het niet lukt? Ik zet mijn angst opzij en ik realiseer me, dat ik nog drie dingen moet doen, namelijk drie intenties zetten:

• Allereerst e-mail ik mezelf met de uitnodiging voor een magisch gesprek.
• Daarna maak ik een affirmatie.
• Tot slot ruim ik emotionele blokkades op door een bezoek te brengen aan de ‘Breath Circle’ van Anna Wiedeman (Quantum Activation).

 

Let’s go travel in meditation!

Het is zondag 4 oktober. Ik ruim mijn kamer op en ik steek “Palo Santo” wierook aan. Mijn affirmatie is een tekening van de chakra met daarbij notities. Ik leg dit op de grond. Ik kijk mijn kamer rond en ik zie de hartvormige Labradoriet edelsteen. Ik pak deze snel op en leg de steen bij mijn tekening. Dit voelt goed. Afgelopen week heb ik de juiste muziek gevonden voor deze reis, namelijk “Epic Mountain – Moon Base”. Muziek is de hoogste vorm van harmonie en dat is wat ik nu het meest nodig heb.

Ik ga op mijn bank zitten naast mijn kleine hond. Hij kijkt me vragend aan terwijl hij opschuift. Ik pak de iPad en zet de dictafoon aan. Eerst leg ik uit wat mijn doel van deze reis is en ik lees het bijschrift van mijn affirmaties voor:

Red Chakra: I ground myself to rise to you.

Orange Chakra; I let go emotions that are me now and embrace the ones that lift me up.

Yellow Chakra: I raise my frequency to your life’s energy to be in Unity.

Green Chakra: I will love you.

Light blue Chakra: I will speak to you.

Blue Chakra: I will see you.

Purple Chakra: I will be you

 

I AM

Zachtjes doe ik de Airpods in mijn oren en ik sluit mijn ogen. Ik begin langzamer te ademen om mijn hersengolven te kalmeren. Ik buig ze om naar thèta-golven. Daar gaan we.

Ik wandel de trap af naar de deur van het universum. Nog maar tien treden. Ik weet niet wat mij te wachten staat bij het openen van de deur. Dus onderweg verzamel ik alle heilige objecten die het universum mij heeft gegeven. Nog negen treden. Ik hang de handboog over mijn schouder. Nog acht treden. Ik roep de lichtfakkel op. Nog maar zeven treden. Ik schuif “the ring of safe passage” ter bescherming over mijn vinger. Ik zet mijn voet op de zesde trede terwijl ik “the letter of recommendation” in mijn hand houd. Nog vijf treden. Ik roep “the staff of time” op. Bijna, nog vier treden. Ik druk op het puntje onderaan mijn achterhoofd om “the flower of connection” te activeren. Nog drie treden. Ik schuif “the bracelet of protection” om mijn arm. De laatste treden volgen. Met mijn rechterhand haal ik “the key of wisdom” uit mijn hart en mijn linkerhand reikt naar de deurknop. De weg naar het universum. De weg naar “my future self”.

Ik steek de sleutel in het slot en ik hoor een klik. De deur opent. Voorzichtig duw ik er tegenaan. De ruimte is zachtgeel van kleur. Gemêleerd met grijs. De atmosfeer is als een wolkendek. Ik loop wat rond en ik heb geen idee wat komen gaat. Waar moet ik heen? Er vormt zich een lange gang. Het is donker aan het einde van de gang. Ik begin te lopen, het is ver. Her en der groeien klimop bladeren langs mij heen en over de grond. Wat groeit, verdwijnt ook weer. Alles is in beweging. Ik kom aan het einde van de zachtgele gang. Ik loop door de opening en ik staar met grote pupillen. Vol bewondering en verbazing sta ik aan het begin van een lange, smalle brug. Midden in het universum. Sterren zo ver als je kunt kijken. Het is prachtig!

Ik begin mijn tocht over de brug. Ik weet nog steeds niet waar ik ben of waar ik heen ga. Terwijl ik over de brug loop, kijk ik verwonderend om mij heen. In mijn hand draag ik de lichtfakkel, die mij begeleid gedurende mijn tocht. Er komt een ruimteschip voorbij met daarin wezens en ze zwaaien. Ik zwaai terug en ik moet lachen, omdat ik niet kan plaatsen wat ik nu zojuist gezien heb. Ook vraag ik me af of ik niet totaal gek ben geworden, maar eigenlijk vind ik het fantastisch!

Ik vervolg mijn weg over de brug, die met een boog omhoog gaat. Voor me doemt een enorme planeet op met een ring er omheen. Zo fucking vet! De brug loopt onder de planeet door. Het is een lange wandeling, maar op een gegeven moment verschijnt een deur. Uit ervaring weet ik dat dit de deur van “de bestemming” is. Het is een houten deur met een goudkleurige deurknop. Op de deur staat nummer 57! Ik moet dit niet vergeten. Thuis ga ik de betekenis hiervan opzoeken. Ik steek de sleutel in de deur en draai de sleutel om. Klik…

Het nummer op de deur licht op in een rode, geelgouden gloed. Met mijn linkerhand duw ik de deur open. Ik zie een lichte woonkamer en in de kamer staat een vrouw met lang, donker, krullend haar. Rode lippenstift. Ze draagt een witte blouse, jeans en rode schoenen met een hak. Ik herken haar. Ik…ben het zelf en ik begin te huilen.

Welkom, zegt ze. Ik heb op je gewacht.

 

Het gesprek

“Je haar is zo lang geworden! Het is ook niet meer blond”, zeg ik in tranen. “Ik heb je gemist!”

“Wil je een kopje thee”, vraagt ze.

“Wat is er met koffie gebeurd?” Vraag ik.

“Dat drink ik niet meer. Alhoewel, soms nog in de ochtend”, zegt ze met een glimlach.

“Je drinkt tegenwoordig thee, serieus!?” Zeg ik lachend. “Natuurlijk wil ik een kopje thee.”

Ze loopt naar de keuken om thee te zetten en ze biedt mij een stoel aan.

“Ga lekker zitten”, zegt ze.

Ik ben nog half aan het huilen van blijdschap en verbazing.

“Je hebt niet veel tijd, toch?” Vraagt ze.

“Klopt, we hebben slechts een magisch uurtje”, antwoord ik.

Ik leg uit waarom ik hier ben gekomen en wat het doel is van het interview.

“Natuurlijk wil ik met je praten”, zegt ze. “Ik wist allang dat je zou komen!”

“Hoe dan!?” Vraag ik.

“Ik ben jou, snap je dat nog niet?” Antwoord ze.
“Wij zijn één.” Vervolgt ze.

“Ik weet wel dat er wordt gezegd ‘All is one and one is all, we are unity’.”

“Exactly”, zegt ze alsof ik de spijker op de kop sla. Ze glimlacht.

Ze vervolgt met: “We are the universe. You are my life’s energy. Everything within you flows through me. I was you. You are part of me. As will you become a part of me.”

Ik giechel en vraag voor honing in de thee. Ik pak mijn vragen erbij en ik krijg last van mijn lens. “Lenzen? Die heb ik niet meer”, zegt ze.

“Hoezo heb je die niet meer!?” Roep ik. “Heb je jezelf laten laseren?”

“Ja”, zegt ze lachend. “Ik heb het uiteindelijk toch maar gedaan, want ik werd er echt een beetje leip van.”

Vol verbazing kijk ik haar aan en ik zeg: “Dit had ik nooit van mezelf verwacht.”

We lachen hard en ze zegt: “Ja Ruby, zeg nooit nooit. Je bent altijd iemand geweest van het uitproberen van dingen. Dus uiteindelijk ga je het doen.”

Het is zo bijzonder. Ze praat volop met zo veel passie en wijsheden. Ze is eigenlijk alles wat ik graag wil zijn. Ik ben zo verwonderd, zo hoopvol en emotioneel. Als ik aan het einde van mijn vragen ben gekomen, vraag ik aan haar of ze mij nog iets wilt meegeven.

“Kom staan”, zegt ze. “Geef me je handen.”

“You are everything you wish for; just believe in yourself and in creating and in the Universe. Be open. Be good. Be nice. Be mindful. Know that every choice that you make, results in the same end result. Because you are already me. You just need to see that now”.

“I am you and you are me. We are the Universe. And we will merge. We will be as one. We are Unity. We are we. As Above So Below. All is One. One is All.”

Ik voel de tranen over mijn wangen lopen. “Thank you”, fluister ik zacht. “Thank you…”

“You don’t need to thank me. Thank yourself. You found me. You know now.”

“It is time to go now. I will be here and know that you can always come here. Now take thou with thee. You will be here because you are me.”

Ik reis naar huis via dezelfde weg die ik ben gekomen. Als ik de deur naar het Universum sluit en mijn ogen open, kijk ik op de dictafoon. Ik ben een uur en vier minuten weggeweest. Ik droog de tranen van blijdschap op mijn gezicht en ik realiseer me:

Wat ben ik een fantastisch en inspirerend mens!