Tijdens de gesprekken in mijn praktijk als relatiecoach vallen me een paar moderne misverstanden op. Misverstanden over de liefde die in onze tijd lijken te zijn ontstaan. Een tijd waarin praten met elkaar, openheid en een diepe, hartstochtelijke verbinding belangrijke waarden zijn geworden binnen een relatie. Ik zal de laatste zijn die geslotenheid en emotionele kilte binnen relaties promoot. Paradoxaal genoeg blijkt dat in veel gevallen de dagelijkse praktijk te zijn van stellen die juist zo streven naar warmte en verbinding. Ze zijn vastgelopen en begrijpen niet waarom. In 90% van de gevallen blijken deze twee misverstanden de boosdoener te zijn.  

 

Misverstand 1: De beste match is een match met je ‘soulmate’

Het woord ‘soulmate’ valt steeds vaker tijdens de sessies die ik geef als relatiecoach. We zijn op zoek naar iemand waarmee we versmelten. Iemand waarbij je he-le-maal thuiskomt. Iemand zoals jij. De grap is: je hoeft niet hetzelfde te zijn in een relatie om je toch verbonden te voelen met elkaar. Je hoeft de ander alleen oprecht te willen begrijpen, vanuit nieuwsgierigheid naar zijn of haar verhaal, mysterie of perspectief. Vaak word je aangetrokken tot de ander omdat diegene anders is dan jij. Een mysterie. Later in de relatie wordt precies dat mysterie, dat aspect van hem of haar dat anders is dan jij, het onderwerp van conflict. Dan missen we onze ‘soulmate’. De persoon waarmee we in harmonie en volledige bliss kunnen samenvallen. We gaan ons verzetten tegen datgene wat die prachtige verbinding in de weg staat. We gaan ons verzetten tegen de pijn van wrijving en conflict. En dus ook tegen de glans die dit oplevert voor onze ziel. 

We zijn altijd in staat om de emoties van de ander te begrijpen. Ook al zien we de wereld zelf anders. En dat emotionele stuk, is nu juist hetgeen wat ons verbindt.

Voel jij dat je hier zit in je relatie? Probeer dan weer nieuwsgierig te worden naar het ‘anders zijn’’ van je partner, als iets waarvan je kan leren of iets waarover je jezelf kan verwonderen. Stap uit de machtsstrijd en laat het verlangen los dat jij of je partner moet veranderen. Probeer over je eigen weerstand heen te stappen en te begrijpen waar je partner vandaan komt. Stel vragen, wees nieuwsgierig… uiteindelijk is het altijd verrijkend voor jezelf en verbindend voor elkaar wanneer je het perspectief van een ander kan begrijpen. Als je snapt waar iemand vandaan komt, wat de intentie is achter zijn of haar gedrag. Dan kun je met elkaar verkennen hoe je dat initiële doel een constructieve plek geeft binnen de relatie. En nog belangrijker: oefen hoe je beter om kan gaan met de pijn van de onvermijdelijke afstand waar alle, zelfs de meest droomachtige soulmate-geliefden, mee te maken hebben. 

 

Misverstand 2: Het gaat goed met ons, want we kunnen alles bespreken

Praten in een relatie brengt veel vooruit. Het zorgt voor verheldering, begrip en dus meer verbinding. Stellen die goed kunnen communiceren met elkaar, maken in mijn praktijk sneller progressie. In de meeste gevallen. Want praten is niet altijd het wondermiddel dat we tegenwoordig denken. Niet als we ‘het praten’ gebruiken om alles te weten te komen over onze partner wat er te weten valt, zodat we een gevoel van controle ervaren. Het hebben van controle over je partner is sowieso een illusie. Je kunt veiligheid binnen een relatie niet afdwingen. Er dreigt altijd het gevaar dat je jouw partner verliest. Ook als jullie alles van elkaar weten. Een relatie die stroomt is een relatie waarin een gezonde balans aanwezig is tussen veiligheid en avontuur. 

Het gaat met name om het alledaagse avontuur, het avontuur van ‘het niet weten’. Je nodigt het avontuur in je relatie uit door te beslissen dat sommige dingen van je partner een mysterie mogen blijven.

Als je voelt dat je focus de laatste tijd veel op het verzekeren van die veiligheid hebt gelegd, nodig dan weer wat avontuur in je relatie uit. Dit avontuur hoeven geen spannende lingeriesetjes te zijn, trio’s of tripjes naar het buitenland. Soms is een fysieke aanraking veel krachtiger dan een gesprek. In die omhelzing zeg je eigenlijk ‘jij mag er zijn, het is goed, ik hoef niet alles te weten’. En soms is zwijgen beter dan spreken wanneer je weet dat hetgeen je hebt te vertellen onnodig ongemakkelijke gevoelens oproept. Het gaat er met name om, dat je leert omgaan met het oncomfortabele gevoel van: ‘niet precies weten waar je aan toe bent’ en ‘niet in staat zijn je partner te kunnen controleren’. Durf kwetsbaar te zijn en je over te geven aan het onbekende. Juist dat houdt de relatie stromend.

—————

Wil jij jouw eigen relatie verdiepen en meer laten stromen? Of lijkt het je leuk dit te doen als relatiecoach voor andere stellen? In september start er bij ons weer een relatiecoach opleiding waarbij je dit soort mooie thema’s en vele andere bespreekt. Je leert methoden om je eigen relatie en/of die van anderen gelukkiger te maken. Zodat beide partners weer in hun kracht komen te staan. Klik hier voor meer info en de download-link voor de brochure.

Met Alumni stories laten we het verhaal zien achter onze Upstarter Alumni. We vertellen hoe hun werkdag eruit ziet, waar ze nu staan, en wat ze concreet aan hun opleiding bij ons hebben gehad. Deze week gaan we in gesprek met Lika Verploegen, die na haar stage bij Twentiefour werd aangenomen als Content Creator.

Hoi Lika, een paar weken geleden kwamen we met de Curiosity Conversations een kijkje in de keuken van Twentiefour nemen. Hoe was dat voor jou?

‘Ik vond het heel leuk om weer een nieuwe groep content creators te zien! Er kwamen veel vragen uit de groep, en het was leuk om meer over ons bedrijf te vertellen. Twentiefour houdt zich bezig met het maken van video’s die een maatschappelijke impact maken. De oprichters Erik en Linda maken alleen dingen waar ze zelf achter staan, en dat maakt ze heel authentiek.

Mijn samenwerking met Twentiefour begon met een speeddate op het matching event. De klik was er meteen, en gelukkig ook geheel wederzijds. Tijdens het gesprek voelde ik me gelijkwaardig met de andere kant van de tafel: dat voelt tijdens normale sollicitaties wel eens anders. Op het matching event kijk je samen met het bedrijf waar je elkaar kan aanvullen.

Ik dacht eigenlijk dat ik niet genoeg ervaring had om in gesprek te gaan met Twentiefour maar blijkbaar was mijn passie voor wat zij doen doorslaggevend, die skills kon ik bij hen aanleren.

Bij Twentiefour maken ze alleen video’s waar ze zelf achter staan, is dat voor het bedrijf een uitdaging?  

Nou, het bedrijf moet wel blijven draaien! Er moeten genoeg opdrachten komen, en die komen vooral uit ons directe netwerk. Ik merk dat ik netwerken heel spannend vind maar veel leuker dan ik dacht. Als je de gebruikelijke smalltalk hebt gehad, kun je meer de diepte in en praten over duurzaamheid, de voedselindustrie en andere mooie maatschappelijke thema’s. Ik kan gesprekken met andere ondernemers heel inspirerend vinden omdat zij met veel passie kunnen praten over wat ze doen.

Het is hard werken om een netwerk te onderhouden en waardevolle contacten op te bouwen, maar zo creëer je zelf de mogelijkheid om de opdrachten te doen waar je gepassioneerd over bent.

Vóór het Content Creation programma studeerde je Nederlands. Wat doe je nu eigenlijk precies bij Twentiefour?

Ik schrijf alles wat er geschreven moet worden, artikelen, de copy voor onze social media, maar ook aanvragen en voorstellen rondom de videoproducties. Zo schreef ik de tekst voor deze campagne van Farmbrothers, een ander partnerbedrijf van De Upstarter. Ik denk mee met de concepten rondom de video’s en interviews, ik edit video’s en regel productionele zaken. We zijn maar met z’n drieën, dus mijn takenpakket is lekker divers.

Ik vind dat er verrassend veel overeenkomsten zijn tussen een verhaal vertellen in beeld en op papier. Video is wat speelser, door de verschillende zintuigen die meespelen. Mijn tip bij een writersblock? Schrijf eerst een skelet van je tekst, zonder te letten op stijl en grammatica. Vanuit deze opbouw is het makkelijker om te finetunen.

Wat heb je meegenomen uit het Content Creation programma?

Tijdens het programma heb ik ontdekt dat ik veel creatiever ben dan ik eigenlijk denk en gemakkelijk met toffe ideeën kom. Dorien, de copywriting docent gaf tijdens haar lessen handige interview tips waar ik veel aan heb tijdens de vele interviews die ik doe voor Twentiefour. Ook was één van de opdrachten die je meekreeg op de opleiding om koffie te gaan drinken met mensen die je inspirerend vindt. Zo heb ik veel nieuwe mensen ontmoet en merkt ik dat:

als je je met inspirerende mensen omringt, word je één van hen.

Wat zijn je toekomstplannen?

Ik heb heel veel zin om alle ideeën die we hebben bij Twentiefour te gaan uitwerken. We willen een eigen kanaal opzetten om onze boodschap te verspreiden. Daar kunnen we onze eigen creativiteit ongebonden in uitdragen. Daarnaast wil ik me meer verdiepen in ons voedsellandschap. Het lijkt me prachtig om te ontdekken hoe we voor goed eten én de aarde kunnen zorgen, zodat we hier nog langer kunnen blijven leven met z’n allen. Dat verdienen we. Daarnaast zou ik meer willen leren regisseren, zodat ik meer kan sturen waarmee we bezig zijn.

In het boek Storytelling in 12 stappen (op reis met de held) van auteur Mieke Bouman omschrijft zij hoe er vaak in onze favoriete verhalen, een veelvoorkomend thema is die ons allemaal in de greep houdt. Het maakt dat we onszelf volledig kunnen verliezen in een meeslepend boek, of een film kunnen kijken waarvan we eigenlijk vanaf minuut één al weten dat de hoofdrolspeler een heldenrol zal vervullen. Wat is de reden waarom we ons zo aangetrokken voelen tot dit eeuwenoude concept en hoe kan het je helpen tijdens jouw creatieproces én het vervullen van jouw (levens)doelen, zodat je uiteindelijk als held de arena binnenstapt? De 12 stappen van de held zal ik onderverdelen in een drie-akten structuur (begin, midden en eind), zoals dat vaak wordt gedaan bij het schrijven van scenario’s. Wellicht ben je een figurant in je eigen leven en kan dit artikel en boek je helpen transformeren tot een held in jouw eigen verhaal.

 

Akte 1: De setup

In mythes, sages en verhalen zien we de held in deze fase vaak in comfortabele, maar meestal niet uitdagende en soms zelfs ongelukkige omstandigheden. Denk hierbij bijvoorbeeld aan Frodo uit The Lord of the Rings, die een rustig en veilig leven leidt in de Gouw. Toch neemt hij de gevaarlijke taak op zich om De Ring te vernietigen. Er kunnen verschillende redenen zijn waardoor je gedwongen wordt om uit je comfortzone te stappen. Dit kan zowel intrinsiek als excentriek zijn. Zo zie je bijvoorbeeld vaak dat men radicaal het roer omgooit nadat ze hun baan verliezen, en eindelijk gaan voor hetgeen wat ze eigenlijk altijd wilde doen. De meeste pijnlijke situaties kunnen een blessing in disguise zijn.

De drang naar het avontuur, is groter dan de angst voor het onbekende.

Als we eenmaal die knoop hebben doorgehakt en besloten hebben het avontuur aan te gaan, ervaren we vaak angsten en onzekerheden omdat het onbekende betreden gaat worden. “Kan ik het wel? Ben ik goed genoeg? Stel dat ik gezichtsverlies leid.” Dit zijn gedachtes die opduiken op het moment dat ik iets nieuws aanga. Ik kan dan allerlei (rationele) redenen bedenken waarom ik niet aan het avontuur zou moeten beginnen. Door het delen van deze onzekerheden met vertrouwelingen en de gesprekken die daaruit voortvloeien, hervind ik de kracht om het bekende achter mij te laten en een sprong in het diepe te wagen.

 

Akte 2: De confrontatie

Welkom in je nieuwe wereld. Je bent je droom aan het waarmaken en je bruist van de energie. Meerdere keren heb je ‘signs’ gekregen waardoor je weet dat je op het juiste pad zit. Voor mij was dit het moment nadat ik met knikkende knieën mijn concept voor een tv-commercial had ingeleverd, en positieve review van mijn creative director kreeg. Ik voelde enorme waardering, maar tegelijkertijd besefte ik ook dat ik dit op een constante basis zou moeten kunnen. Gek genoeg begon ik daardoor weer aan mezelf te twijfelen en vroeg ik mezelf af of ik die druk wel aankon en of ik het werk wel leuk genoeg vond. Ik kreeg heimwee naar de periode voordat ik aan dit avontuur begon…

Vrees is feit geworden. Onschuld is veranderd in schuld, en hoop is een woord dat rijmt op vertwijfeling.

Paul Auster, Onzichtbaar

 

Akte 3: De ontknoping

Je komt erachter dat jij je droom mooier heb ingebeeld dan dat het daadwerkelijk was. De onzekerheden uit akte 1 lijken werkelijkheid te worden. Je faalt, je leidt gezichtsverlies en je lijkt soms zelfs jezelf te verliezen. Alle glans valt weg en de realiteit is kaal en guur. Althans zo ervaar je dat.

Er is niets dat we kunnen doen dan ons laten kruisigen en weer tot leven gewekt worden. Totaal vernietigd en dan herboren worden. Zodat de levensenergie weer vrij de wereld in kan vloeien.

Mieke Bouma, Curena, de heilige, de vrouw, de moord.

Dit is een cruciale fase in het verhaal van de held. Het is vaak het maak-of-breekmoment. Hoe graag wil jij dit en wat jij ermee bereiken? Het antwoord op deze vragen maakt dat de held, net zoals aan het begin van dit avontuur, het vuur weer voelt branden. In veel verhalen is dit het moment dat de held oog in oog komt te staan met zijn/haar demonen en voelt dat het moment is aangebroken om de strijd naar zich/haarzelf toe te trekken. We zullen meerdere malen in ons leven op professioneel en privé gebied oog in oog komen te staan met onze demonen, maar keer als je deze strijd aangaat verrijkt en sterkt het je gelukkig voor het volgend avontuur.

Het kriebelt; 2020 wordt een bijzonder jaar. Ik voel het aan mijn water. Een jaar waarin processen die al een tijdje liggen te rijpen in een stroomversnelling gaan komen. Als ik een wens zou mogen doen, dan is 2020 het jaar waarin er een collectieve paradigma-shift plaatsvindt. Ik hoop dat we een transitie gaan maken naar een meer duurzame en liefdevolle manier waarop we ons werk, onderwijs en leven inrichten. En dat deze bewuste manier van denken en doen, niet de uitzondering op de regel is maar de norm gaat worden.

 

Van oud naar nieuw denken

Wat we hebben geleerd op school is dat als we hard werken > goed luisteren > ons diploma halen > we een baan krijgen. Nieuwsgierigheid en creativiteit wordt alleen binnen de kaders gewaardeerd, anders de kop in gedrukt. Het gaat erom dat je zo goed mogelijk de instructies opvolgt, dan haal je een hoog cijfer. Met andere woorden: we leren het al heel jong af om te vertrouwen op onze eigen wijsheid, intuïtie, en creatieve ideeën. En als we dan netjes onze diploma hebben bemachtigd dan blijkt dat dit veel gevallen geen baangarantie geeft.

Als we innovatieve ideeën aandragen dan is het antwoord in de regel:  “Mooi ideaal maar dat levert niet direct geld op, dus we doen het niet.”

We hebben altijd gedaan wat van ons werd gevraagd, maar we hebben geen antwoord gekregen op onze eigen vragen zoals: Wie ben ik? Wat maakt mij gelukkig? Hoe kan ik van waarde zijn? Binnen een bedrijf lopen we vervolgens tegen dezelfde soort grenzen aan. Wij begrijpen allemaal wel dat een idee geen draagkracht heeft zonder geld, maar het probleem is dat geld centraal staat. Niet de mens of planeet. En dat klopt niet.

 

Wake up! De wereld is veranderd

We leven in een tijd waarin de basis al op orde is. We bevinden ons in een bevoorrechte positie. We genieten een kwaliteit van leven waar de generaties voor ons hard voor hebben gewerkt. Er is slechts één kink in de kabel: in deze tijd is het niet meer nodig om de focus te leggen op het genereren van nog meer geld. We hebben het al goed. 

We mogen gaan kijken naar hoe we bewuster kunnen omgaan met elkaar en de planeet. Hoe het liefdevoller en duurzamer kan. 

De wereld is veranderd maar het schoolsysteem en grote organisaties veranderen niet snel genoeg mee, dit levert wrijving op. Wat is daarvan het gevolg? We kunnen heel veel zaken noemen, maar wat ons het meest opvalt is een disbalans in onszelf en onze planeet. We zien een enorme toename van mensen met burn-out klachten – omdat ze moeten meedraaien met een systeem waarin ze niet passen. Het voelt tegennatuurlijk. En tel daar nog eens de klimaat crisis bij op die boven onze hoofden hangt. Het is tijd om WAKKER te worden. Om de balans te herstellen.

 

Van fabrieksmatig werken naar organisch 

Het huidige onderwijssysteem en grote organisaties functioneren als een fabriek namelijk: 

• Uniform. Er zijn afdelingen van dezelfde expertise en schoolklassen op basis van dezelfde leeftijd. Alsof je meer zou leren van een homogene groep? En alsof leeftijd en expertise daarvoor het uitgangspunt zijn. Terwijl wij geloven in diversiteit en inclusiviteit. Dat je juist veel leert van verschillen, in benadering, in gedachtegoed, in cultuur. Mensen vanuit verschillende disciplines en achtergronden die elkaar aanvullen.
• Er is sprake van Bureaucratie en van Gepantserd leiderschap. Je doet de taken die bij je positie horen, je luistert naar degenen die boven je staat, ook al heeft diegene geen gelijk. Je houdt je mond en probeert via een achterdeurtje toch je eigen doelen te behalen. Terwijl wij geloven in Holacratie en Moedig leiderschap waarbij je samen in gesprek gaat en jezelf als leider kwetsbaar opstelt: jij hebt ook de antwoorden niet, maar wel het vertrouwen dat je die samen gaat vinden. Je opereert op basis van gelijkwaardigheid. 

We zouden meer mogen functioneren als een organisme.

 

Hoe gaan we dat doen?! 

Mijn antwoord: Samen. We kunnen samen -als pioniers- experimenteren met meer duurzame en liefdevolle manieren om ons werk en leven in te richten. Wat werkt geven we door. We zijn geen slachtoffer van het systeem, maar creatief en ondernemend. Van elkaar leren en samen bouwen aan een nieuwe, meer duurzame toekomst waarbij niet geld maar de mens en planeet centraal staan. Geld is dan het gevolg van het leveren van betekenisvol werk.

We zijn niet tegen het oude systeem maar we willen samen transformeren.

Innovatie verloopt in fases. Eerst ontwerpen pioniers nieuwe producten en diensten. De early adaptors pikken dit op. Uiteindelijk sijpelen deze nieuwe ideeën door naar de early en late Majority. Samen -als pioniers en early adopters- kunnen we de early Majority wakker schudden en zorgen voor het kantelpunt. We hoeven namelijk niet met elkaar te concurreren. Er is overvloed. We mogen elkaar helpen. Er is genoeg voor iedereen.

Sociologisch onderzoek van de Universiteit van Pennsylvania en Londen wijst uit dat je maar één persoon nodig hebt in een groep, om de kijk te veranderen van de meerderheid. Ben jij diegene? En help je mee om werk te maken van liefde?!

Toen James Brown “It’s a Man World” zong, negeerde ik steevast het “but it wouldn’t be nothing without a woman or a girl” gedeelte. De laatste jaren besef ik steeds meer dat oom James misschien wel gelijk had. Maar als het die vrouwen betreft, dan sta ik als moderne man wel eens met mijn handen in het haar. Als ik héél eerlijk ben: ik mis soms de tijden dat je als man alleen voor brood op de plank hoefde te zorgen, potjes en flesjes moest opendraaien en opdraven als er een spin in huis was. Kon je voldoen aan die drie eisen, dan was je een man met aanzien. Tegenwoordig moeten we ook kunnen luisteren, leuk, attent, grappig, fit én een god in bed zijn. Wat betekent het om een man of een vrouw te zijn nu we in 2020 een nieuw decennia in stappen?

De ironie wil dat wij, mannen, zelf de veroorzaker zijn van deze implosie van het mannenrijk. Een aantal mannelijke wetenschappers bedachten namelijk een middel om ongewenste zwangerschappen tegen te gaan. “De pil” was geboren. Zoals een echte heer betaamt laten we de dames natuurlijk voor gaan, dus creëerden wij de pil voor de vrouw. Daarnaast voelden wij ook niet de behoefte om elke dag een pil te slikken en onze hormonale huishouding uit balans te brengen, maar dat terzijde. Wat we niet hadden kunnen voorzien is dat door de pil, vrouwen een carrière konden opbouwen en financieel onafhankelijk van ons werden. We hebben onbedoeld een monster gecreëerd…

Als prominent lid van het mannenrijk, vraag ik me wel eens af of we weer terug kunnen gaan naar “toen geluk heel gewoon was”. De geschiedenis laat zien dat elk imperium naar verloop van tijd implodeert. Maar net zoals het Oude Egypte nooit had verwacht dat hun rijk ineen zou storten, zo dacht ik dat ook over het mannenrijk. Het is een verschuiving die indruk maakt, voor ons mannen én vrouwen. Want vergis je niet; vijftig jaar emancipatie is ook voor de vrouw een uitdaging. Over je eigen lichaam kunnen beslissen, genieten van seks zonder bang te zijn voor de gevolgen; het is geweldig. Maar wie durft er tegenwoordig nog te zeggen dat de man de rekening mag betalen? Of dat ze hun baan opzeggen om voor de kinderen te zorgen. We zijn in de war.

Misschien moet er opnieuw worden nagedacht over de definitie van mannelijkheid en vrouwelijkheid. Misschien mogen we stoppen met het bestempelen van ‘vrouwen of mannen dingen’. In de huidige wereld met gender neutrale toiletten kom je sowieso niet meer weg met deze hokjesmentaliteit. Wie weet is ‘de pil’ voor de man een geweldige oplossing in de zoektocht naar hun nieuwe rol binnen deze geëmancipeerde samenleving. Want wat is er nou aantrekkelijker dan een man die verantwoordelijkheid neemt? En wat is er nou aantrekkelijker dan een vrouw die voor zichzelf kan zorgen, maar zich desondanks kan overgeven aan een man?

Het is makkelijk je succesverhaal te delen. Social media staat er niet voor niets bol van. Wat moeilijker is: met trots en humor vertellen over een enorme fuck-up of misser waar je je nog steeds een beetje voor schaamt. Een gemiste kans, want faalverhalen kunnen voor mooie inzichten zorgen en anderen inspireren. Daarom lanceren wij een artikelreeks over Founder fuck-ups, om als ondernemers en freelancers elkaars fouten te vieren.

“Kom anders volgende week langs, ik heb dit weekend namelijk een ayahuasca ceremonie en dan kan ik je gelijk vertellen hoe dat was” is Eline’s antwoord op de vraag wanneer ik haar zou mogen interviewen. Eline Uittenbosch is founder van Karma Beauty in Amstelveen. Karma Beauty is een gespecialiseerde schoonheidssalon in alle beauty voor vrouwen én mannen. Dat Eline geen stereotype ondernemer is, kan je gerust een understatement noemen. Vijf jaar geleden is zij haar bedrijf begonnen vol liefde, gedrevenheid en een fijne vorm van naïviteit. De eigenschappen hebben gezorgd voor een aantal flinke fuck-ups. Tegelijkertijd behoren ze ook tot haar grootste krachten.

 

Alles op gevoel

Op het moment dat ik de zaak binnenloop, ontstaat er al gauw een gevoel van thuiskomen. Een van de meest opzienbarende objecten uit de zaak, is een lange tafel (die zij liefkozend haar stamkroeg tafel noemt) waar de nagelstylisten en klanten aan zitten. “Ik wilde niet van die eilandjes hebben waarop iedereen z’n klant aan het helpen is. Aan de stamkroeg tafel wordt er altijd eerlijk en open met elkaar gesproken.  Datzelfde probeer ik ook hier te creëren.” Als ondernemer balanceer je constant tussen het rationele en je onderbuikgevoel. Eline is een gevoelsmens pur sang en dat zie je terug in alles wat zij doet. Zo is haar gezin bijvoorbeeld in de loop der jaren uitgebreid met ongeveer tien honden, drie kanaries en twee varkens die in volledige harmonie met elkaar leven.

De cultuur in het bedrijf is voor mij extreem waardevol. Om die reden neem ik in eerste instantie mensen aan op basis van het gevoel dat ik bij ze krijg. Hoe goed ze zijn in hun werk komt bij mij op een tweede plek.

 

Fuck up

“Als ik een zaak kom binnenlopen word ik altijd netjes gegroet en geholpen, maar ik mis soms de persoonlijke benadering. Het lijkt bijna alsof ze een script aanhouden. Ik vind het fijn als ik karakter en authenticiteit zie zodra ik ergens binnenkom. Ik heb jarenlang een horecazaak gerund en de gasten worden uiteindelijk vaste gasten, omdat zij zich er thuis voelden. Die elementen uit de horeca wilde ik meenemen naar Karma Beauty.

Mijn eerste werknemer stond voor de zaak terwijl ik nog niet officieel geopend was. Ze vroeg of ze er mocht werken zodra de zaak open ging. Puur op basis van mijn gevoel nam ik haar aan. Het bleek een van mijn belangrijkste beslissingen te zijn geweest, want zij heeft mij enorm geholpen in de moeilijke beginfase.

Het eerste jaar was ronduit een ramp! Ik had natuurlijk wel ervaring als ondernemer, dus ik wist dat ik er rekening mee moest houden dat het geld niet gelijk zou binnenstromen. Alleen had ik de duur van de droogte enigszins onderschat. Ik had de wens om nooit nee te hoeven verkopen aan m’n klanten als zij een bepaalde behandeling wilde hebben. Dat maakte dat ik teveel personeel aannam in het begin, terwijl de klantenaanwas nog niet zodanig was dat ik de kosten kon dekken. Bijna twee jaar lang heb ik vanuit mijn reservepotje de boel draaiend gehouden. Ik was veel te hard van stapel gelopen en nam teveel hooi op mijn vork. Mijn reservepotje raakte langzaam maar zeker op en de twijfel of we het zouden redden werd steeds groter.”

 

Authenticiteit

“Een van de redenen waarom we het hebben gered, is omdat ik altijd dichtbij mezelf ben gebleven. We hebben een paar uitgesproken karakters in ons team zitten, maar juist dat maakt dat we succesvol zijn. Ik heb ook moeten leren dat de klant absoluut koning is, maar niet ten koste van alles. Er was zelfs een periode dat ik zes dagen in de week in de zaak stond. Dat vergde teveel van me. Nu heb ik een betere balans gevonden tussen werk en privé. En ik geloof ook dat dat mij een betere leider maakt. Aan onze stamkroeg tafel wordt er gelachen, gehuild en soms lijkt het wel echt op een kroeg. Die gezelligheid in combinatie met kwaliteit maakt mij het meest gelukkig.

 

 

‘Money is the root of all evil’, ‘geld maakt niet gelukkig’, ‘more money more problems’ zijn veelvoorkomende uitspraken over geld. Geld heeft vaak een bitterzoete associatie. Als je het hebt, kan het enorme mogelijkheden creëeren. Heb je het niet, dan kunnen de gevolgen desastreus zijn. In You Are a Badass at Making Money tracht Jen Sincero, auteur van dit boek, jouw relatie met geld te veranderen. Het gaat er in dit boek niet om, om jou te veranderen tot een ordinaire geldwolf, maar om jouw waardering voor geld een positieve impuls te geven. Wij hebben een aantal waardevolle elementen uit het boek uitgelicht, met als doel dat dit je zal inspireren om een soulful money making machine te worden.

 

Break Up 2 Make up

Een van de punten die Jen Sincero aanpakt is onze vaak negatieve associatie met geld. De huidige relatie met geld moeten we eigenlijk afbreken om die vervolgens opnieuw op te bouwen. Wat zij van je vraagt is om alle positieve dingen die jij voor jezelf en andere zou kunnen doen met geld op een rijtje te zetten. Dit kan bijvoorbeeld het kopen van een huis zijn, je ouders een weekendje weg cadeau doen of een financiële  investering in je bedrijf maken. De truc is om het dicht bij jezelf te houden, zodat je ook daadwerkelijk een positief gevoel krijgt bij de gedachte dat het ooit werkelijkheid zal zijn.

 

I’m a Badass

Een held is niet degene die geen angsten kent, maar degene die ondanks zijn angsten de beproeving aangaat. We hebben allemaal dromen en vaak gaan die dromen gepaard met enorme twijfels en onzekerheden. Het liefst zou ik jullie willen vertellen dat Jen een wondermiddel heeft om die twijfels en onzekerheden als sneeuw voor de zon te laten verdwijnen. Helaas, die heeft ze niet. Wat zij wel van je vraagt is om toch van die duikplank te springen. Als jij je geld wil verdienen als art director, maar uit angst je accountant job niet wil opgeven. Dan is dit misschien het moment om een badass te zijn en serieus te kijken naar de mogelijkheden die er zijn om art director te worden. Een echte badass move is om ontslag te nemen van je huidige baan, zonder dat je zekerheid hebt op een baan als art director. Het voordeel daarvan is dat er geen weg terug is en je nu wel moet gaan voor hetgeen dat je het liefst wil.

Worrying is praying for something you don’t want.

Jen Sincero, 2018

Jen heeft, zoals zij dat noemt, een public mental breakdown gehad tijdens een seminar. Tegelijkertijd was dat wel een keerpunt in haar leven, omdat zij werd geconfronteerd met al haar angsten en onzekerheden. Na haar mental breakdown besefte ze dat ze zich heeft laten leiden door haar onzekerheden in plaats van haar dromen. Deze episode wil zij jou graag besparen dus raad ze je aan om alle negatieve gedachtes van je af te schrijven. Het hoeft geen boekwerk te worden. Schrijf ze in korte zinnen van je af, zodat je weer ruimte maakt voor je dromen.

Damn you, limiting subconscious belief! I spent half my life eating clam chowder from a can at home instead of dining at the fancy restaurant because of you!

Jen Sincero, 2018

 

Kill The Dreamkillers

Als jij wil leren sparen vraag je het dan aan degene die rood staat of iemand die een gezonde financiële situatie heeft? Klinkt als een vraag waarvan het antwoord voor zichzelf spreekt. Toch bespreken we onze dromen vaak met mensen die totaal anders denken dan wijzelf. Wat degene die rood staat jou vooral kan leren is welke fouten je niet moet maken, maar dat is niet wat je wil leren. Je wil natuurlijk liever weten welke stappen jij moet ondernemen om een financiële badass te worden.

I can almost guarantee you that you’ve worked harder at other things in your life than you’ll need to work to become a financial badass

Jen Sincero, 2018

Omring jezelf daarom met mensen waarvan je kunt leren, ook al voelt het oncomfortabel om je te begeven in kringen waar jij je eigenlijk (nog) niet thuis voelt. Jen bedoelt hiermee natuurlijk niet dat je afscheid moet nemen van je familie en vrienden, maar ga naar financiële seminars of vraag advies aan financiële experts. Er bestaat een grote kans dat als jij advies vraagt aan je beste vriend, moeder of zus dat zij jouw dromen met ‘rationele’ argumenten zullen killen. Dit doen ze niet om je te kwetsen, maar zij delen nou eenmaal niet jouw dromen en zien daardoor voornamelijk obstakels in plaats van kansen.

 

Stairway to Heaven

“Binnen drie jaar ben ik de CEO van Google en wil ik financieel onafhankelijk zijn!” Het is mooi om te zweven tussen de sterren, maar we leven nog steeds op aarde. Creëer daarom kleine haalbare stappen die zullen leiden tot het behalen van je einddoel. Dat zorgt ervoor dat je niet gedemotiveerd raakt omdat je eerste doel niet haalbaar is. Als je 20 kilo wil afvallen verwacht je ook niet dat je na week één al 20 kilo kwijt bent. Kleine progressies zorgen ervoor dat je gemotiveerd blijft en je doel voor ogen blijft houden.

 

Jip Heijmerink is ondernemer binnen de cultuursector en vlogt over cultuur in opdracht van culturele instellingen. Van musea tot aan dans, muziek, theater en festivals, en alles daartussen in. Dit doet zij via haar platform My Daily Shot of Culture. Haar motto: cultuur kan tof en inspirerend zijn voor iedereen, als het maar op de juiste manier gepresenteerd wordt. Content Creator Hannah ging bij haar op koffiedate.

Op jonge leeftijd namen haar ouders haar mee op een tweejarige zeiltocht rond de Atlantische Oceaan, en op haar 18e ging zij zelf alleen op reis. Wat zij daar allemaal tegenkwam? Veel verschillende culturen, die haar fascineerden. Verschillende eetculturen, reggae-muziek aan boord, of Kaapverdische muziek wanneer we op Kaapverdië waren: dat soort dingen van een bepaalde cultuur namen we een soort van mee.”

De hele klassieke, iconische dingen op het gebied van kunst heb ik eigenlijk nooit gedaan met mijn ouders, maar zij leerden mij juist cultuur in de brede zin van het woord kennen.

Zijn die reizen van invloed geweest op wat je nu doet met My Daily Shot of Culture?
“Ik denk wel dat het mijn interesse voor andere culturen en mijn open blik naar dingen is waar mijn persoonlijke motivatie vandaan komt om dit te doen. Ik identificeer me niet zo snel met: ‘ik ben iemand die naar klassieke muziek luister, dus ik hoor in één bepaalde scene’. Daarin ben ik heel erg open. Heb ik dan eigenlijk geen mening? Dat heb ik vroeger ook wel eens gedacht. Maar juist doordat ik op jonge leeftijd elke paar weken een andere cultuur, een andere taal, en een andere soort type mens zag, kreeg ik wel de wetenschap mee dat er niet één manier is waarop het goed is. Dat is wat ik ook zo leuk vind aan kunst en cultuur: dat het overal is, dat het heel erg bepalend is voor een land, en iets is wat vaak heel erg eigen is.

Die open blik gebruikt Jip nu in haar vlogs om verslag te doen van allerlei culturele activiteiten en events in Nederland, om zo jongeren te laten zien hoe gaaf cultuur kan zijn. ‘Cultuurvloggen’ noemt zij het zelf. In 2014 waren zij en haar business-partner de eerste die hiermee begonnen.

Tijdens haar master Museumstudies liep ze nogal eens aan tegen het beetje hoogdrempelige en elitaire imago dat rondom kunst en cultuur kan hangen. “Natuurlijk: er is kennis, het is prachtig, er zijn echt bijzondere dingen te vertellen over kunst. Maar het is niet zo dat het een soort heilig iets is en als je iets niet weet erover, je dan niet mee telt.”

Dat moet anders kunnen, dacht Jip. Met haar kennis en vlogs weet zij nu de vertaalslag tussen opdrachtgever en een jonge doelgroep te maken, en gaan er vele deuren open. In iedere vlog duikt zij enthousiast met haar kijkers kort in een onderwerp, van de Rotterdamse gabber-scene tot aan Rembrandts Anatomische Les in 3D of het bezoeken van geheime depots in Beeld en Geluid. “Ik denk dat langzaamaan bij musea het besef begint te komen dat als je een jonge doelgroep wil bereiken, je die strakke richtlijnen een beetje los moet durven laten. En dat je ook een influencer daar best deelgenoot van kan maken.”

Je werkte eerst op communicatieafdelingen bij de Hermitage, de Nieuwe Kerk en bij Cultuur+Ondernemen. Wat deed je ertoe beslissen om voor jezelf te gaan beginnen?
“Het ondernemerschap lonkte altijd wel al. Ik kom uit een echte ondernemersfamilie. Mijn opa, mijn vader, mijn broer en mijn zusje hebben allemaal een eigen bedrijf, dus het ondernemerschap zat er al best wel in. Zelf gaan ondernemen was voor mij daarom best wel een natuurlijk gevoel. Ik wilde gewoon echt heel graag een commercieel bedrijf, maar wel met een nobel doel. Dat heb ik altijd zo gevoeld.”

Heb je tips voor beginnend ondernemers?
“Gewoon maar beginnen. Van het hele proces heb ik heel veel geleerd. Ik zeg daarom ook altijd tegen iedereen: als je wil ondernemen, moet je het gewoon maar gaan doen. Want er komt geen eureka-moment waarbij je denkt: “Eureka, dít is het gat in de markt! Ik weet nog heel goed het moment dat het businessplan voor me lag en ik dacht: waarom zou ik het eigenlijk niet doen? Ik heb het idee, mijn tijdelijke baan is ook af, dus het was ook een moment waarop ik dacht: “ik ga het gewoon doen.”

Nu zeggen mensen vaak tegen mij: je bent als eerste gaan cultuurvloggen, wat slim dat je dat hebt bedacht! Maar het idee is niet zo plotseling gekomen, maar meer ontstaan uit een langer proces.

Want hoe kwam je precies op het idee om te gaan cultuurvloggen?
“In eerste instantie was het idee om te gaan bloggen. Maar toen besefte ik dat ik schrijven helemaal niet echt leuk vond, en mijn business-partner haar eerste taal was Engels. Waarom gaan we dan eigenlijk bloggen als we het niet echt leuk vinden? Mijn huisgenoot vlogte destijds en ik hielp hem daar al vaak bij. En toen ontdekten we dat niemand anders in de cultuursector nog aan cultuurvloggen deed, ook niet in het buitenland. Toen dachten we: dan gaan wij het gewoon maar doen. Soms moet je iets dus ook afdwingen door het gewoon maar te gaan doen, en dingen te ontdekken.

Je wist dus ergens wel wat je wilde, alleen de juiste vorm moest nog gevonden worden.
“Precies! Ze zeggen altijd: een goede ondernemer is niet degene met het beste idee, maar is degene die bereid is om flexibel te zijn en om aanpassingen te doen. En natuurlijk moet dat niet te ver liggen van waar je dromen liggen en wat bij jou past. Maar als je heel erg star vasthoudt aan dat ene punt dat je voor ogen had, terwijl dat het eigenlijk niet is, dan wordt het geen succes. Achteraf kun je vaak heel goed het punt dat je wilde bereiken omschrijven, maar dat het één rechte lijn ernaartoe is, was in ieder geval in mijn geval, absoluut niet zo.”

De weg naar dat gat in de markt verloopt niet in één rechte lijn, maar is meer een hobbelig proces waarbij je je gaandeweg steeds moet blijven voegen.

Het was dus meer zo dat je je doel gaandeweg ontdekte?
“Ja! Nu na 3 jaar kan ik inmiddels heel duidelijk zeggen wat mijn doel is met My Daily Shot of Culture. We willen die vergrijzing in de kunst- en cultuursector tegengaan met ons platform. Maar zo duidelijk was mijn doel toen nog niet. En de meeste ondernemers die ik spreek, daar geldt hetzelfde voor.” “En dat bedrijfsverhaal, dat is ook puur oefening. Van een elevator pitch werd ik altijd heel zenuwachtig en daar ging ik dan heel lang over nadenken. Later ontdekte ik dat je het gewoon honderd keer moet doen. En dat je ook echt goed moet nadenken over: waar sta ik voor, waarom doe ik wat ik doe?”

Heb je nog toekomstdromen voor My Daily Shot of Culture?
“Ik zou het heel tof vinden – en dat is nu echt nog een droom – dat als we iets bewust promoten in een vlog, dat we dan voor een kleine maker die iets heel gaafs heeft gemaakt echt een boost kunnen betekenen. Dat er door onze vlog een theaterzaal van 100 mensen ineens vol zit, bijvoorbeeld. Dat we écht concreet een verschil kunnen maken met onze vlogs, en het doel meer is dan alleen naamsbekendheid genereren en imago verbeteren.”

“Ook zou ik wel reis-vlogs willen combineren met cultuur. Floortje Dessing is voor mij een groot voorbeeld. Ik denk dan bijvoorbeeld aan: een kunstenaar uit Peru gaat exposeren in Nederland. Dat ik die persoon dan als het ware opzoek in zijn eigen habitat, en dáár een video maak. En misschien zou ik nog wel een keer met Máxima een museum willen bezoeken, haha.”

Het is vier uur ’s nachts en ik word wakker uit een onrustige droom. Het eerste beeld dat in me opdoemt is een verhitte discussie tussen mij en mijn vader. “Ik ben volwassen nu!” Schreeuw ik hem toe in de droom. “Je denkt dat het kinderlijke fantasieën zijn, maar ik heb dit bedrijfsplan uitgedacht, ook financieel! Als ik blijf doen wat jij deed gaat de boel sowieso kapot!” “Je weet niet waarover je het hebt!”. Bijt hij me toe. 

Ik zie mijzelf razen en tieren. Ik krijg bijval van een vriend. Dan word ik wakker. Met een schuldgevoel. Waarom heb ik zo ongeduldig op mijn vader gereageerd? Hij is opgevoed met een ander paradigma, is het niet belangrijk ook dat te eren? Is het niet belangrijk om hem te eren?

De angst om in te grijpen

Een filmpje van Pieter Derks popt op in mijn hoofd, over Shell die al in de jaren 90 wist wat de schadelijke gevolgen zijn van oliewinning op het klimaat. Wetenschappers waren het er unaniem over eens. Toch won de macht van het geld het van de wijze raad. Nu zo’n 30 jaar later zitten we opgescheept met de gevolgen. Is het dan arrogant om tegen mijn vader te schreeuwen dat -als ik het op zijn manier doe, de boel sowieso kapot gaat?

Is het de macht van het geld geweest dat de noodzaak voor verandering blokkeerde of was het ook iets anders? Was het ook de angst om in te grijpen?

Ik vind niet dat mijn vader het anders had moeten doen. Mijn vader is een goed mens. Hij heeft zijn hele leven als financial controller bij de Shell gewerkt. Volgens hem is Shell een goede werkgever. Hij heeft via hen een gezin van drie kinderen kunnen onderhouden. Ik heb nooit iets tekort gehad. Shell ‘de grote boosdoener’ is dus voor mij goed geweest. Het schijnt dat Shell toentertijd heeft gezegd dat de overheden moesten ingrijpen. Maar dat gebeurde niet.

We moeten iets doen, maar wat?

In de psychiatrie is het een bekend patroon dat individuen die misbruik plegen, ontdekt willen worden en hun omgeving direct en indirect confronteren met de schadelijke impact van hun handelen.

Eigenlijk zeggen ze “alsjeblieft hou me tegen want ik weet niet hoe ik mezelf een halt toeroep”.

Een roep om hulp die we als omstanders vaak niet zien. Want wij weten namelijk ook niet hoe we met deze kritieke situatie moeten omgaan. We zijn angstig om in te grijpen. En dus vergeten we het voorval.

In mijn generatie, de millennials, voel ik dat de noodzaak om in te grijpen heel sterk leeft. Om op een andere manier ons (werk) leven in te richten. Om meer duurzaam en liefdevol met onszelf en de planeet om te gaan. We kunnen namelijk niet meer wegkijken. Moeder aarde wordt door ons misbruikt. De gevolgen van de klimaatcrisis zijn zichtbaar en voelbaar aanwezig. We moeten iets doen, maar wat?

Idealisme vanuit integriteit of prestige?

We hebben als jonge generatie de tijd, energie en aandacht om een verschil te maken. En we hebben allemaal een stemmetje in ons die de behoefte voelt om te laten zien dat we het kunnen, én wat we allemaal kunnen. Dat we het beter doen dan onze ambitieuze collega’s. Beter doen dan de generatie voor ons. Tegenwoordig is het zelfs “cool” om duurzaam of sociaal werk te doen. Dus… hoe integer zijn we als we kiezen voor deze “groene route”? Denken we niet net als de generatie voor ons dat we het beter kunnen? En beter is in dit geval niet groter en sneller, maar kleinschalig en organisch? 

We hebben als jonge generatie van nature de drang om onszelf te bewijzen. Daar is niets mis mee, maar wel goed om even bij stil te staan. Want hebben we in onze geldingsdrang door dat de generatie boven ons wel eens een hele goede sparringpartner zou kunnen zijn? Dan zijn we niet de enige die de eer opstrijken, maar is de oplossing wel duurzamer. En is dat nu net niet hetgeen wat wij zo belangrijk vinden? Ik geloof graag dat de meeste Millennials worden bewogen door een integere drijfveer, namelijk dat gevoel van urgentie in mijn droom: “het moet anders, maar hoe?!”. Laten we dat als uitgangspunt blijven nemen. 

Zijn we wel écht volwassen?

De houding die ik had in mijn droom naar mijn vader toe herken ik niet in onze huidige relatie. Ik ga er voor het gemak dus even vanuit dat mijn vader in deze droom symbool staat voor het economisch systeem waarvan ik deel uitmaak. En dat roept de vraag op: “wat voor houding heb ik ten aanzien van dit systeem?” Wat voor houding hebben we ten aanzien van onze economische en politieke leiders? Is dat daadwerkelijk een volwassen houding?

Zolang er één partij is die schuldig wordt bevonden, zal die erop gestoeld zijn om zichzelf te verdedigen. En zolang er een partij is die zichzelf wil bewijzen, zal die niet luisteren en zien welke waarde er al is.

Vanuit die insteek vindt er polarisatie plaatst en ik denk dat we -zeker voor het oplossen van zo’n complex vraagstuk- verbinding nodig hebben en een liefdevolle, geweldloze benadering. Een houding waarbij we écht luisteren naar elkaar. 

Kunnen we ook zeggen: ‘dankjewel’

Ik ben er persoonlijk voorstander van om niet het kind met het badwater weg te gooien. Er zijn zoveel dingen in ons huidige systeem en in ons huidige leven die goed werken en goed functioneren. We zijn zo ontzettend rijk! Laten we daar ook bij stil staan, onze zegeningen tellen en dankbaar ontvangen wat onze ouders en het systeem ons hebben gegeven.

Kunnen we de generaties voor ons bedanken voor hun inzet en hun nalatenschap? En kunnen we vanuit een neutrale volwassen autoriteit zeggen: “Bedankt voor jullie inzet. Bedankt voor alle rijkdom en welvaart. Bedankt, maar dit aspect wil ik liever niet doorgeven. Dat is destructief voor het geheel. Zullen we -samen- het systeem innoveren en een meer duurzame aanpak ontwikkelen?”. We kunnen enerzijds kijken hoe we het bestaande kunnen verbeteren en daarnaast onze aandacht richten op nieuwe, meer duurzame initiatieven om ons economische en politieke systeem in te richten.

“Goedemorgen allemaal!” Al filmend komt Juliëtte het klaslokaal van De Upstarter binnen gewandeld. “Ja, het leek me leuk om dit vast te leggen, kan ik het vandaag delen in mijn Instagram story”. Vrolijk, open en meteen vol energie begint Juliëtte de dag bij de opleiding Content Creation, waar ze vandaag een 5 uur durende Branding Bootcamp geeft.

Sinds haar 5e is ze al bezig met ondernemen. Haar eerste bedrijf? ‘De zussen-beurt’. Samen met haar zus waste ze auto’s, terwijl haar vader koffie uitdeelde aan de klanten. Pas 26 jaar later besefte ze zich hoe fout de naam eigenlijk was. Met haar bedrijven Brand-It-Forward, #diybrand & Green School Nederland houdt ze zich inmiddels al 10 jaar bezig met ondernemen op het gebied van duurzaamheid en branding strategy.  

Wat is haar geheim? Hoe start je een goede onderneming? Waar moet je op letten en wat zou ze nu anders doen? Tijdens de lunchpauze vraag ik haar het hemd van het lijf, met als resultaat een aantal waardevolle golden nuggets voor beginnend ondernemers. Ready? Go!

Laten we bij het begin beginnen. Hoe ziet je ochtendroutine eruit?

Ik heb het gevoel dat ik een routine heb gevonden die bij mij past. Één van de dingen die ik probeer aan te houden is het `Circadium Rhythm’. Wat eigenlijk betekent dat je lichaam werkt met interne en externe klokken. Deze regelen bijvoorbeeld je stoelgang, slaap, focus en creativiteit. Ik sta elke dag om 5 uur op en gebruik de tijd van 5 tot 7 uur ’s ochtends voor mijn ‘focus-uurtjes’. Alles waarvoor ik pure focus nodig heb, zoals administratie, of belangrijke beslissingen maken, probeer ik in deze uurtjes te doen. 

Daarna ga ik sporten of wandelen. Tijdens het wandelen doe ik een aantal oefeningen, gebaseerd op het concept ‘priming’ van Tony Robbins. Eerst focus ik op mijn ademhaling, vervolgens benoem ik (in gedachten) een aantal dingen waarvoor ik dankbaar ben. Als laatste visualiseer ik waar ik over 5 jaar wil zijn. Door dit in de ochtend al te doen stimuleer ik mijn brein zich gedurende de dag (onbewust) te focussen op het behalen van mijn doelen. 

Wat ik verder doe is koud douchen. Dit heeft allerlei gezondheidsvoordelen. Afgelopen zomer was ik met mijn vriend met de camper op vakantie waardoor we noodgedwongen vaak koud moesten douchen, het is even wennen, maar je raakt eraan gewend!

Dan begint dus je dag, hoe zorg je voor balans in je drukke bestaan?

Ik geloof er heel erg in dat je nooit in balans bent. Als je in het één investeert, blijft het ander achter. Deze beweging accepteren zorgt ervoor dat je energie gaat geven aan de dingen waar je van nature energie aan wil geven. Zie het als een hartslag. Je schiet wel eens uit, en dan weer zit je onder de ‘flatline’. Maar zolang je op en neer gaat, blijf je leven.  

Hoe voorkom je dan dat te veel hooi op je vork neemt?

Daar moet je heel erg voor waken. Als je voor jezelf begint, begin je voor jezelf. Niet voor iemand anders. Het gaat om goed aanvoelen wat jij aankan, en ook hoe leuk je iets vindt. Ik vind mijn werk echt heel leuk, en sta dus eigenlijk altijd AAN. Dus als mijn vriend bijvoorbeeld naar bed gaat denk ik soms: ‘oh lekker, ga ik nog even werken’. Dat af en toe doen is niet erg, maar ik wil voorkomen dat ik mijn hele biologische cyclus in de war schop. 

Veel beginnende ondernemers vinden het spannend om zichzelf naar buiten toe te presenteren. Hoe zit dat eigenlijk? Waar ligt die grens tussen ‘liegen’ en een beetje bluffen?
Die grens moet je inderdaad bewaken! Ik kan niet precies benoemen waar die ligt, maar je mag jezelf altijd iets meer beloven, zodat je blijft groeien. Zelfvertrouwen en ondernemerschap gaan hand in hand met elkaar. Een beetje bluffen heeft mij ver gebracht.

Oke, vol zelfvertrouwen zeg ik dus: ik ben ondernemer. En nu?

Zorg dat je why duidelijk is. Als dit duidelijk is trek je de juiste mensen aan. Je moet er natuurlijk wel actief mee aan de slag, want als je gewoon thuis gaat zitten gebeurt er niks. Maar als duidelijk is waar jij voor staat en je dit naar buiten toe uitdraagt, ga je mensen die dezelfde ideeën hebben als jij aanspreken in hun ‘limbic brain’. Dit is het gedeelte van de hersenen waarin emotie wordt aangesproken, je mensen activeert en waar beslissingen worden genomen. Zoals dus de beslissing om met jou in zee te gaan.

Zorg verder dat je je portfolio opbouwt, dit kan betekenen dat je in het begin misschien wat werk tegen een lager tarief uitvoert. Hierbij is het heel belangrijk dat je alleen projecten aanneemt die bijdragen aan jouw ‘why’ en waar jij naartoe wil. Zoek deze projecten dus heel specifiek uit!

Je zegt dus eigenlijk ook dat je niet alle projecten zomaar moet aannemen?

Zeker! In het begin is dat eng, maar naarmate je langer bezig bent weet je dat wanneer je een opdracht afwijst, er altijd wel weer een ander voor op je pad komt die beter bij je past. Het gevaar schuilt erin dat je met ‘verkeerde’ klanten afwijkt van waar je naartoe wil. Probeer jezelf dus te dwingen om met klanten te werken die in jouw hoek zitten. Daarmee kun jij jezelf weer positioneren.  Als jij bijvoorbeeld staat voor duurzaamheid, maar allemaal klanten hebt die daar niks mee doen, kun je ze niet op je portfolio zetten als je je op dit gebied wil profileren. Blijf bij je keuze. Neem bij wijze van spreken een bijbaantje om je ondernemerschap te kunnen ondersteunen tot je er van kunt leven.

Dat is inderdaad wat veel mensen doen. Starten met ondernemen vanuit een 9-tot-5 baantje. Hoe zorg je dat je hierbij genoeg focus houdt op je onderneming? 

Het is een kwestie van hoe dedicated je bent. Als dat betekent dat je nu je weekenden investeert zodat je uiteindelijk 2 dagen minder kunt gaan werken, dan is dat zo. Je kunt het natuurlijk ook heel abrupt doen en in 1 keer de pleister eraf trekken en ontslag nemen, maar dan moet je natuurlijk wel een financiële zekerheid hebben om een tijdje vooruit te kunnen.

En dan? Hoe zorg je dat je blijft groeien?

Er is niet één pad om te volgen. Wat ik altijd heb gedaan is iets meer aan mezelf en de klant beloven dan ik kan, waardoor ik continue ruimte creëer om te moeten groeien. Dat kun jij ook doen als je begint.

Heb je die belofte wel eens niet kunnen waarmaken?

Nee, daar zorg ik wel voor. Als dat betekent dat ik hulp moet inschakelen omdat ik het niet zelf kan, dan moet dat maar. Maar als ik de hele tijd zeg ‘dat kan ik niet’ dan ga ik het ook nooit doen. 

Heb je tips voor beginnend ondernemers?

Je hoeft het wiel niet opnieuw uit te vinden, maar leer van de mensen die het al bewezen hebben. Zoek ook rolmodellen die jou inspireren, om jou daarin vooruit te helpen. Dat kan online zijn, je kunt boeken lezen of podcasts luisteren. 

Wie zijn jouw rolmodellen?

Mijn vriendin Anne Miltenburg (founder van The Brandling), Oprah, Tim Ferriss, Babette Porcelijn, Tony Robbins… het verandert wel hoor, maar dit is het even op dit moment. 

Ik zie veel mensen struggelen met succesvol worden, omdat ze óf vooral creatief zijn óf zakelijk. Ik laat me graag inspireren door ondernemers die zowel het creatieve als het zakelijke op orde hebben, omdat dat iets is waar ik het meeste van kan leren!

Afsluiting

Ik kijk even op de recorder, waar inmiddels al ruim een uur aan interview op staat. We zouden nog makkelijk 3 uur kunnen volkletsen, maar de workshop gaat weer verder. Geïnspireerd fiets ik die middag vanuit De Upstarter weer naar huis. Ik plof op de bank en open mijn Instagram. Voor ik het weet zie ik opeens mijn eigen hoofd voorbijkomen, vergezeld door een inmiddels bekende stem die vrolijk roept: ‘Goedemorgen allemaal!’. @storiesbyjuliette staat inderdaad altijd AAN.