Voor de beruchte ‘ koffiedate challenge’ grijp ik – Joyce – de kans om personen te interviewen die mij inspireren. Zonder na te denken stuur ik Ruud een appje. ‘Leuk, wij komen wel naar Amsterdam!’ appt Ruud. Op twee februari schuift Ruud samen met zijn vriendin Anne gezellig bij ons thuis aan tafel.

Een koffiedate met een gekke nasleep genaamd ‘Corona’. Een challenge waarmee we vandaag de dag allemaal te maken hebben – de crisis. Lees hier hoe Ruud en zijn team hier momenteel mee omgaan. 

Ruud Raaijmakers (32) is samen met zijn jeugdvriend Eelko van Drongelen eigenaar van Weflycheap. Daarnaast hebben ze Travelstamps en Vakantiebesparen opgericht, allemaal websites voor de reislustige consument. Het team van Weflycheap bestaat uit 8 medewerkers in online marketing en development functies. Ruud, een jonge ondernemer met een inspirerende visie voor zijn bedrijf maar vooral ook op het leven an sich. Daar wil ik uiteraard alles over weten.

 

Hoe ziet een gemiddelde werkdag er voor jou uit?

Geen enkele werkdag is hetzelfde, gelukkig. Wel werk ik in bepaalde patronen die ik mezelf heb aangeleerd. Zo controleer en beantwoord ik mijn e-mails enkele keren per dag, plan ik mijn afspraken buiten de deur het liefst zo veel mogelijk bij elkaar en werk ik iedere week minstens een dagdeel thuis.

Soms leg ik bewust mijn telefoon 1-2 uur weg. Het onprettige gevoel dat dit geeft als ik dat doe zegt eigenlijk genoeg over hoe nodig het is om dit dus wel te doen. Ik doe dit om focus te houden in een wereld waarin alles en iedereen constant je aandacht vraagt.

Wat voor mij werkt hoeft natuurlijk niet voor iedereen te werken, dus dit is niet iets wat ik mijn medewerkers opleg. Wel probeer ik collega’s bewust te maken van de effecten van afleiding. Zo ga ik dit jaar een kennissessie geven waarin ik laat zien hoe ik hiermee omga.

 

Waar gaat jouw aandacht momenteel naartoe?

Mijn belangrijkste twee taken zijn sales genereren en de visie uitstippelen. Ik besteed nu veel tijd en aandacht aan het aantrekken van onze eerste klanten voor ons nieuwste label ‘Blue Flamingos’. Hierbij zetten we de kracht van ons eigen development & marketing team in, om klanten te helpen die een tekort hebben aan development en specifieke online marketing specialismen. Verder hebben we onlangs met het team onze visie en kernwaarden aangescherpt. Ik houd me dagelijks bezig met het coachen van de individuele teamleden en de uitvoer van ons plan van aanpak voor cultuurbehoud.

Een waarde op zichzelf zegt vaak niet zo veel, maar alle kernwaarden bij elkaar zeggen wel degelijk wat over je bedrijf.

En dat geldt ook voor ons. Het geeft een enorme kick en voldoening om te zien hoe onze visie : “Met creativiteit, flexibiliteit en kennis innoveren wij om onze klant gemak te bieden” wordt doorleefd door het team.   

 

Waarom ben jij goed in wat je doet?

Het belangrijkste zit in mijn leergierigheid en enthousiasme. Als het om onderwerpen gaat waar ik energie van krijg, dan heb ik een natuurlijk enthousiasme die aanstekelijk werkt. Daarnaast vind ik het fantastisch om me te ontwikkelen. In mijn vrije tijd ga ik naar feestjes, kijk ik Netflix en lees ik boeken over succesvolle ondernemers, filosofen en persoonlijke ontwikkeling. Dit is voor mij ontspanning. Reizen overigens ook. Ik ga ik dit jaar op vakantie naar Israël, Zuid-Afrika, wintersport in Oostenrijk en 4 maanden op reis. Afhankelijk van de behoefte van het bedrijf werk ik meer of minder mee aan het bedrijf.

Ik ben geen workaholic, ik vind work-life balance namelijk enorm belangrijk.

Ik denk dat een goede work-life balance een vereiste is om het beste uit jezelf te halen op elk vlak. Als ik 60 uur zou werken, dan zou ik waarschijnlijk werk wegnemen bij mensen die er beter in zijn dan ik en me bemoeien met dingen waar ik me niet mee moet bemoeien. Het heeft best wel lang geduurd voordat ik een goed beeld had van wie ik ben, waar ik goed in ben en waarin niet. Dit erkennen, toegeven aan anderen en ook herkennen in anderen helpt enorm.

 

Wat heb ik van Ruud geleerd?

Ruud benoemd dat kernwaarden samen iets zeggen over zijn bedrijf. Hier geloof ik zelf ook in. Niet alleen voor een bedrijf maar ook zeker voor ieder persoon. Ruud inspireert mij enorm omdat het hem lukt om naast de kernwaarden van zijn bedrijf ook zijn belangrijkste persoonlijke waarden na te blijven streven, ondanks zijn succes. En ja, dat is niet vanzelfsprekend bij een jonge succesvolle ondernemer zoals Ruud. Veel ondernemers worden verblind door succes en leveren daardoor in op hun persoonlijke waarden.

‘Vrijheid’, de belangrijkste waarde van Ruud en tevens ook die van mij. De vrijheid om te werken op tijden die hem uitkomen, veel reizen en de vrijheid van een lege agenda. Genoeg tijd voor vrienden en familie en een gezonde levensstijl. In een wereld waarin we vooral heel veel van onszelf moeten, lukt het hem op meerdere vlakken de juiste focus te blijven houden. ‘Work-life balans is key!’.

 

Wat ga ik hiermee doen?

Ik ken mijn persoonlijke waarden, mijn WHY. Toevallig zijn dit precies dezelfde waarden als die van Ruud. Mijn vaste baan opzeggen, starten met de opleiding Content Creation bij De Upstarter en het opzetten van een gaaf glamping concept in het zonnige Porto zijn de eerste mijlpalen op mijn journey om mijn persoonlijke waarden na te streven. Onwijs leuk en ook heel eng allemaal, maar ik erken mijn angst om te falen aan anderen en ik merk nu al dit mij ook helpt de beste versie van mezelf te worden. ‘Start before you’re ready’! 

Ik bedank Ruud en Anne voor de gezellige date en wens ze een hele fijne vakantie in Israël.

Sociale distantie lijkt de nieuwe norm te worden. Dit betekent echter niet dat alles – inclusief ons werk of bedrijf – moet stoppen. Hier zijn 10 dingen die je kunt doen om samen met je team productief te blijven.

 

1. Als het gaat om agile of op afstand werken, praten we vaak over de oude versus nieuwe manieren van werken. Sommige mensen kunnen moeilijk vertrouwen dat ‘het werk’ zal worden gedaan. Ze denken misschien dat een teamlid een analyse zal inruilen voor een paar afleveringen op Netflix. Dat is niet het geval wanneer je focust op het einddoel en de output. Dus zorg voor, of nog beter, co-creëer een duidelijke visie en teamdoel binnen een bepaald tijdsbestek of horizon.

2. Introduceer de dagelijkse stand-up. De dagelijkse stand-up wordt gebruikt in agile organisaties om transparantie te bieden over wat iedereen aan het doen is. Iedereen die meedoet, kan vragen beantwoorden die vergelijkbaar zijn met:

– Waar heb ik gisteren aan gewerkt? (reflectie)

– Wat ga ik doen / eindigen vandaag? (visie)

– Welke obstakels om mijn werk succesvol te doen, heb ik me voorgedaan? (analyse)

– Ik heb hulp nodig met X (ondersteuning)

Het beste is om één persoon verantwoordelijk te maken voor het bewaken van de tijd. Afhankelijk van de teamgrootte mogen deze vergaderingen niet langer dan 20 minuten duren.

3. Investeer in tools voor videoconferenties zoals Zoom of Skype voor bedrijven. Veel communicatie (laat staan ​​focus) kan verloren gaan via berichten, of het nu gaat om e-mail, chatten of appen. Bellen is veel efficiënter dan berichten heen en weer sturen. Bovendien zorgt het vermogen om elkaar te zien ervoor dat communicatie bijna net zo goed is als in het echte leven: lichaamstaal is echt belangrijk! Bovendien voel je je meteen minder ‘in quarantaine’.

4. Maak – als je dat nog niet hebt gedaan – een online prikbord of een online omgeving om het werk bij te houden. Net als bij een Backlog of Scrumboard, kun je een overzicht maken van alle taken ‘to be done’, ‘in progress’ en ‘done’. Op deze manier wordt betrokkenheid bij het gedeelde (project) doel levend gehouden. *Als je nog geen gedeeld doel hebt gemaakt, dan is dit hét moment om dit te doen!

5. Ritme! Nee, we hebben het hier niet over dansen. Eerder over structuur. Regelmatig vergaderen is gezond voor het team, en dat dan weer voor het bedrijf. Nu er geen korte en informele gesprekjes meer zijn tijdens de koffiepauzes, is het belangrijk om het tempo bij te houden om alle eenden op een rij te krijgen. Nogmaals, transparantie … we kunnen dit niet genoeg benadrukken.

6. Ben je nog steeds bang voor een gebrek aan toewijding of betrokkenheid? Praat erover! Vooral als je een leidende rol of positie hebt; benadruk het vitale belang van iemands rol en taken een-op-een en in teamverband. Als je de voordelen van positieve feedback over ontwikkeling en prestatie nog niet hebt ontdekt, is dit misschien het moment om je experiment te starten.

7. Over feedback gesproken. Communicatie is van het grootste belang. Als team kun je omgangsregels opstellen: hoe willen we met elkaar communiceren? Veel van ons worden niet goed van constant zoemende WhatsApp-groepen of inboxen die overlopen van nieuwe berichten. Stel dus samen vast wanneer:

– je elkaar belt

– je een bericht stuurt

– je e-mailt

En maak gebruik van een transparante online omgeving zoals Slack, Twist of Mattermost.

8. Alleen omdat je team (of een deel ervan) nu op afstand werkt en zichzelf organiseert, is het niet nodig om beleefdheid los te laten. Ja, sommige mensen kiezen ervoor om ’s avonds (ook) met plezier te werken, wat ok is. Maar het is veilig om te zeggen dat je voor ieders gezondheid zou kunnen bespreken dat het niet nodig is om onmiddellijk te reageren op een e-mail die rond 23:00 uur is verzonden.

9. Niets werkt zonder het magische ingrediënt ‘vertrouwen’. Vertrouw erop dat je dit kunt doen, vertrouw erop dat je team het kan en vertrouw erop dat mensen zichzelf verantwoordelijk kunnen houden. Uiteindelijk zitten we hier samen in, en we moeten er ook samen beter uitkomen.

10. Zelfmotivatie kan een uitdaging zijn. Vooral als het je team en collega’s zijn die je werk de moeite waard of leuk maken. Zelfmotivatie is zo belangrijk omdat het progressie stimuleert. Vier daarom ook kleine overwinningen en erken je eigen vooruitgang. Om een ​​ripple effect te creëren: steun, assisteer (waar mogelijk) en motiveer anderen.

Transparantie, communicatie en vertrouwen zijn essentieel bij succesvolle samenwerkingen, of het nu op afstand is of niet. Volgens de wijze woorden van Khalil Gibran kunnen we niet genoeg het belang benadrukken van open communicatie en constructieve feedback in het proces: “Tussen wat wel en niet wordt bedoeld, en wat wel en niet wordt gezegd, is de meeste liefde verloren.”

Dit artikel verscheen oorspronkelijk op Medium en is geschreven door Maryama Marong, founder van innovatie en strategiebureau Bend & Stretch.

Het is makkelijk je succesverhaal te delen. Social media staat er niet voor niets bol van. Wat moeilijker is: met trots en humor vertellen over een enorme fuck-up of misser waar je je nog steeds een beetje voor schaamt. Een gemiste kans, want faalverhalen kunnen voor mooie inzichten zorgen en anderen inspireren. Daarom lanceren wij een artikelreeks over Founder fuck-ups, om als ondernemers en freelancers elkaars fouten te vieren.

 

Vandaag ga ik het gesprek aan met Chala, founder van het veganistisch cateringbedrijf Maaltijdmeid. We spreken af op een pitoresk plekje in Amsterdam-Noord, uitgekozen door Chala Garcia, dat als grens fungeert tussen de drukte van de stad en de kalmte van een dorp. Dit plekje lijkt gaandeweg symbolisch te zijn voor ons gesprek.

 

Serendipiteit

Maaltijdmeid is ruim een jaar geleden ontstaan met het idee om veganistische ontbijtmaaltijden op de markt te brengen. “Ik heb een tijdje in Barcelona gewoond en ben daar veganist geworden. Het veganisme was heel gebruikelijk in Barcelona en zo ontstond eigenlijk het idee om een veganistisch ontbijtje te ontwikkelen en in Nederland op de markt te brengen. Mijn toenmalige compagnon en ik kwamen er alleen snel achter dat je door een enorme commerciële machine heen moest gaan om je product in de schappen te krijgen. Vervolgens kregen we de mogelijkheid om via een organisatie ons product verder te laten ontwikkelen, wat commercieel gezien misschien wel de juiste keus was geweest. Het probleem was echter, dat een groot gedeelte van de geest van ons product dan verloren zou gaan en dat was het ons niet waard.”

Ik kwam om een probleem op te lossen, maar vertrok met een ander idee voor mijn bedrijf.

Tijdens een Design Thinking sessie (waar Chala eigenlijk een ander probleem wilde tackelen) is ‘per ongeluk’ het idee ontstaan om te switchen van een ontbijtproduct, naar een cateringbedrijf. “Tijdens de Design Thinking sessie werd mijn casus behandeld. Na de sessie vroeg Mariëtte Ruggenberg of ik voor een van haar events de catering wilde doen. Dat was gelijk mijn eerste opdracht die ik binnenhaalde en voor mij het eureka-moment om van koers te wijzigen.”

 

Idealisme vs Realisme

Tijdens het gesprek valt mij op dat Chala een gezonde en fijne vorm van eigenwijsheid heeft. Ze weet goed wat ze wil en doet weinig concessies zodra iets tegen haar filosofie ingaat. Op de vraag of ze nooit moeite heeft gehad om de verleidingen van groot commercieel succes te weerstaan, antwoordt zij het volgende: “Absoluut! Ik heb gezien hoe andere soortgelijke bedrijven grote en succesvolle stappen hebben gemaakt. Dat kan je enigszins aan het twijfelen brengen, maar tegelijkertijd besef ik ook dat wat voor hen werkt, niet voor mij zou werken. Ik kan prima leven van Maaltijdmeid en het geeft mij zelfs de financiële mogelijkheid om een yogacursus te kunnen bekostigen, dus ik heb zeker niks te klagen. Dingen doen waar mijn hart ligt is voor mij veel waardevoller dan heel hard werken en veel geld verdienen.

Ik vond het zo paradoxaal om mijn duurzaam product te bezorgen in een auto.

Ik voer af en toe nog wel een interne strijd, omdat ik met bepaalde zaken tegen de muur van realisme aanloop. Mijn ingrediënten zijn biologisch en de verpakkingen zijn duurzaam. Ik vond dat alles wat ik deed zo duurzaam mogelijk moest zijn, daarom leverde ik de maaltijden af met mijn bakfiets. Heel idealistisch, maar totaal niet praktisch. Ik heb toen toch de lastige beslissing genomen om te gaan bezorgen met mijn auto (die gelukkig zuinig is). Zo was ik bijvoorbeeld ook op zoek naar een duurzaam alternatief van aluminiumfolie, om de warme gerechten op temperatuur te houden tijdens het bezorgen. Ik heb verschillende beurzen afgestruind, maar zonder succes. Uiteindelijk moest ik het dan toch doen met aluminiumfolie. Gelukkig kan ik mij er nu beter in berusten, omdat ik weet dat ik de intentie heb gehad om het duurzaam op te lossen.”

 

Oeps! I fucked up

Chala’s eigenwijsheid heeft Maaltijdmeid gemaakt tot wat het nu is, maar je grootste kracht blijkt vaak ook je grootste valkuil te zijn. “Ik heb het mezelf soms zo moeilijk gemaakt”, zegt Chala lachend. “Voor mijn gevoel zou ik worden afgerekend op het moment dat niet alles wat ik deed perfect duurzaam was. Hierdoor ben ik soms te lang bezig geweest met problemen, die eigenlijk geen problemen waren. Ik heb ook weleens een paar keer gebluft en een bestelling aangenomen, waarvan ik niet zeker wist of ik die wel aankon.

Ik kreeg het verzoek om een glutenvrij-gerecht te maken. “Ja hoor, dat kan!” zei ik, maar ik had geen idee waar ik aan begon.

De angst om controle te verliezen maakte dat ik het super lastig vond om hulp te vragen, en dán kom je jezelf tegen. Die fuck-ups hebben mij echt het meest geleerd. Nadat ik daar bewust van ben geworden en hulp ben gaan vragen, ben ik er zelfs achtergekomen dat ik mijn vermogen om samen te werken volledig heb onderschat. Het blijkt dat ik eigenlijk prima kan samenwerken hahaha. Echt een cadeautje!”

 

Van mij, voor jou

Het is niet Chala’s doel om van Maaltijdmeid een dikke cash cow te maken. Het lijkt zelfs eerder het begin te zijn van een beweging. “Ik zou in de toekomst een plekje willen creëren waar verschillende elementen die ik fijn vind, samenvallen. Het zou mij leuk lijken om een centrum te hebben waar er gekookt wordt, yoga wordt gegeven en coaching wordt gedaan en dat dan het liefst in de natuur. Het lijkt me tof als ik een plek kan creëren waar mensen op afkomen die graag iets met elkaar willen delen.

 

We zijn als kinderen van de babyboom generatie opgegroeid in een land waarin de basis al op orde is. Een luxepositie waar onze ouders hard voor hebben gewerkt. Het is in onze tijd niet meer nodig om de focus te leggen op het genereren van nog meer winst. We hebben het al goed. We mogen kijken naar hoe we bewuster omgaan met elkaar en de planeet. In dit artikel legt Mariëtte uit waarom we toe zijn aan een nieuw systeem en een nieuwe manier van denken. En hoe we dit samen kunnen bereiken door ons onder andere te organiseren in een community. 

 

De wereld is in transitie 

Het wordt steeds duidelijker dat de traditionele manier waarop we ons werkleven inrichten, niet altijd meer functioneert. Zo zien we een enorme toename van mensen met burn-out klachten – omdat ze moeten meedraaien met een systeem dat niet meer natuurlijk voelt. En tel daar nog eens de klimaatcrisis bij op die boven onze hoofden hangt. Het is tijd om collectief WAKKER te worden. Om de natuurlijke balans te herstellen. 

 

Van fabrieksmatig naar organisch

Het huidige onderwijssysteem en grote organisaties functioneren als een fabriek namelijk:  

• Uniform. Er zijn afdelingen van dezelfde expertise en schoolklassen op basis van dezelfde leeftijd. Alsof je meer zou leren van een homogene groep? En alsof leeftijd en expertise daarvoor het uitgangspunt zijn.
  – Terwijl wij geloven in diversiteit en inclusiviteit. Dat je juist veel leert van verschillen, in benadering, in gedachtegoed, in cultuur. Mensen vanuit verschillende disciplines en achtergronden die elkaar aanvullen.
• Er is sprake van Bureaucratie en van Gepantserd leiderschap. Je doet de taken die bij je positie horen, je luistert naar degenen die boven je staat, ook al heeft diegene geen gelijk. Je houdt je mond en probeert via een achterdeurtje toch je eigen doelen te behalen.
  – Terwijl wij geloven in Holocratie en Moedig leiderschap waarbij je samen in gesprek gaat en jezelf als leider kwetsbaar opstelt: jij hebt ook de antwoorden niet, maar wel het vertrouwen dat je die samen gaat vinden. Je opereert op basis van gelijkwaardigheid. 

We zouden meer mogen functioneren als een organisme. 

 

Hoe gaan we dat doen?! 

Mijn antwoord: Samen. We kunnen samen -als pioniers- experimenteren met bewuste manieren om ons werk en leven in te richten. Wat werkt geven we door. We zijn creatief en ondernemend. We zijn niet tegen het oude systeem maar we willen samen transformeren. Van elkaar leren en samen bouwen aan een nieuwe, meer duurzame toekomst. Een toekomst waarbij niet geld centraal staat, maar het geluk en de gezondheid van mens en planeet. Geld is dan het gevolg van het leveren van betekenisvol werk.

 

Innovatie verloopt in fases

Iedere verandering verloopt in fases. Eerst ontwerpen pioniers nieuwe producten en diensten. De early adapters pikken dit op. Uiteindelijk sijpelt dit door naar de early en late Majority. Samen kunnen we de early Majority wakker schudden en zorgen voor het kantelpunt. We hoeven namelijk niet met elkaar te concurreren. Er is overvloed. We mogen elkaar helpen. Er is genoeg voor iedereen. 

 

Community

Dit jaar gaat De Upstarter, samen met een groep ambassadeurs actief bouwen aan een online en offline community. Een beweging van bewuste en creatieve pioniers. Creativiteit is het vermogen om originele ideeën te genereren die waarde hebben. We willen ruimte maken voor deze waardevolle ideeën. Voor het realiseren hiervan. We helpen elkaar als beweging groeien door;

• Kennis en tools te delen over nieuwe manieren van werken en mens gerichte methoden om te innoveren.
• We maken eerlijke merken meer zichtbaar.
• Via coaching helpen we je om te herkennen welke kansen en mogelijkheden voor jou interessant zijn. Zodat je een leven opbouwt dat in lijn is met jezelf en groeit van binnenuit. 
• Als beweging gunnen we elkaar klussen. We delen kennis en verbinden de juiste mensen en bedrijven met elkaar. We inspireren elkaar, onze omgeving en grote organisaties om het anders te doen. Bewuster en liefdevoller. 

 

Sociologisch onderzoek van de Universiteit van Pennsylvania en Londen wijst uit dat je maar één persoon nodig hebt in een groep, om de kijk te veranderen van de meerderheid. Ben jij degene die gaat helpen om de omslag te maken? 

 

——

 

Ps. Het doel van onze community is om uiteindelijk 1 miljoen mensen te bereiken zodat we kunnen spreken van een paradigma shift. Dat bereiken we al als we 20.000 leden hebben. Ieder van ons heeft namelijk invloed op zijn of haar eigen tribe van gemiddeld 50 mensen. Met elkaar zorgen we ervoor dat uiteindelijk 1 op de 9 werkende Nederlanders meer bewuste en liefdevolle keuzes maakt en bekend is gemaakt met deze nieuwe manier van denken. 

 

Wil jij ook meebouwen aan deze community? Lid worden? Of heb je ideeën/tips die je met ons wil delen? Mail dan Mariette: mariette@deupstarter.nl

‘Nice girls don’t get the corner office – adviezen om te groeien in je werk’ is een boek dat ik al regelmatig voorbij had zien komen en waarbij ik dacht: als veel jonge, ambitieuze vrouwen in mijn omgeving dit boek lazen, dan was het vast interessant. Maar vanwege de titel dacht ik dat het boek tegen alles in ging waarin ik geloof. Ik geloof namelijk helemaal niet dat je een bitch moet zijn om succesvol te zijn en impact te kunnen maken. Dus besloot ik het boek niet te lezen.

Totdat ik afgelopen kerst een cadeau open maakte en precies dit boek tevoorschijn kwam. Ik sloeg het open en na het lezen van alleen al de inleiding bleek het heel erg interessant. Op de eerste bladzij lees ik namelijk dat van de 500 grootste Amerikaanse bedrijven slechts 3,8% (!) wordt geleid door een vrouw. Wereldwijd heeft maar 8% van de bedrijven een vrouw aan de top. Wow, dat komt echt even binnen. De volgende keer dat ik iemand hoor zeggen dat gendergelijkheid op de werkvloer tegenwoordig toch echt niet meer zo’n groot probleem is, breng ik zeker weten even deze feitjes naar voren.

Lois P. Frankel schrijft in het boek dat we onze dochters (en zonen) thuis weliswaar vertellen dat vrouwen kunnen bereiken wat ze maar willen, maar dat we onze kinderen onvoldoende kunnen beschermen tegen de boodschappen van een maatschappij die vrouwen nog altijd minderwaardig vindt.

Het tegenovergestelde van ‘het lieve meisje’ is geen ‘bitch’.

Vanaf de vroegste jeugd wordt ons meisjes geleerd dat we geluk en succes verwerven als we ons op bepaalde stereotiepe manieren gedragen: we moeten goedgemanierd zijn, vriendelijk, gehoorzaam en we moeten ons richten op relaties. Dit wordt gedurende ons hele leven bevestigd door familie, de media en het sociale verkeer. Daardoor saboteren veel vrouwen zichzelf als het aankomt het behalen van hun doelen. We doen het niet bewust: we gedragen ons zoals we dat hebben geleerd en hebben daardoor last van het lieve-meisjessyndroom. We zijn onbewust veel bezig met aardig gevonden te worden, we zijn zorgzaam, leuk gezelschap en vooral niet te veel eisend.

Blijkbaar viel er meer dan genoeg voor mij te leren in dit boek. Ik herkende dat lieve-meisjessyndroom. Maar wat bleek, het tegenovergestelde van ‘het lieve meisje’ is geen ‘bitch’, maar een vrouw met succes. Het grote verschil daartussen is dat een lief meisje zich zo gedraagt, omdat ze wil dat anderen haar aardig vinden en dat een succesvolle vrouw zich zo gedraagt, omdat ze haar doelen wil bereiken.

Het was ook voor mij tijd om eindelijk een succesvolle vrouw te worden en niet langer voor de weg met de minste weerstand te gaan.

Dit zijn de drie beste tips om het lieve meisje achter je te laten en een succesvolle vrouw te worden:

1. Praat tegen het angstige stemmetje in je hoofd.

Dat klinkt misschien raar, maar je moet de oude overtuigingen vervangen door nieuwe. Als je angstige meisjesstemmetje zegt: Maar niemand zal me aardig vinden als ik verander, dan kan je vrouwenstem antwoorden: Dat is een oude overtuiging. Laten we een nieuwe krachtige boodschap bedenken. Bijvoorbeeld: Ik ben goed genoeg zoals ik ben en ik heb er recht op dat mijn belangen ook behartigd worden.

Vraag je ook af waar je verlangen om aardig gevonden te worden vandaan komt. Wat is het ergste wat er kan gebeuren als je gewoon jezelf bent?

2. Minder hard werken – verspil eens wat tijd!

Vaak wordt gezegd dat vrouwen twee keer zo hard moeten werken om er de helft van de waardering voor te krijgen. Vrouwen hebben dan ook de neiging harder te werken dan hun mannelijke collega’s. Maar het is een mythe dat mensen succes behalen door hard te werken.

Hoe je in de groep ligt, strategisch denken, netwerken en samenwerken; dat zijn veel belangrijkere factoren voor een succesvolle carrière. Vrouwen denken vaak dat ze de kostbare tijd van hun baas aan het verspillen zijn als ze iets anders doen dan werken tussen 9 en 5. Mannen weten daarin tegen hoe belangrijk het is om te praten voer voetbal, golf of wat dan ook: ze werken aan hun relaties, en dat kan ze later voordeel opleveren.

Verspil eens wat tijd. Ga ervan uit dat je ongeveer 5% van je tijd bezig moet zijn met het onderhouden van je werkrelaties. Als het minder is, doe je iets verkeerd. Oh, en als je altijd als laatste het kantoor verlaat, dan klopt er ook iets niet!

3. Stop met perfectie nastreven

Omdat wij vrouwen hebben geleerd dat we onvolmaakte wezens zijn, met wie van alles mis is, overcompenseren we vaak door perfectie na te streven. Wat een tijd- en energieverspilling!

Mannen snappen dit over het algemeen beter dan vrouwen. Ze zien sneller in wanneer iets goed genoeg is en gaan dan verder met de volgende stap. Waar denk je dat ze de tijd vandaan halen om te netwerken en te lunchen met collega’s?

Dus ga voor de volle 80%. Het verschil tussen 80 en 100 procent wordt door de meeste mensen niet opgemerkt, maar geeft jou een hoop extra tijd.

En last but not least, stap af van de wens om als perfect gezien te worden en leg je erbij neer dat anderen je als mens zullen zien. Je bént tenslotte ook maar een mens.

Een heel waardevol mens, trouwens en helemaal goed, precies zoals je bent!

Bij de Upstarter kreeg ik, Lisenka van Teunenbroek, als opdracht mensen te benaderen die mij inspireren op persoonlijk, creatief en ondernemend vlak. Naast mijn passie voor schrijven, hou ik van fotografie en één van mijn favoriete Instagram pagina’s is die van Myscha Oreo. Heel vereerd voelde ik me dan ook dat zij de tijd wilde nemen om mijn vragen te beantwoorden. Myscha is een fotografe en kunstenares met een heel eigen stijl waar het vrouwelijk lichaam veel in voorkomt. Naast het feit dat ik haar werk prachtig vind, spreekt ook haar persoonlijke reis en het verhaal achter haar beelden mij aan. 

Ik ontmoet Myscha in een café in Amsterdam West. We bestellen beiden thee en Myscha verteld dat ze verrast was dat ik haar benaderde. ‘Ik ben niet het typische voorbeeld van een succesvolle fotografe dus ik was verbaasd dat je mij aanschreef.’ Ik leg uit dat ik al wat achtergrond informatie van haar heb opgezocht en me ergens herken in haar. Tijd om meer te weten te komen.

Wanneer besloot je fotografe te worden?
‘Ik ben eigenlijk altijd al bezig geweest met fotografie, alleen had ik nooit het idee dat ik hier mijn beroep van zou maken. Na diverse baantjes op kantoor en in de horeca kwam ik in een periode van bewustwording. Ik wist dat ik iets anders wilde, dat ik mijn passie moest volgen. In eerste instantie dacht ik eraan om masseuse te worden. Een reis en cursus naar Thailand volgde, en tijdens die reis bleek dat ik constant aan het fotograferen was. Ik weet nog dat ik in Bangkok een foto maakte van een oude man met een baby en ik een magisch gevoel van vlinders in mijn buik voelde.’ Myscha’s ogen stralen terwijl ze het vertelt. ‘Maar goed, vervolgens stop je de camera weer weg. Zo gaat dat.’ vervolgt ze.

Ineens was ik elke dag aan het fotograferen en in 2010 besloot ik hier vol voor te gaan. Niet wetende waar ik aan begon..

Je hebt nooit een opleiding gevolgd, hoe heb je jezelf ontwikkeld? Ik ben eigenzinnig. Ik leer graag van anderen maar niet volgens strikte lijnen van: zo moet het. Ik heb hierdoor mijn eigen fotografiestijl ontwikkeld. Ik hou ervan om te spelen met licht, schaduw, en beweging. Als ik iets niet weet vraag ik hulp aan iemand die ik vertrouw. Ik blijf constant leren.

Hoe hou je je staande in een wereld waar iedereen tegenwoordig foto’s maakt? Myscha lacht. ‘En zichzelf fotograaf kan noemen..? Vroeger kon niet iedereen foto’s maken. Ik werk vooral met analoge camera’s omdat ik ervan hou dingen vast te leggen zoals ze echt zijn. Een eigen stijl creëren heeft geduld, veel doen en tijd nodig. Tegenwoordig zijn veel foto’s zo glad en perfect gemaakt, het voelt bijna steriel aan. Ik heb daar zelf weinig mee. De klanten die mij boeken voelen zich aangesproken door mijn stijl en juist daardoor kiezen ze ervoor om met mij te werken.

Jouw stijl is heel puur, bewerk je zelf je eigen werk niet? ‘Nee, heel soms retoucheer ik een blauwe plek. Maar soms laat ik hem ook zitten. Op dat moment was hij er. Waarom moet ik dat verbergen. Ik fotografeer graag het vrouwelijk lichaam. Billen met putjes zoals ze zijn. Ik vind het dan ook onbegrijpelijk dat ik voor deze foto een dreigende waarschuwing van Instagram krijg.. Dat een tepel gecensureerd moet worden maar de meest absurde houdingen wel getoond mogen worden.’

We praten een tijdje verder over Myscha’s fascinatie voor het fotograferen van het vrouwelijk lichaam. Puur, echt en vrij zoals het is. Myscha brengt dit onderwerp op verschillende manieren onder de aandacht, zo schreef ze onlangs een stukje over het vrouwbeeld in de media.

‘De beelden die we in de media zien van vrouwen zijn meestal gemaakt vanuit mannelijk oogpunt. Die visie is gebaseerd op een seksuele fantasie wat het beeld zeer onrealistisch maakt. In mijn kunst en fotografie streef ik naar een beeld van het vrouwelijke, dat echt is.

Mijn werk is vaak sensueel en bevat veel naakt maar, mijn bedoeling is niet een mannelijke fantasie te behagen

Ik kies ervoor niet te schikken aan wat volgens de norm een sexy imago lijkt te zijn. Dat zien we overal, vooral in lingeriefotografie. Door middel van mijn kunst onderzoek ik wat de vrouwelijke seksualiteit is. Ik probeer de sensuele vrouw neer te zetten precies zoals ze is.’

Myscha fotografeert onder andere voor het lingeriemerk Tisja Damen. Bij Tisja Damen laat je totaal je eigen stijl zien. Toch is het ook commercieel werk. Hoe combineer je dat en hoe vrij ben je hierin? ‘Ik ben totaal vrij, Tisja vindt het geweldig. Zij heeft mij uitgekozen vanwege mijn visie. Hier laat ik de beelden ook voor zichzelf spreken. Ik zoek een model nooit uit om haar maten. Ze moet gezond zijn en een goede huid hebben. Verder kijk ik naar iemands uitstraling en het gevoel dat ik erbij heb. Wat voor persoon is het? Ik kijk naar de mens. Voordat ik begin heb ik een idee, een beeld, een visie, vanuit daar ga ik werken. De helft van de foto is er al voordat je hem voor de camera hebt staan. De technische kant voor een foto onderzoek ik dan eerst. Kan ik het nog niet dan leer ik het. Het creatieve proces is onzichtbaar wat zich manifesteert en daaraan moet je je overgeven. Als je je overgeeft ontstaat er magie.’

Deze woorden laat ik even op me inwerken. Ik voel me geïnspireerd door haar verhaal maar ben ook erg benieuwd wie haar inspireert. Met wie zou jij graag op koffie date gaan Myscha?Daar moet ik even over nadenken… Picasso, Carl Jung of David Lynch. Qua creativiteit en Carl Jung ook vanwege zijn kijk op vrouwen. De man was zijn tijd ver vooruit.

Myscha is een vrouw die haar gevoel heeft gevolgd. Ze heeft de keus gemaakt om van haar passie haar werk te maken en creëert prachtige dingen. Daarnaast heeft ze een missie en een visie en kan ze die heel goed uitleggen. We kletsen nog even verder en onderweg naar huis besluit ik een handleiding van mijn oude sovjet camera op te zoeken om de wereld door mijn eigen lens vast te gaan leggen.

Met Alumni stories laten we het verhaal zien achter onze Upstarter Alumni. We vertellen hoe hun werkdag eruit ziet, waar ze nu staan, en wat ze concreet aan hun opleiding bij ons hebben gehad. Deze week gaan we in gesprek met Kimberley van Engel, Human Centered Design alumni. In het reguliere schoolsysteem voelde Kimberley zich vaak anders en onbegrepen. Sindsdien is zij altijd op zoek gegaan naar datgene wat aansloot bij het gevoel dat van binnen brandde. Gelukkig heeft zij dat gevonden en er staat nu niks meer in de weg tussen Kimberley en haar droom.

Hi Kimberley, je hebt jezelf kwetsbaar durven op te stellen tijdens ons gesprek. Is je dat altijd zo makkelijk afgegaan? Ik heb eigenlijk altijd een uitgesproken mening gehad en zei wat ik dacht of voelde. Toen ik jonger was werd me dat niet altijd in dank afgenomen. Ik werd al gauw gezien als ‘dat meisje dat altijd haar mening heeft klaarstaan’. Er werd verschillend op mij gereageerd, want de één kon het waarderen, de ander zag het als iets negatief. Desondanks ben ik dicht bij mezelf gebleven en is deze eigenschap nu in mijn leven van grote waarde. Er zit veel kracht in kwetsbaarheid en openheid, maar als je dat niet beseft, dan bestaat het risico dat je die kant van jezelf onderdrukt, met alle gevolgen van dien.

Als jij jezelf niet goed beschermt, dan ga je geloven in wat de dreamkillers je proberen wijs te maken.

Wat was voor jou de reden om aan het Human Centered Design programma te beginnen? Tijdens mijn periode als student heb ik mij regelmatig onzeker en dom gevoeld, omdat leraren mij vertelde dat ik niet slim genoeg was om mijn dromen te verwezenlijken.

Het voelde soms alsof ik niks waard was.

Ik heb mezelf vaak de vraag gesteld: ‘Wat past er nou écht bij mij?’ Die vraag beantwoorden is niet altijd even makkelijk, maar zodra je het antwoord vindt dan weet je gelijk dat het juist is. Er klikte iets in mij toen ik een advertentie van De Upstarter zag met daarin de vraagstelling: “Wil jij écht een bijdrage leveren aan de wereld?”. Dit zorgde ervoor dat ik mij ging verdiepen in jullie organisatie en koos voor het HCD programma.

Hoe heb je die onzekerheid kunnen omzetten in iets positief? Ik voelde eigenlijk altijd wel dat ik bepaalde kwaliteiten had waarmee ik mensen kon helpen. Het probleem was echter dat ik niet wist hoe ik die krachten moest kanaliseren. Gelukkig geeft het leven je altijd hints waaruit je veel kracht kan halen. Zo werd mij bijvoorbeeld, op relatief jonge leeftijd, relatieadvies gevraagd door  de moeder van een vriendin.

Op het moment dat je roeping wordt aangewakkerd, kan je niet meer terug.

Ik vroeg mezelf dan altijd af waarom zij ‘grote mensenvragen’ aan een kind stelde. Dit soort dingen gebeurde steeds vaker, waardoor ik steeds meer begon te beseffen dat ik iets te bieden had. De behoefte om mensen te helpen werd daarmee vervuld en tegelijkertijd versterkt.

Hoe gebruik je nu je skills in de praktijk? Ik geef onder andere coaching door middel van de Creative Confidence methode onder mijn eigen bedrijf, genaamd Samenmetvanengel. Hiermee wil ik hetgeen doen wat ik vroeger zelf heb gemist, namelijk mijn medemens helpen met het (her)ontdekken van hun krachten en talenten. Ik vond het in het begin lastig om een prijskaartje te hangen aan mijn diensten. Totdat ik andere coach-gesprekken zag van coaches waar ik tegenop keek. Ik dacht toen: “zij zeggen hetzelfde als ik, alleen krijgen zij daar flink voor betaalt.”

Het is essentieel om de waarde van je dienst in het begin te bepalen, want als jij het niet waardeert (in letterlijke en figuurlijke zin) zullen andere dat ook niet zo snel doen.

Nadat ik er een prijskaartje aan hing, ben ik wat cliënten verloren. Dat had ik gelukkig ingecalculeerd. Uiteindelijk wil je gewaardeerd worden voor de waarde die je levert, dus ik kon daar prima mee leven.

Wat heeft het Human Centered Design programma voor je betekent? Het klassieke schoolsysteem werkte duidelijk niet voor mij. Bij De Upstarter werden zaken vanuit verschillende perspectieven benaderd, waardoor mijn zelfvertrouwen groeide om te blijven geloven in mijn kunde. Ik heb geleerd om vanuit je creatieve spirituele basis, nieuwe perspectieven te creëren. De eerste les ging over Creative Confidence en dat is nu de fundering van mijn onderneming.

Wat is nou eigenlijk je droom? Vroeger had ik de droom om kraamverzorgster te worden, en ik voel daar nog steeds een connectie mee. Nu is het mijn droom om Samenmetvanengel volledig te laten ontplooiing en om daar fulltime mee bezig te zijn. Daar ga ik mij dit jaar op focussen. Het fijne van het behalen van één doel (het opzetten van Samenmetvanengel), is dat je gaat geloven dat het behalen van een ander doel dan ook mogelijk is. Niks staat mij nu nog in de weg.

 

Met Alumni stories laten we het verhaal zien achter onze Upstarter Alumni. We vertellen hoe hun werkdag eruit ziet, waar ze nu staan, en wat ze concreet aan hun opleiding bij ons hebben gehad. Deze week gaan we in gesprek met Lika Verploegen, die na haar stage bij Twentiefour werd aangenomen als Content Creator.

Hoi Lika, een paar weken geleden kwamen we met de Curiosity Conversations een kijkje in de keuken van Twentiefour nemen. Hoe was dat voor jou?

‘Ik vond het heel leuk om weer een nieuwe groep content creators te zien! Er kwamen veel vragen uit de groep, en het was leuk om meer over ons bedrijf te vertellen. Twentiefour houdt zich bezig met het maken van video’s die een maatschappelijke impact maken. De oprichters Erik en Linda maken alleen dingen waar ze zelf achter staan, en dat maakt ze heel authentiek.

Mijn samenwerking met Twentiefour begon met een speeddate op het matching event. De klik was er meteen, en gelukkig ook geheel wederzijds. Tijdens het gesprek voelde ik me gelijkwaardig met de andere kant van de tafel: dat voelt tijdens normale sollicitaties wel eens anders. Op het matching event kijk je samen met het bedrijf waar je elkaar kan aanvullen.

Ik dacht eigenlijk dat ik niet genoeg ervaring had om in gesprek te gaan met Twentiefour maar blijkbaar was mijn passie voor wat zij doen doorslaggevend, die skills kon ik bij hen aanleren.

Bij Twentiefour maken ze alleen video’s waar ze zelf achter staan, is dat voor het bedrijf een uitdaging?  

Nou, het bedrijf moet wel blijven draaien! Er moeten genoeg opdrachten komen, en die komen vooral uit ons directe netwerk. Ik merk dat ik netwerken heel spannend vind maar veel leuker dan ik dacht. Als je de gebruikelijke smalltalk hebt gehad, kun je meer de diepte in en praten over duurzaamheid, de voedselindustrie en andere mooie maatschappelijke thema’s. Ik kan gesprekken met andere ondernemers heel inspirerend vinden omdat zij met veel passie kunnen praten over wat ze doen.

Het is hard werken om een netwerk te onderhouden en waardevolle contacten op te bouwen, maar zo creëer je zelf de mogelijkheid om de opdrachten te doen waar je gepassioneerd over bent.

Vóór het Content Creation programma studeerde je Nederlands. Wat doe je nu eigenlijk precies bij Twentiefour?

Ik schrijf alles wat er geschreven moet worden, artikelen, de copy voor onze social media, maar ook aanvragen en voorstellen rondom de videoproducties. Zo schreef ik de tekst voor deze campagne van Farmbrothers, een ander partnerbedrijf van De Upstarter. Ik denk mee met de concepten rondom de video’s en interviews, ik edit video’s en regel productionele zaken. We zijn maar met z’n drieën, dus mijn takenpakket is lekker divers.

Ik vind dat er verrassend veel overeenkomsten zijn tussen een verhaal vertellen in beeld en op papier. Video is wat speelser, door de verschillende zintuigen die meespelen. Mijn tip bij een writersblock? Schrijf eerst een skelet van je tekst, zonder te letten op stijl en grammatica. Vanuit deze opbouw is het makkelijker om te finetunen.

Wat heb je meegenomen uit het Content Creation programma?

Tijdens het programma heb ik ontdekt dat ik veel creatiever ben dan ik eigenlijk denk en gemakkelijk met toffe ideeën kom. Dorien, de copywriting docent gaf tijdens haar lessen handige interview tips waar ik veel aan heb tijdens de vele interviews die ik doe voor Twentiefour. Ook was één van de opdrachten die je meekreeg op de opleiding om koffie te gaan drinken met mensen die je inspirerend vindt. Zo heb ik veel nieuwe mensen ontmoet en merkt ik dat:

als je je met inspirerende mensen omringt, word je één van hen.

Wat zijn je toekomstplannen?

Ik heb heel veel zin om alle ideeën die we hebben bij Twentiefour te gaan uitwerken. We willen een eigen kanaal opzetten om onze boodschap te verspreiden. Daar kunnen we onze eigen creativiteit ongebonden in uitdragen. Daarnaast wil ik me meer verdiepen in ons voedsellandschap. Het lijkt me prachtig om te ontdekken hoe we voor goed eten én de aarde kunnen zorgen, zodat we hier nog langer kunnen blijven leven met z’n allen. Dat verdienen we. Daarnaast zou ik meer willen leren regisseren, zodat ik meer kan sturen waarmee we bezig zijn.

In het boek Storytelling in 12 stappen (op reis met de held) van auteur Mieke Bouman omschrijft zij hoe er vaak in onze favoriete verhalen, een veelvoorkomend thema is die ons allemaal in de greep houdt. Het maakt dat we onszelf volledig kunnen verliezen in een meeslepend boek, of een film kunnen kijken waarvan we eigenlijk vanaf minuut één al weten dat de hoofdrolspeler een heldenrol zal vervullen. Wat is de reden waarom we ons zo aangetrokken voelen tot dit eeuwenoude concept en hoe kan het je helpen tijdens jouw creatieproces én het vervullen van jouw (levens)doelen, zodat je uiteindelijk als held de arena binnenstapt? De 12 stappen van de held zal ik onderverdelen in een drie-akten structuur (begin, midden en eind), zoals dat vaak wordt gedaan bij het schrijven van scenario’s. Wellicht ben je een figurant in je eigen leven en kan dit artikel en boek je helpen transformeren tot een held in jouw eigen verhaal.

 

Akte 1: De setup

In mythes, sages en verhalen zien we de held in deze fase vaak in comfortabele, maar meestal niet uitdagende en soms zelfs ongelukkige omstandigheden. Denk hierbij bijvoorbeeld aan Frodo uit The Lord of the Rings, die een rustig en veilig leven leidt in de Gouw. Toch neemt hij de gevaarlijke taak op zich om De Ring te vernietigen. Er kunnen verschillende redenen zijn waardoor je gedwongen wordt om uit je comfortzone te stappen. Dit kan zowel intrinsiek als excentriek zijn. Zo zie je bijvoorbeeld vaak dat men radicaal het roer omgooit nadat ze hun baan verliezen, en eindelijk gaan voor hetgeen wat ze eigenlijk altijd wilde doen. De meeste pijnlijke situaties kunnen een blessing in disguise zijn.

De drang naar het avontuur, is groter dan de angst voor het onbekende.

Als we eenmaal die knoop hebben doorgehakt en besloten hebben het avontuur aan te gaan, ervaren we vaak angsten en onzekerheden omdat het onbekende betreden gaat worden. “Kan ik het wel? Ben ik goed genoeg? Stel dat ik gezichtsverlies leid.” Dit zijn gedachtes die opduiken op het moment dat ik iets nieuws aanga. Ik kan dan allerlei (rationele) redenen bedenken waarom ik niet aan het avontuur zou moeten beginnen. Door het delen van deze onzekerheden met vertrouwelingen en de gesprekken die daaruit voortvloeien, hervind ik de kracht om het bekende achter mij te laten en een sprong in het diepe te wagen.

 

Akte 2: De confrontatie

Welkom in je nieuwe wereld. Je bent je droom aan het waarmaken en je bruist van de energie. Meerdere keren heb je ‘signs’ gekregen waardoor je weet dat je op het juiste pad zit. Voor mij was dit het moment nadat ik met knikkende knieën mijn concept voor een tv-commercial had ingeleverd, en positieve review van mijn creative director kreeg. Ik voelde enorme waardering, maar tegelijkertijd besefte ik ook dat ik dit op een constante basis zou moeten kunnen. Gek genoeg begon ik daardoor weer aan mezelf te twijfelen en vroeg ik mezelf af of ik die druk wel aankon en of ik het werk wel leuk genoeg vond. Ik kreeg heimwee naar de periode voordat ik aan dit avontuur begon…

Vrees is feit geworden. Onschuld is veranderd in schuld, en hoop is een woord dat rijmt op vertwijfeling.

Paul Auster, Onzichtbaar

 

Akte 3: De ontknoping

Je komt erachter dat jij je droom mooier heb ingebeeld dan dat het daadwerkelijk was. De onzekerheden uit akte 1 lijken werkelijkheid te worden. Je faalt, je leidt gezichtsverlies en je lijkt soms zelfs jezelf te verliezen. Alle glans valt weg en de realiteit is kaal en guur. Althans zo ervaar je dat.

Er is niets dat we kunnen doen dan ons laten kruisigen en weer tot leven gewekt worden. Totaal vernietigd en dan herboren worden. Zodat de levensenergie weer vrij de wereld in kan vloeien.

Mieke Bouma, Curena, de heilige, de vrouw, de moord.

Dit is een cruciale fase in het verhaal van de held. Het is vaak het maak-of-breekmoment. Hoe graag wil jij dit en wat jij ermee bereiken? Het antwoord op deze vragen maakt dat de held, net zoals aan het begin van dit avontuur, het vuur weer voelt branden. In veel verhalen is dit het moment dat de held oog in oog komt te staan met zijn/haar demonen en voelt dat het moment is aangebroken om de strijd naar zich/haarzelf toe te trekken. We zullen meerdere malen in ons leven op professioneel en privé gebied oog in oog komen te staan met onze demonen, maar keer als je deze strijd aangaat verrijkt en sterkt het je gelukkig voor het volgend avontuur.

Het is makkelijk je succesverhaal te delen. Social media staat er niet voor niets bol van. Wat moeilijker is: met trots en humor vertellen over een enorme fuck-up of misser waar je je nog steeds een beetje voor schaamt. Een gemiste kans, want faalverhalen kunnen voor mooie inzichten zorgen en anderen inspireren. Daarom lanceren wij een artikelreeks over Founder fuck-ups, om als ondernemers en freelancers elkaars fouten te vieren.

“Kom anders volgende week langs, ik heb dit weekend namelijk een ayahuasca ceremonie en dan kan ik je gelijk vertellen hoe dat was” is Eline’s antwoord op de vraag wanneer ik haar zou mogen interviewen. Eline Uittenbosch is founder van Karma Beauty in Amstelveen. Karma Beauty is een gespecialiseerde schoonheidssalon in alle beauty voor vrouwen én mannen. Dat Eline geen stereotype ondernemer is, kan je gerust een understatement noemen. Vijf jaar geleden is zij haar bedrijf begonnen vol liefde, gedrevenheid en een fijne vorm van naïviteit. De eigenschappen hebben gezorgd voor een aantal flinke fuck-ups. Tegelijkertijd behoren ze ook tot haar grootste krachten.

 

Alles op gevoel

Op het moment dat ik de zaak binnenloop, ontstaat er al gauw een gevoel van thuiskomen. Een van de meest opzienbarende objecten uit de zaak, is een lange tafel (die zij liefkozend haar stamkroeg tafel noemt) waar de nagelstylisten en klanten aan zitten. “Ik wilde niet van die eilandjes hebben waarop iedereen z’n klant aan het helpen is. Aan de stamkroeg tafel wordt er altijd eerlijk en open met elkaar gesproken.  Datzelfde probeer ik ook hier te creëren.” Als ondernemer balanceer je constant tussen het rationele en je onderbuikgevoel. Eline is een gevoelsmens pur sang en dat zie je terug in alles wat zij doet. Zo is haar gezin bijvoorbeeld in de loop der jaren uitgebreid met ongeveer tien honden, drie kanaries en twee varkens die in volledige harmonie met elkaar leven.

De cultuur in het bedrijf is voor mij extreem waardevol. Om die reden neem ik in eerste instantie mensen aan op basis van het gevoel dat ik bij ze krijg. Hoe goed ze zijn in hun werk komt bij mij op een tweede plek.

 

Fuck up

“Als ik een zaak kom binnenlopen word ik altijd netjes gegroet en geholpen, maar ik mis soms de persoonlijke benadering. Het lijkt bijna alsof ze een script aanhouden. Ik vind het fijn als ik karakter en authenticiteit zie zodra ik ergens binnenkom. Ik heb jarenlang een horecazaak gerund en de gasten worden uiteindelijk vaste gasten, omdat zij zich er thuis voelden. Die elementen uit de horeca wilde ik meenemen naar Karma Beauty.

Mijn eerste werknemer stond voor de zaak terwijl ik nog niet officieel geopend was. Ze vroeg of ze er mocht werken zodra de zaak open ging. Puur op basis van mijn gevoel nam ik haar aan. Het bleek een van mijn belangrijkste beslissingen te zijn geweest, want zij heeft mij enorm geholpen in de moeilijke beginfase.

Het eerste jaar was ronduit een ramp! Ik had natuurlijk wel ervaring als ondernemer, dus ik wist dat ik er rekening mee moest houden dat het geld niet gelijk zou binnenstromen. Alleen had ik de duur van de droogte enigszins onderschat. Ik had de wens om nooit nee te hoeven verkopen aan m’n klanten als zij een bepaalde behandeling wilde hebben. Dat maakte dat ik teveel personeel aannam in het begin, terwijl de klantenaanwas nog niet zodanig was dat ik de kosten kon dekken. Bijna twee jaar lang heb ik vanuit mijn reservepotje de boel draaiend gehouden. Ik was veel te hard van stapel gelopen en nam teveel hooi op mijn vork. Mijn reservepotje raakte langzaam maar zeker op en de twijfel of we het zouden redden werd steeds groter.”

 

Authenticiteit

“Een van de redenen waarom we het hebben gered, is omdat ik altijd dichtbij mezelf ben gebleven. We hebben een paar uitgesproken karakters in ons team zitten, maar juist dat maakt dat we succesvol zijn. Ik heb ook moeten leren dat de klant absoluut koning is, maar niet ten koste van alles. Er was zelfs een periode dat ik zes dagen in de week in de zaak stond. Dat vergde teveel van me. Nu heb ik een betere balans gevonden tussen werk en privé. En ik geloof ook dat dat mij een betere leider maakt. Aan onze stamkroeg tafel wordt er gelachen, gehuild en soms lijkt het wel echt op een kroeg. Die gezelligheid in combinatie met kwaliteit maakt mij het meest gelukkig.