Jip Heijmerink is ondernemer binnen de cultuursector en vlogt over cultuur in opdracht van culturele instellingen. Van musea tot aan dans, muziek, theater en festivals, en alles daartussen in. Dit doet zij via haar platform My Daily Shot of Culture. Haar motto: cultuur kan tof en inspirerend zijn voor iedereen, als het maar op de juiste manier gepresenteerd wordt. Content Creator Hannah ging bij haar op koffiedate.

Op jonge leeftijd namen haar ouders haar mee op een tweejarige zeiltocht rond de Atlantische Oceaan, en op haar 18e ging zij zelf alleen op reis. Wat zij daar allemaal tegenkwam? Veel verschillende culturen, die haar fascineerden. Verschillende eetculturen, reggae-muziek aan boord, of Kaapverdische muziek wanneer we op Kaapverdië waren: dat soort dingen van een bepaalde cultuur namen we een soort van mee.”

De hele klassieke, iconische dingen op het gebied van kunst heb ik eigenlijk nooit gedaan met mijn ouders, maar zij leerden mij juist cultuur in de brede zin van het woord kennen.

Zijn die reizen van invloed geweest op wat je nu doet met My Daily Shot of Culture?
“Ik denk wel dat het mijn interesse voor andere culturen en mijn open blik naar dingen is waar mijn persoonlijke motivatie vandaan komt om dit te doen. Ik identificeer me niet zo snel met: ‘ik ben iemand die naar klassieke muziek luister, dus ik hoor in één bepaalde scene’. Daarin ben ik heel erg open. Heb ik dan eigenlijk geen mening? Dat heb ik vroeger ook wel eens gedacht. Maar juist doordat ik op jonge leeftijd elke paar weken een andere cultuur, een andere taal, en een andere soort type mens zag, kreeg ik wel de wetenschap mee dat er niet één manier is waarop het goed is. Dat is wat ik ook zo leuk vind aan kunst en cultuur: dat het overal is, dat het heel erg bepalend is voor een land, en iets is wat vaak heel erg eigen is.

Die open blik gebruikt Jip nu in haar vlogs om verslag te doen van allerlei culturele activiteiten en events in Nederland, om zo jongeren te laten zien hoe gaaf cultuur kan zijn. ‘Cultuurvloggen’ noemt zij het zelf. In 2014 waren zij en haar business-partner de eerste die hiermee begonnen.

Tijdens haar master Museumstudies liep ze nogal eens aan tegen het beetje hoogdrempelige en elitaire imago dat rondom kunst en cultuur kan hangen. “Natuurlijk: er is kennis, het is prachtig, er zijn echt bijzondere dingen te vertellen over kunst. Maar het is niet zo dat het een soort heilig iets is en als je iets niet weet erover, je dan niet mee telt.”

Dat moet anders kunnen, dacht Jip. Met haar kennis en vlogs weet zij nu de vertaalslag tussen opdrachtgever en een jonge doelgroep te maken, en gaan er vele deuren open. In iedere vlog duikt zij enthousiast met haar kijkers kort in een onderwerp, van de Rotterdamse gabber-scene tot aan Rembrandts Anatomische Les in 3D of het bezoeken van geheime depots in Beeld en Geluid. “Ik denk dat langzaamaan bij musea het besef begint te komen dat als je een jonge doelgroep wil bereiken, je die strakke richtlijnen een beetje los moet durven laten. En dat je ook een influencer daar best deelgenoot van kan maken.”

Je werkte eerst op communicatieafdelingen bij de Hermitage, de Nieuwe Kerk en bij Cultuur+Ondernemen. Wat deed je ertoe beslissen om voor jezelf te gaan beginnen?
“Het ondernemerschap lonkte altijd wel al. Ik kom uit een echte ondernemersfamilie. Mijn opa, mijn vader, mijn broer en mijn zusje hebben allemaal een eigen bedrijf, dus het ondernemerschap zat er al best wel in. Zelf gaan ondernemen was voor mij daarom best wel een natuurlijk gevoel. Ik wilde gewoon echt heel graag een commercieel bedrijf, maar wel met een nobel doel. Dat heb ik altijd zo gevoeld.”

Heb je tips voor beginnend ondernemers?
“Gewoon maar beginnen. Van het hele proces heb ik heel veel geleerd. Ik zeg daarom ook altijd tegen iedereen: als je wil ondernemen, moet je het gewoon maar gaan doen. Want er komt geen eureka-moment waarbij je denkt: “Eureka, dít is het gat in de markt! Ik weet nog heel goed het moment dat het businessplan voor me lag en ik dacht: waarom zou ik het eigenlijk niet doen? Ik heb het idee, mijn tijdelijke baan is ook af, dus het was ook een moment waarop ik dacht: “ik ga het gewoon doen.”

Nu zeggen mensen vaak tegen mij: je bent als eerste gaan cultuurvloggen, wat slim dat je dat hebt bedacht! Maar het idee is niet zo plotseling gekomen, maar meer ontstaan uit een langer proces.

Want hoe kwam je precies op het idee om te gaan cultuurvloggen?
“In eerste instantie was het idee om te gaan bloggen. Maar toen besefte ik dat ik schrijven helemaal niet echt leuk vond, en mijn business-partner haar eerste taal was Engels. Waarom gaan we dan eigenlijk bloggen als we het niet echt leuk vinden? Mijn huisgenoot vlogte destijds en ik hielp hem daar al vaak bij. En toen ontdekten we dat niemand anders in de cultuursector nog aan cultuurvloggen deed, ook niet in het buitenland. Toen dachten we: dan gaan wij het gewoon maar doen. Soms moet je iets dus ook afdwingen door het gewoon maar te gaan doen, en dingen te ontdekken.

Je wist dus ergens wel wat je wilde, alleen de juiste vorm moest nog gevonden worden.
“Precies! Ze zeggen altijd: een goede ondernemer is niet degene met het beste idee, maar is degene die bereid is om flexibel te zijn en om aanpassingen te doen. En natuurlijk moet dat niet te ver liggen van waar je dromen liggen en wat bij jou past. Maar als je heel erg star vasthoudt aan dat ene punt dat je voor ogen had, terwijl dat het eigenlijk niet is, dan wordt het geen succes. Achteraf kun je vaak heel goed het punt dat je wilde bereiken omschrijven, maar dat het één rechte lijn ernaartoe is, was in ieder geval in mijn geval, absoluut niet zo.”

De weg naar dat gat in de markt verloopt niet in één rechte lijn, maar is meer een hobbelig proces waarbij je je gaandeweg steeds moet blijven voegen.

Het was dus meer zo dat je je doel gaandeweg ontdekte?
“Ja! Nu na 3 jaar kan ik inmiddels heel duidelijk zeggen wat mijn doel is met My Daily Shot of Culture. We willen die vergrijzing in de kunst- en cultuursector tegengaan met ons platform. Maar zo duidelijk was mijn doel toen nog niet. En de meeste ondernemers die ik spreek, daar geldt hetzelfde voor.” “En dat bedrijfsverhaal, dat is ook puur oefening. Van een elevator pitch werd ik altijd heel zenuwachtig en daar ging ik dan heel lang over nadenken. Later ontdekte ik dat je het gewoon honderd keer moet doen. En dat je ook echt goed moet nadenken over: waar sta ik voor, waarom doe ik wat ik doe?”

Heb je nog toekomstdromen voor My Daily Shot of Culture?
“Ik zou het heel tof vinden – en dat is nu echt nog een droom – dat als we iets bewust promoten in een vlog, dat we dan voor een kleine maker die iets heel gaafs heeft gemaakt echt een boost kunnen betekenen. Dat er door onze vlog een theaterzaal van 100 mensen ineens vol zit, bijvoorbeeld. Dat we écht concreet een verschil kunnen maken met onze vlogs, en het doel meer is dan alleen naamsbekendheid genereren en imago verbeteren.”

“Ook zou ik wel reis-vlogs willen combineren met cultuur. Floortje Dessing is voor mij een groot voorbeeld. Ik denk dan bijvoorbeeld aan: een kunstenaar uit Peru gaat exposeren in Nederland. Dat ik die persoon dan als het ware opzoek in zijn eigen habitat, en dáár een video maak. En misschien zou ik nog wel een keer met Máxima een museum willen bezoeken, haha.”

“Goedemorgen allemaal!” Al filmend komt Juliëtte het klaslokaal van De Upstarter binnen gewandeld. “Ja, het leek me leuk om dit vast te leggen, kan ik het vandaag delen in mijn Instagram story”. Vrolijk, open en meteen vol energie begint Juliëtte de dag bij de opleiding Content Creation, waar ze vandaag een 5 uur durende Branding Bootcamp geeft.

Sinds haar 5e is ze al bezig met ondernemen. Haar eerste bedrijf? ‘De zussen-beurt’. Samen met haar zus waste ze auto’s, terwijl haar vader koffie uitdeelde aan de klanten. Pas 26 jaar later besefte ze zich hoe fout de naam eigenlijk was. Met haar bedrijven Brand-It-Forward, #diybrand & Green School Nederland houdt ze zich inmiddels al 10 jaar bezig met ondernemen op het gebied van duurzaamheid en branding strategy.  

Wat is haar geheim? Hoe start je een goede onderneming? Waar moet je op letten en wat zou ze nu anders doen? Tijdens de lunchpauze vraag ik haar het hemd van het lijf, met als resultaat een aantal waardevolle golden nuggets voor beginnend ondernemers. Ready? Go!

Laten we bij het begin beginnen. Hoe ziet je ochtendroutine eruit?

Ik heb het gevoel dat ik een routine heb gevonden die bij mij past. Één van de dingen die ik probeer aan te houden is het `Circadium Rhythm’. Wat eigenlijk betekent dat je lichaam werkt met interne en externe klokken. Deze regelen bijvoorbeeld je stoelgang, slaap, focus en creativiteit. Ik sta elke dag om 5 uur op en gebruik de tijd van 5 tot 7 uur ’s ochtends voor mijn ‘focus-uurtjes’. Alles waarvoor ik pure focus nodig heb, zoals administratie, of belangrijke beslissingen maken, probeer ik in deze uurtjes te doen. 

Daarna ga ik sporten of wandelen. Tijdens het wandelen doe ik een aantal oefeningen, gebaseerd op het concept ‘priming’ van Tony Robbins. Eerst focus ik op mijn ademhaling, vervolgens benoem ik (in gedachten) een aantal dingen waarvoor ik dankbaar ben. Als laatste visualiseer ik waar ik over 5 jaar wil zijn. Door dit in de ochtend al te doen stimuleer ik mijn brein zich gedurende de dag (onbewust) te focussen op het behalen van mijn doelen. 

Wat ik verder doe is koud douchen. Dit heeft allerlei gezondheidsvoordelen. Afgelopen zomer was ik met mijn vriend met de camper op vakantie waardoor we noodgedwongen vaak koud moesten douchen, het is even wennen, maar je raakt eraan gewend!

Dan begint dus je dag, hoe zorg je voor balans in je drukke bestaan?

Ik geloof er heel erg in dat je nooit in balans bent. Als je in het één investeert, blijft het ander achter. Deze beweging accepteren zorgt ervoor dat je energie gaat geven aan de dingen waar je van nature energie aan wil geven. Zie het als een hartslag. Je schiet wel eens uit, en dan weer zit je onder de ‘flatline’. Maar zolang je op en neer gaat, blijf je leven.  

Hoe voorkom je dan dat te veel hooi op je vork neemt?

Daar moet je heel erg voor waken. Als je voor jezelf begint, begin je voor jezelf. Niet voor iemand anders. Het gaat om goed aanvoelen wat jij aankan, en ook hoe leuk je iets vindt. Ik vind mijn werk echt heel leuk, en sta dus eigenlijk altijd AAN. Dus als mijn vriend bijvoorbeeld naar bed gaat denk ik soms: ‘oh lekker, ga ik nog even werken’. Dat af en toe doen is niet erg, maar ik wil voorkomen dat ik mijn hele biologische cyclus in de war schop. 

Veel beginnende ondernemers vinden het spannend om zichzelf naar buiten toe te presenteren. Hoe zit dat eigenlijk? Waar ligt die grens tussen ‘liegen’ en een beetje bluffen?
Die grens moet je inderdaad bewaken! Ik kan niet precies benoemen waar die ligt, maar je mag jezelf altijd iets meer beloven, zodat je blijft groeien. Zelfvertrouwen en ondernemerschap gaan hand in hand met elkaar. Een beetje bluffen heeft mij ver gebracht.

Oke, vol zelfvertrouwen zeg ik dus: ik ben ondernemer. En nu?

Zorg dat je why duidelijk is. Als dit duidelijk is trek je de juiste mensen aan. Je moet er natuurlijk wel actief mee aan de slag, want als je gewoon thuis gaat zitten gebeurt er niks. Maar als duidelijk is waar jij voor staat en je dit naar buiten toe uitdraagt, ga je mensen die dezelfde ideeën hebben als jij aanspreken in hun ‘limbic brain’. Dit is het gedeelte van de hersenen waarin emotie wordt aangesproken, je mensen activeert en waar beslissingen worden genomen. Zoals dus de beslissing om met jou in zee te gaan.

Zorg verder dat je je portfolio opbouwt, dit kan betekenen dat je in het begin misschien wat werk tegen een lager tarief uitvoert. Hierbij is het heel belangrijk dat je alleen projecten aanneemt die bijdragen aan jouw ‘why’ en waar jij naartoe wil. Zoek deze projecten dus heel specifiek uit!

Je zegt dus eigenlijk ook dat je niet alle projecten zomaar moet aannemen?

Zeker! In het begin is dat eng, maar naarmate je langer bezig bent weet je dat wanneer je een opdracht afwijst, er altijd wel weer een ander voor op je pad komt die beter bij je past. Het gevaar schuilt erin dat je met ‘verkeerde’ klanten afwijkt van waar je naartoe wil. Probeer jezelf dus te dwingen om met klanten te werken die in jouw hoek zitten. Daarmee kun jij jezelf weer positioneren.  Als jij bijvoorbeeld staat voor duurzaamheid, maar allemaal klanten hebt die daar niks mee doen, kun je ze niet op je portfolio zetten als je je op dit gebied wil profileren. Blijf bij je keuze. Neem bij wijze van spreken een bijbaantje om je ondernemerschap te kunnen ondersteunen tot je er van kunt leven.

Dat is inderdaad wat veel mensen doen. Starten met ondernemen vanuit een 9-tot-5 baantje. Hoe zorg je dat je hierbij genoeg focus houdt op je onderneming? 

Het is een kwestie van hoe dedicated je bent. Als dat betekent dat je nu je weekenden investeert zodat je uiteindelijk 2 dagen minder kunt gaan werken, dan is dat zo. Je kunt het natuurlijk ook heel abrupt doen en in 1 keer de pleister eraf trekken en ontslag nemen, maar dan moet je natuurlijk wel een financiële zekerheid hebben om een tijdje vooruit te kunnen.

En dan? Hoe zorg je dat je blijft groeien?

Er is niet één pad om te volgen. Wat ik altijd heb gedaan is iets meer aan mezelf en de klant beloven dan ik kan, waardoor ik continue ruimte creëer om te moeten groeien. Dat kun jij ook doen als je begint.

Heb je die belofte wel eens niet kunnen waarmaken?

Nee, daar zorg ik wel voor. Als dat betekent dat ik hulp moet inschakelen omdat ik het niet zelf kan, dan moet dat maar. Maar als ik de hele tijd zeg ‘dat kan ik niet’ dan ga ik het ook nooit doen. 

Heb je tips voor beginnend ondernemers?

Je hoeft het wiel niet opnieuw uit te vinden, maar leer van de mensen die het al bewezen hebben. Zoek ook rolmodellen die jou inspireren, om jou daarin vooruit te helpen. Dat kan online zijn, je kunt boeken lezen of podcasts luisteren. 

Wie zijn jouw rolmodellen?

Mijn vriendin Anne Miltenburg (founder van The Brandling), Oprah, Tim Ferriss, Babette Porcelijn, Tony Robbins… het verandert wel hoor, maar dit is het even op dit moment. 

Ik zie veel mensen struggelen met succesvol worden, omdat ze óf vooral creatief zijn óf zakelijk. Ik laat me graag inspireren door ondernemers die zowel het creatieve als het zakelijke op orde hebben, omdat dat iets is waar ik het meeste van kan leren!

Afsluiting

Ik kijk even op de recorder, waar inmiddels al ruim een uur aan interview op staat. We zouden nog makkelijk 3 uur kunnen volkletsen, maar de workshop gaat weer verder. Geïnspireerd fiets ik die middag vanuit De Upstarter weer naar huis. Ik plof op de bank en open mijn Instagram. Voor ik het weet zie ik opeens mijn eigen hoofd voorbijkomen, vergezeld door een inmiddels bekende stem die vrolijk roept: ‘Goedemorgen allemaal!’. @storiesbyjuliette staat inderdaad altijd AAN.

Het is tijd voor Mariette Monday; eerlijke verhalen met Mariette’s gedachten, overpeinzingen en passie voor herkenbare situaties in de maatschappij van nu. In dit artikel praat Mariette over kwetsbaarheid en de slinkse manieren die zij – en velen met haar- hebben ontwikkeld om zichzelf niet kwetsbaar te hoeven voelen. Kwetsbaar durven zijn is een kunst die we allemaal kunnen leren. Een kunst die het leven haar kleur en diepte (terug) geeft.

Een nieuwe dag! 

Meestal is het eerste gevoel waarmee ik wakker word: ‘Yes! een nieuwe dag!’ Vroeger was dit -letterlijk- het eerste wat ik zei als ik mijn bed uit sprong. Mijn vriend draaide zich dan nogmaals slaperig om en keek me verdwaasd, met zanderige ogen aan. Inmiddels heb ik afgeleerd om hardop te roepen hoe prachtig de nieuwe dag is -het wordt niet altijd gewaardeerd door de non-morning-people’, maar die levenslust is nog even sterk aanwezig. Het is een vuurtje dat altijd brandt. Soms fel, soms zachtjes. Het maakt dat ik vol zit met dromen en ideeën die ik uit wil werken. Ik ga dan helemaal op in het moment. Maar zodra ik een stapje achteruit zet, even diep adem haal en mijzelf de vraag stel ‘waar ben ik eigenlijk mee bezig?’ dan kan me een intens gevoel van kwetsbaarheid bekruipen.

Waar ik het ene moment volledig in mijn element ben, ondergedompeld in het hier-en-nu, doemt plots het leven aan me op als een dun koord over een diepe blauwe leegte.

De kwetsbaarheid van het niet-weten

‘Wat ben ik eigenlijk aan het doen?’ Vraag ik me dan af. Daar waar ik eerst slechts kansen en mogelijkheden waarnam, zie ik nu hoe complex de realiteit eigenlijk is. Hoe kwetsbaar. Hoe we als mensen balanceren op een dun koord, niet wetende waarom we hier zijn en waar we naartoe gaan. De kwetsbaarheid van het niet-weten maakt dat we een werkelijkheid scheppen, een overtuigingssysteem, die ons voldoende zekerheden, richting, zin en betekenis bieden om te navigeren door het leven. Ik heb hier in ieder geval een handje van. Zodra ik het ‘even niet weet’, bestrijd ik mijn gevoel van kwetsbaarheid met een prachtig verhaal of een inspirerend betoog over het hoe en waarom van mijn handelen. De werkelijkheid: ik snap er eigenlijk ook geen fuck van. 

Als je niet met zekerheid kunt zeggen of iets ‘waar’ is, maar je ervaart het wel zo, doet het antwoord er dan toe?

Wat is écht en wat een illusie?

We creëren verhalen om ons minder kwetsbaar te voelen ten aanzien van het leven. We scheppen orde in chaos, geven zin aan zinloosheid. Of dat wat we geloven waarheid is of een illusie, is mijns inziens irrelevant. Voor mij is de functie van een ‘overtuiging’ belangrijker dan het antwoord op de vraag of het al dan niet een illusie is. Ik denk namelijk dat we altijd in een zelf gecreëerde illusie leven. Onze overtuigingen kleuren de bril van onze realiteit. Het bepaald onze perceptie. Dat wat we geloven is voor ons waar op dat moment. Ons leven verandert continu, onze overtuigingen veranderen met ons mee en daarmee ons wereldbeeld. We mogen onze illusies ontmantelen wanneer ze ons niet meer dienen. Of wanneer we de kracht, wens of noodzaak voelen om naakt, kwetsbaar en open de realiteit tot ons te nemen.

Als we onze ogen dicht doen zijn we wakker, als we onze ogen open doen dromen we.

Geen zekerheden

Dus als onze verhalen slechts tijdelijk zekerheid bieden… wat geeft ons dan wel houvast? ‘I hate to break it to you, maar een fijne relatie, mooie baan en leuk huis bieden geen echte veiligheid. Ik heb het aan den lijve ondervonden. Er hoeft maar iets mis te gaan en dat wat je met zorgvuldigheid hebt opgebouwd gaat stuk. Dat wat je vandaag gelukkig maakt kan morgen je bron van ongeluk zijn. Ik besteed veel tijd aan het najagen en realiseren van mijn verlangens en dromen. Ik ben handig geworden in het “verzekeren van mijn geluk” of het op orde brengen van “een stevige basis” wetende dat het vervullen van mijn verlangens, en het proeven van dit geluk of comfort een tijdelijk genoegen is. Want vrijwel direct wordt mijn vervulde verlangen vervangen door een (nieuw) onvervuld verlangen. Of de door mij opgebouwde ‘zekerheden’ worden me ontnomen, om ruimte te maken voor iets nieuws. 

Als mens hebben we een onstilbare honger naar meer, voor we het weten zijn we gegrepen door een nieuwe stroop-jacht naar geluk.

Dus hoe dan wel?

Ik merk dat hetgeen mij wel blijvende zekerheid biedt, mijn vermogen is om met die veranderlijkheid van het leven om te gaan. Als ik contact maak met ‘dat wat altijd is’, mijn bewustzijn, dan wordt ik overspoeld met een gevoel van rust en liefde. Dit maakt dat ik de kwetsbaarheid van het leven meer kan waarderen. Ons onvermogen om in te grijpen in de koers die het leven neemt, is even ingrijpend als ons vermogen tot het waarnemen van onze machteloosheid inclusief onze pogingen die levenskoers te beïnvloeden. 

Onze tijdelijkheid, machteloosheid en kwetsbaarheid kunnen we aanschouwen met iets dat wel tijdloos en krachtig is, iets dat de macht heeft om in te grijpen. Tot op bepaalde hoogte.

De schoonheid zit hem in de begrenzing

Het goede nieuws? De schoonheid van het leven ervaren we door die begrenzende krachten. Iets dat altijd aanwezig is neem je -net als een prettige geur in een ruimte- na verloop van tijd niet meer waar. Het leven biedt ons steeds iets anders aan: een ‘wit doek’ waarop we mogen schilderen binnen de kaders van onze mogelijkheden, ‘een spiegel’ waarin we onszelf leren zien, ’een arena’ waar we onze kracht leren kennen, ‘een tuin’ waar we de vruchten van het leven mogen proeven. 

De tijdelijkheid van het leven en haar veranderlijke aard maakt dat we het leven kunnen waarnemen. Binnen die waargenomen ruimte kunnen we kiezen of ervaren wat het voor ons betekent om mens te zijn.

---

Op 19 januari 2020 start de Coaching opleiding van De Upstarter waar Mariette een methode aanbiedt waarmee je jezelf of anderen door een verander of groei proces heen begeleid. Je krijgt meer inzicht in de fases van een ontwikkelproces en concrete tools en vaardigheden om met een continu veranderende wereld om te gaan. 

Inmiddels zit de opleiding al bijna vol, dus wil je kans maken op de laatste paar plekken? Mail Mariette: mariette@deupstarter.nl , ze stuurt je dan de brochure met meer informatie toe zodat je kunt kijken of dit iets voor jou is!

Als ondernemer wil je het liefst dat jijzelf, jouw bedrijf en je klanten perfect op een lijn staan. In de praktijk is dat meestal een utopie, maar alleen al het streven daarnaar zorgt voor mooie resultaten. Een klassieke manier van denken bij het opzetten en runnen van een onderneming gaat meestal als volgt: Je start een onderneming, je laat het groeien, neemt personeel aan en probeert nog groter te worden. Hier is op zich niks mis mee, maar bestaat er een andere manier die wellicht beter bij jou past? Het (Engelstalig) boek Company of One van auteur en ondernemer Paul Jarvis, geeft doeltreffende inzichten over je hoe als ondernemer kan groeien zonder groot worden.

Have a purpose. Accepting reality and be adaptable.

Paul Jarvis, 2019.

Passion+resiliency=business

Het mooie van dit boek is dat Paul heel transparant is over de mogelijkheden die er in zijn ogen als ondernemer bestaan. Wat ik fijn vond, was dat hij niet van de daken schreeuwde dat iedereen een bedrijfje moest beginnen en dat iedereen evenveel kans van slagen heeft. Er zit een goede balans tussen nuchterheid en dromerigheid die ikzelf heel fijn vind.

De reden waarom Paul niet iedereen aanraad om een business te starten, is omdat veel mensen vanuit hun passie iets willen beginnen. Passie is een enorme kracht dat als brandstof gebruikt kan worden om een bedrijf van de grond te krijgen. Maar passie alleen is niet genoeg. Ik heb zelf een enorme passie voor gitaarspelen, maar ik weet dat ik daar niet m’n brood mee zou kunnen verdienen, omdat ik simpelweg niet goed genoeg ben. Paul noemt veerkracht een ander belangrijk element om als eenmansleger succesvol te zijn.

In business, resilience is more essential than following all kinds of courses to increase your knowledge. Your drive and ideas, did not came because you studied for it.

Paul Jarvis, 2019

“Veerkrachtigheid zorgt ervoor dat je makkelijker meebeweegt met de dynamiek van je bedrijf en wensen van je klant.” De gebruikelijke grote corporaties hebben de neiging om een stugge houding aan te nemen ten opzichte van verandering. Dat is niet geheel onbegrijpelijk, omdat zo’n organisatie meestal uit vele lagen bestaat en beslissingen niet snel genomen kunnen worden. Als klein bedrijf kan je veel sneller schakelen en inspelen op veranderingen op de wispelturige markt.

Less is more

Paul is geen tegenstander van groei of het hebben van (veel) personeel. Dit boek gaat meer om bewustwording over de keuzes die je maakt als ondernemer. “Wat we vaak zien is dat ondernemers zich focussen op hetgeen dat ze niet hebben. Ze steken daar heel veel energie in, waardoor ze soms vergeten wat ze al hebben.

Grow checklist:

• Is growth truly beneficial to your business?
• How could you solve business problems without just adding more?
• Do you really need funding or venture capital for your idea, or are you simply thinking too big to start?

Paul Jarvis, 2019

Een veel voorkomend fenomeen is dat bedrijven nieuwe klanten belonen met kortingen en cadeaus. De klanten die jaren trouw hun dienst afnemen bij die organisatie worden enigszins voor lief genomen. Het gevolg is dat klanten zich niet gewaardeerd voelen en weglopen. Zorg ervoor dat je waardering toont voor wat je hebt en investeer daarin, in plaats van investeren in wat je niet hebt. Jouw klantenbestand zal wellicht minder snel groeien, maar de waarde die je uit je bestaande klanten haalt zal hoger zijn en voor meer continuïteit zorgen.”

Alone but together

De titel Company of One hoeft gelukkig niet letterlijk te worden genomen. Je hoeft geen meester te zijn in alle facetten als kleine of zelfstandige ondernemer. Zorg ervoor dat je een goed team (bij voorkeur freelancers) om je heen verzamel. De vraag die je jezelf moet stellen is; waar ben ik goed in en welke skills wil ik ontwikkelen? Focus je dan alleen op die specifieke punten. De rest besteed je uit aan andere die beter zijn dan jij op dat gebied. Mocht je business het enorm goed doet en is uitbreiding de enige optie om te groeien, doe het dan vooral! Blijf tot die tijd een kleine grote speler is het bedrijfsleven.

De zomer komt tot een eind en Moeder Natuur laat de eerste glimpjes van haar herfstcollectie zien. De bomen laten hun bladeren los en de losgelaten bladeren vormen zich tot compost voor nieuwe scheuten. Het oude dient zich als voedingsbodem voor het nieuwe. De een ervaart deze overgang als het eind van een mooie periode, de ander als het begin van iets nieuws. Wisselingen van seizoenen zijn perfecte ijkmomenten om stil te staan bij hetgeen wat je doet en/of anders zou willen doen. Hét moment om jezelf de vraag te stellen; ben ik de wijze die doet wat hij kan of ben ik de dwaas die doet wat hij niet laten kan?

De Dwaas

In mijn leven heb ik vaak genoeg de dwaas uitgehangen en nog steeds betrap ik mezelf regelmatig op ‘briljante’ keuzes. In 2018 kreeg ik een openbaring waardoor ik besloot het roer om te gooien. Die openbaring had jammer genoeg niet de schoonheid die je vaak terugvindt in Bijbelse verhalen. Het was eerder een kettingbotsing met enorm veel blikschade. Een leugen van mij was het startschot van een domino-effect van gebeurtenissen die ik niet had kunnen voorzien. Wat begon met het breken van een vrouwenhart, leidde uiteindelijk tot verlies van mijn baan.

Het leek alsof de zon abrupt stopte met schijnen en ik mij in een heftige herfstbui bevond.

De Wijze 

Ik heb twee wekenlang de behoefte gehad om mezelf op te sluiten in huis. Mijn gave om in alles iets positief te vinden was ik kwijt en het zag er niet naar uit dat ik die gave ooit weer terug zou krijgen. Gelukkig sprak mijn zus de simpele, maar wijze woorden uit; “Geen gekke dingen doen nu”. Haar woorden kwamen binnen als het evangelie en doken op wanneer mijn gedachtes afdwaalden naar destructieve gedachtes of acties. Omdat ik gestript was van alles wat ik liefhad, moest ik mezelf in de spiegel aankijken en afvragen; blijf je de dwaas of word je eindelijk wijs?

Het voelde altijd zo comfortabel om de dwaas te zijn. It was the devil I knew, maar het bracht me uiteindelijk niet wat ik nodig had op langere termijn.

Ik besloot antwoord te geven op hetgeen wat ik nodig had, in plaats van wat ik wilde. Het bleek de beste beslissing ooit te zijn geweest. Ik stopte met tegen mezelf zeggen; “die baan komt wanneer het komt”. En waar ik voorheen koos om altijd met één been in veilig vaarwater te blijven wat werk betreft, ging ik nu obsessief op zoek naar copywriter vacatures. Ik wilde geen jobs meer die geen toegevoegde waarde hadden voor wat ik wilde bereiken. Dat betekende wel dat ik financiële offers moest maken, maar alles moest wijken voor het groter doel. Ook besloot ik voortaan pijnlijk eerlijk te zijn naar vrouwen. Iets wat mij tot op de dag van vandaag nog steeds een ongemakkelijk gevoel geeft en waar ik maar moeilijk aan kan wennen. Ik hoop dat het ooit net zo comfortabel zal voelen als het zijn van een dwaas…

De grote leugen over eerlijkheid

Er wordt vaak gezegd; “Eerlijkheid duurt het langst” en “Zolang je eerlijk bent komt alles goed”. Wat er niet wordt verteld is dat het soms lelijk en pijnlijk kan zijn. Zo lelijk dat je soms dacht; “ik mis de oude ik”. Ik ben na 15 keer ‘nee’ gestopt met tellen hoe vaak ik afgewezen ben voor een sollicitatie. Meestal kreeg ik niet eens een reactie en soms voelde dat fijner omdat je als mens maar zo vaak een directe afwijzing kan hebben. Een ding wat niet gelogen is over eerlijkheid, is dat het je brengt waar je moet zijn. Ik ben via een onorthodoxe weg, die ik van tevoren nooit had kunnen uitstippelen, exact gekomen waar ik wilde zijn. Het lijkt erop dat ik de ongemakkelijke transitie aan het maken ben van een dwaas naar een wijs man.

Het is tijd voor Mariette Monday; eerlijke verhalen met Mariette’s gedachten, overpeinzingen en passie voor herkenbare situaties in de maatschappij van nu. In dit artikel stelt Mariette de vraag wat er zou gebeuren als je alle conventies even loslaat? En hoe deze vraag de brandstof is geweest achter de missie van De Upstarter. Een missie die ze tot nu toe niet altijd heeft durven uitspreken. 

Pionier in de liefde

Bij ons aan de lunchtafel is het nooit stil. We hebben het voor de grap al eens gehad over een ‘lunch podcast’ met De Upstarter. Gewoon om andere mensen mee te laten genieten van alle topics die hier over tafel rollen. Vorige week spraken we over Anaïs Nin. Een biseksuele vrouw die een dubbelleven leidde. Ze trouwde met twee mannen en onderhield een twintigjarig huwelijk met hen beiden, zonder dat zij dit van elkaar wisten. Pas op Anaïs’ begrafenis ontmoeten de mannen elkaar. Anaïs is geboren in 1903 in Parijs en verhuisde in 1939 naar New York. Ze was als vrouw haar tijd ver vooruit: ze liet zich niet wegzetten in de rol van betamelijke of lieflijk aangepaste vrouw. Ze ging haar eigen gang, als kunstenares maar vooral in de liefde. 

Wie zou je zijn als…. 

Nu ambieer ik niet zozeer een dubbelleven waarbij ik een relatie onderhoud met twee verschillende mannen, maar het verhaal van Anaïs triggert iets in me. Ze herinnert me aan het feit dat we als mens zoveel verschillende gezichten hebben en dat je slechts bepaalde kanten van jezelf uitdiept. Sommige gezichten – met name die iets minder geliefd zijn in onze cultuur, tijdsgeest of sociale kringen-  blijven soms onaangeroerd of gaan verloren. Hoe zou jouw leven eruit zien als je alle bestaande conventies en overtuigingen waaraan jij tot nu toe je identiteit hebt ontleent laat vallen? Wie zou je dan willen zijn? En nog belangrijker: wie mocht je van jezelf niet zijn?

Dat wat ik eigenlijk niet durfde te zeggen

We spelen allemaal rollen die worden gewaardeerd door onszelf, door onze omgeving, door de tijd waarin we worden geboren en de cultuur waarin we opgroeien. We onderdrukken sommige rollen of aspecten van onszelf omdat ze geen plek hebben in onze werk of liefdesrelaties. Kanten die we zien als ‘gek’, ‘zwak’ of ‘slecht’. Zo heb ik bijvoorbeeld lang gedacht dat ik maar beter niet kon vertellen wat mijn ‘echte missie’ achter De Upstarter is. Namelijk meer liefde brengen in ons privé en werkleven. Ik geloof dat we veel liefdevoller mogen omgaan met onszelf, elkaar en de planeet. Lange tijd heb ik gezegd dat het belangrijk is om ‘werk te maken van je passie’. Nu durf ik steeds vaker het woord ‘liefde’ in mijn mond te nemen. Ik was bang om als wollig of zweverig beschouwd te worden. Nu zeg ik steeds vaker dat het belangrijk is om werk te maken van liefde en heb ik zelfs mijn tweede bedrijf dat eind dit jaar wordt gelanceerd zo genoemd: ‘Make Love Work’. 

Als je twee sporen mocht lopen

Het gesprek aan de lunchtafel over Anaïs, werd hoe langer het vorderde, hoe interessanter. We spraken over de kritiek op haar levensstijl en het lef dat ze heeft gehad om ondanks alle weerstand haar eigen pad te lopen. We stelden ons voor hoe onze levens eruit zouden zien als we twee sporen tegelijkertijd konden volgen. En dat is ook de vraag die ik jou zou willen stellen. Als je een dubbelleven mocht leiden. Welke identiteit zou je dan kiezen? Welke stem zou je laten horen. Wat zou je hardop zeggen wat je nu niet durft? Welk statement zou je maken? En hoe zou je deze rol -in het klein- kunnen implementeren in je huidige leven?

Met Alumni stories laten we het verhaal zien achter onze Upstarter Alumni. We vertellen hoe hun werkdag eruit ziet, waar ze nu staan, en wat ze concreet aan hun opleiding bij ons hebben gehad. Deze week gaan we in gesprek met Alex Cheuk, die na zijn stage bij duurzaam modebedrijf Cortazu als freelancer verder ging. Hij noemt zichzelf een full service marketing agency, in een one man show. Dit is wat Alex ons vertelt als we hem het hemd van het lijf vragen.

In mei 2018 deed je mee met het Content Creation programma. Waar sta je nu?
Ik doe op freelance basis verschillende klussen op het gebied van marketing en Content Creation. Ik vind het tof om de grote lijnen voor een project uit te denken en ik werk graag samen. Video’s maak ik met een klasgenoot uit het Content Creation programma, en voor design klussen huur ik vaak iemand in die beter werk in minder tijd kan leveren. Zo heb ik meer ruimte om te doen wat ik echt leuk vind, zoals fotografie en copy.

Wat ik minder leuk vind of waar anderen beter in zijn, besteed ik uit.

Vind je het wel eens spannend of je genoeg klussen krijgt?
Nee, daar heb ik me nooit zo druk om gemaakt. De jaren voor het Content Creation programma werkte ik fulltime in de horeca, waar nu een groot deel van mijn klanten vandaan komt. Mijn opgebouwde netwerk heb ik bij deze nieuwe uitdaging als Content Creator dus voor me laten werken. In de eerste maanden was het natuurlijk ook zoeken, en moest ik voor mijzelf de juiste weg vinden. Het hielp dat mijn stagebedrijf Cortazu, een duurzaam kledingmerk, me meteen voor anderhalve dag aannam om de strategie en grote lijnen voor hen uit te zetten. De nieuwe stagiair kleurt dit dan verder in.

Als ik mijn werk goed doe, dan gaan mensen daar vanzelf over praten. Positieve gedachten
(en keihard werken) zorgen ervoor dat werk mijn kant op komt. Dat noem je de Law of
Attraction.

Wat is je leukste klus so far?
Mijn eerste opdracht was mijn leukste opdracht. Dit was bij The Green Rose, een natuurwijnbar in Arhnem met ambachtelijk en lokaal eten. Een vriend van me heeft dit concept opgezet. Ik besloot mijn baan bij de horeca op te zeggen om zijn marketing te doen. Er stond nog niks: ik deed vanaf het allereerste begin de branding, de strategie, de content, en de events. Voor mij was het natuurlijk ook nieuw, en het was spannend om zo in het diepe te springen, maar ik heb er zó veel van geleerd.

Freelancen is sowieso echt een sprong die je moet wagen, maar ik zou het zo opnieuw
doen. Ik doe elke dag werk dat ik leuk vind!

Wat heb je tot nu toe geleerd?

Ik heb tijdens die eerste klus geleerd dat ik echt goed moet plannen. ‘Just Wing it’ was mijn werkethos, maar improviseren ging voor grote klussen niet meer op. Ik had structuur en een plan nodig. Google Calendar is nu mijn bijbel, daar plan ik al mijn afspraken en to do’s in. Daarbij maak ik dagelijks gebruik van Toggl, een app die bijhoudt hoeveel tijd ik aan een project besteed. Door de app kan ik zien dat ik bepaalde werkzaamheden nu veel sneller kan. Het is leuk om je eigen progressie te zien.

Ik heb altijd gewerkt met een project prijs. Hierdoor creëerde ik in het begin voor mezelf de tijd om nieuwe dingen uit te proberen zodat ik mijn beste werk kon laten zien. Later, nu ik effectiever werk hanteer ik diezelfde projectprijs en verdien ik dus verhoudingsgewijs meer.

Hoe ontwikkel jij jezelf?
Aan het ontwikkelen van mijn eigen expertise heb ik veel tijd besteed! Op Google vond ik artikelen, en op Youtube filmpjes over bepaalde topics. Daarbij volg in een forum genaamd Blackhatworld, waar je veel tips kan vinden over Social Media Marketing en SEO. Als ik vragen over een bepaalde strategie heb dan kijk ik eerst daar of er een thread is dat ik kan volgen. Verder ben ik een actieve bezoeker van de site Medium.com, waar veel goede blogs op staan.

Wat heeft het Content Creation programma jou gebracht?
De Creative Confidence lessen vond ik het tofst. Tijdens de eerste dagen opende dat echt mijn ogen, en kreeg ik meer vertrouwen in mijzelf. Mijn creativiteit leefde op. Ik heb een opleiding tot artdirector afgerond, maar door de horeca verslapte mijn creatieve kant. De Creative Confidence lessen waren daarom een fijne wake-up call! Daarnaast heb ik van de Branding Bootcamp lessen veel geleerd. En -als ik zo terugkijk- vind ik het heel leuk dat wij pitch de Pitch voor creatief bureau Buutvrij 4 life hadden gewonnen. We hadden een film voor hun opdrachtgever Auping gemaakt en ik presenteerde onze campagne. We waren de laatste groep, dus alle mensen in de zaal zaten een beetje vol. Ik besloot daarom om iedereen vijf minuutjes naar buiten te sturen. Daarmee creëerde ik ruimte voor onze ideeën: volgens Reuben van Buutvrij een supersterke binnenkomer!

De goede band die tijdens het programma met mijn klasgenoten is ontstaan is er nog steeds; we zien elkaar elke drie maanden voor een drankje. Daar rollen soms leuke opdrachten uit: laatst kreeg ik een toffe copy klus via een oud-klasgenoot. We zijn allemaal onze eigen weg gegaan, maar als we kunnen helpen we elkaar graag.

Voor de basis van dit inspirerende verhaal moeten we meer dan 2000 kilometer richting Oost-Europa reizen en een klim maken van ongeveer 2000 meter. Edvina Erebara, founder van theebedrijf Lemon Poppy, besloot 20 jaar geleden naar Nederland te verhuizen, zodat zij hier kon studeren om daarna weer terug te keren naar Albanië. Er kan veilig geconcludeerd worden, dat het leven andere plannen met haar had. Toch reist zij regelmatig terug naar haar land van herkomst, omdat daar een bloem (die zijn wortels schiet op 2000 meter hoogte) groeit waarmee zij een speciale band heeft. De Çaj Mali (spreek je uit als ’ts-jai mali’ en betekent mountain tea).

The art of simplicity

Als kind van artistieke ouders is Edvina op jonge leeftijd in aanraking gekomen met schoonheid. Ze kwam niks tekort als kind, maar als zij het vergelijkt met de weelde waar haar dochter in opgroeit dan is het contrast gigantisch.

Ik heb een hele vrolijke jeugd gehad met veel natuur om me heen. Ik had één pop om mee te spelen en dat was prima, want we speelden veel in de natuur. Er reden twee bussen en een taxi in de stad en af en toe zag je een vrachtwagen voorbij rijden. Dat waren de omstandigheden waarin ik opgroeide.

“Mijn opvoeding en omgeving hebben me geleerd om de kracht van simpliciteit in te zien. Iets hoeft niet bombastisch te zijn om tot de verbeelding te spreken.” Diezelfde filosofie is terug te vinden in haar mountain tea. De Çaj Mali bloem groeit in de bergen tussen de rotsen en heeft geen rijke voedingsbodem nodig om tot wasdom te komen. Er is duidelijk een parallel te vinden tussen Edvina en haar product: vanuit eenvoud is er iets moois ontstaan.

Van post-it naar realisatie

Edvina voelde de drang om een eigen onderneming te starten, maar wist nog niet zo goed in wat. Ze schreef een aantal ideeën op (onder andere Lemon Poppy), maar raakte die post-it kwijt. “Ik heb eerst de corporatie-route bewandeld. Alles wat je als young professional zou willen had ik: een laptop, auto van de zaak, telefoon en een riant salaris. Toch miste ik iets op een gegeven moment. Ik miste de liefde in m’n werk, om mensen blij te maken en op een fijne manier met mensen te werken. Als risk manager heb ik mooie stappen kunnen maken bij grote bedrijven, maar de ambitie om daar écht carrière in te maken ontbrak.

Ik had alles wat je maar kon wensen, maar niks wat ik echt wilde.

Dat stemmetje om mijn eigen bedrijf te starter werd steeds luider en ik besloot weer een aantal ideeën op te schrijven. Gek genoeg vond ik niet lang daarna mijn oude post-it terug. Hetgeen wat ik toen had opgeschreven, kwam exact overheen met mijn huidige ideeën. Alsof het universum mij een teken wilde geven. Lemon Poppy stond het dichts bij mijn hart en toen wist ik exact wat ik wilde doen.

Onderbuikgevoel

“Ik had geen idee hoe je een onderneming moest opzetten en welke valkuilen ik kon verwachten, maar ik was gedreven en enthousiast. Al mijn spaargeld en energie heb ik gestopt in het oprichten van Lemon Poppy. Er was geen weg terug nu. In de beginfase heb ik veel ‘afgekeken’ en notities gemaakt van hoe andere soortgelijke bedrijven te werk gingen. Gek genoeg kreeg ik ook hulp van bedrijven die eigenlijk concurrenten van me waren. Alles leek op z’n plek te vallen en dat sterkte mij in het gevoel dat ik iets deed wat voor mij was weggelegd.

Ondanks dat jij jouw gevoel weleens in de steek laat, zal je gevoel jouw nooit in de steek laten.

Tijdens deze beginfase heb ik een belangrijke les geleerd om altijd naar m’n gevoel te luisteren. Dit is tevens ook mijn grootste fuck-up geweest. Bij de bouw van onze website hebben we een Amerikaans platform gebruikt met een prachtig design, alleen bestond er geen iDEAL betaaloptie. Het kostte een rib uit m’n lijf, maar het zag er allemaal super gelikt uit. Ik zei tegen de bouwers dat ik betwijfelde of er in Nederland makkelijk met creditcard betaald werd, maar zij overtuigde mij ervan dat het allemaal wel zou loslopen. Mijn artistieke opvoeding kwam toen om de hoek kijken en onder andere daardoor, maakte ik de schoonheid van een website belangrijker dan praktische functie. Het gevolg was dat veel klanten afhaakte op het moment dat zij moesten betalen omdat er geen iDEAL optie was. Hierdoor hebben we een omleiding moeten bouwen zodat klanten op een andere pagina alsnog met iDEAL kunnen betalen.

Zo heb ik gaandeweg vaker gemerkt dat ik op m’n eigen gevoel moet vertrouwen. Ook al ben ik geen expert op het gebied van webdesign, productontwerp of wat dan ook, weet ik wel heel goed wat ik wil. Ik hou de regie nu volledig in eigen hand en zorg dat ik nauw betrokken ben bij elk proces van het bedrijf. Er zit zoveel potentie in Lemon Poppy en we hebben een aantal mooie ontwikkelingen voor de boeg staan. Ik wil volledig verantwoordelijk zijn voor de fuck-ups en successen die we gaan beleven.

Het is tijd voor Mariette Monday; eerlijke verhalen met Mariette’s gedachten, overpeinzingen en passie voor herkenbare situaties in de maatschappij van nu. In dit artikel gaat Mariette met de billen bloot en beschrijft ze de echte reden achter haar bedrijf De Upstarter.

Ik denk dat de echte reden dat ik met mijn bedrijf ben begonnen mijn gevoel van eenzaamheid is geweest.

Ik paste niet in het conventionele plaatje. Zeker niet in het gereformeerde dorp waar ik vandaan kwam. Dus ging ik op zoek naar waar pas ik dan wel, hoe kan ik een leven opbouwen waarin ik vrij ben om mijzelf te zijn en op mijn manier mijn leven in te richten?

Dicht bij mijzelf blijven én keihard meespelen

Ik wil dicht mijzelf blijven én keihard meespelen in deze maatschappij.

Met De Upstarter en mijn nieuwe platform Make Love Work (to be announced) wil ik een beweging in gang zetten van meer dan een miljoen mensen die op een nieuwe manier hun werk en leven inrichten.

Waarbij wij niet ten dienste staan van ons werk, maar werk ons dient. Ons als persoon, ons als maatschappij en onze planeet. Geld is daarbij niet het doel maar het resultaat van het leveren van waarde- en betekenisvol werk. 

Gewoon blijven staan

Ondernemerschap was het eerste antwoord dat ik vond. Ik was gefascineerd door hoe ondernemers hun eigen kansen creëren en zo een leven en werkstijl faciliteren waarmee zij een verschil maken. In mijn familie werken de meeste ooms en tantes in het onderwijs of de zorg. Zo heb ik ook zeven jaar in het onderwijs gewerkt als filosofie docent.

Het was voor mij dus even zoeken naar voorbeelden toen ik het roer omgooide.

Want hoe wordt je een succesvol ondernemer als je start vanuit scratch? Ik vroeg het mijn oom Bert, de enige ondernemer in mijn familie. Hij gaf me drie woorden: ‘gewoon blijven staan’. Die woorden ben ik nooit vergeten.

Ik heb veel tegenslagen gehad, ben bijna failliet gegaan, maar elke keer als ik dacht ‘Ik ben gek, dit gaat nooit lukken’ ben ik toch blijven staan. En wat bleek: na elke tegenslag ben ik sterker terug gekomen.

Mijn Fuck-up

De grootste fout die ik heb gemaakt is dat ik geloofde dat als ik iets moois de wereld in zend ik ook alleen mooie dingen zal aantrekken. Zo werkt het niet helaas, haha. Bouwen aan je dromen en aan de dingen die je liefhebt doet pijn. Je gaat hoe dan ook shit tegenkomen. Maar die pijn leven is de moeite waard. Wat ook heeft geholpen is dat ik zacht voor mezelf ben gebleven. Liefdevol. Dat heb ik van mijn ouders geleerd. Ze hebben me nooit beoordeeld op mijn resultaten maar altijd op mijn inzet.

Daardoor wordt succes niet iets dat een ander bepaald, maar iets dat jij zelf definieert.

Je eigen succes bepalen

En die uitdaging, om mijn eigen succes te definiëren kreeg ik al jong. Je zou kunnen zeggen dat ik te vroeg te wijs was. Vanaf mijn dertiende was ik actief bezig met filosofie en bewustzijnsontwikkeling. Iets waar mijn ouders of leeftijdsgenoten niet veel van moesten hebben. En geef ze eens ongelijk.

Ik heb toen geleerd dat ik mag gaan staan voor wie ik ben en wat ik zelf interessant vind, ook als mijn omgeving dit niet zo ziet.

Die tijd heeft me gevormd.

Door te blijven staan voor waar ik in geloofde kreeg ik het gevoel dat ik onderdeel was van iets groters dan ik zelf. En ik denk dat we daar allemaal naar op zoek zijn. Het gevoel dat je bouwt aan iets dat groter is dan jij.

Met Alumni stories laten we het verhaal zien achter onze Upstarter Alumni. We vertellen hoe hun werkdag eruit ziet, waar ze nu staan, en wat ze concreet aan hun opleiding bij ons hebben gehad. Deze week gaan we in gesprek met Myrthe Wind, die na haar stage bij Johnny Wonder werd aangenomen als Content Creator.

Ik kwam het Content Creation programma binnen met een hart voor duurzaamheid, maar ik wist nog niet goed hoe ik dat kon vormgeven.

Het leuke gesprek met Johnny Wonder op het matching event én de mededeling dat ze een kantoorhond hebben trok me over de streep om daar aan de slag te gaan, en ik heb het zo geweldig naar mijn zin! Ik schrijf voornamelijk social media copy voor onze klanten, bijvoorbeeld de NS, Vereniging Gehandicaptenzorg Nederland en Milieucentraal. Stuk voor stuk bedrijven die een maatschappelijke doelstelling hebben.

Hoe ziet een werkdag er bij jou uit en wat vind je het leukste?

Wat vroeger het zondagochtend ontbijt bij mijn ouders was is nu de maandagochtend geworden bij Johnny Wonder.

Tijdens de weekopening bespreken we de vorige week en de bijzondere dingen van deze week. Daarna hebben we met het social team een vergadering over de projecten die we hebben lopen, waar ik vervolgens voor aan de slag ga. Soms begin ik meteen met schrijven, maar het kan ook zijn dat ik een fotograaf moet regelen, of dat er een interview gepland staat.

Het leukste onderdeel van mijn werk vind ik de conceptontwikkeling. We houden brainstormsessies waarbij we in het wilde weg ideeën bedenken met een stel creatievelingen.

Iedereen vult elkaar aan en er ontstaat in zo’n sessie zo’n bijzondere energie dat de gekste ideeën op tafel komen. Daarna wordt een idee natuurlijk bijgeschaafd, maar de initiële vrijheid vind ik te gek. In de toekomst denk ik dat de balans tussen creatieve vrijheid en rust voor mij een essentieel onderdeel in mijn werk blijft.

Wat heb je vandaag gedaan?

Vandaag heb ik gewerkt aan mijn eerste freelance copy opdracht voor Klooker, een platform dat duurzaam consumeren zo makkelijk mogelijk voor je maakt. Ik schrijf de wekelijkse mailing, die elke keer een ander thema heeft. Vorige keer ging het over barbecueën, deze week over kamperen. Wat ik tof vind is om met een nieuwe bril in dit thema te deepdiven, en mensen via de mailing de beste producten aan te bieden, met informatie, kortingscodes en tips & trics om een kampeertrip zo duurzaam mogelijk te maken.

Welk baantje waarin je toentertijd dacht minder impact te maken helpt jou verrassend genoeg tóch binnen de functie waar je zit?

Leuke vraag! Ik denk toch de horeca. Bij mijn eerste werkplek leerde ik multitasking en daarbij het overzicht te behouden. Mijn tweede werkplek was een biologisch restaurantje, waar ik veel heb geleerd over duurzaam ondernemen. Ik werd omringt door mensen die duurzaamheid tot prioriteit maakten in hun leven, en daar best wat voor inleveren. 

Ik vraag me nu vaker af waar mijn producten vandaan komen, en maak hierin meer bewuste keuzes.

Wat heb je op jouw reis meegenomen uit het Content Creation programma?

Nou ten eerste wat Content Creation is, want dat is best een vaag begrip. Het is me duidelijker op wat voor manier ik het kan toepassen en hoe ik mijn eigen weg daarin kan vinden. In de Creative Confidence lessen noteerden we waar we energie van kregen, en vroegen ons toen 5x af ‘waarom’.

Die manier van reflecteren bracht me dichter bij mijn kernwaarden, en dat is gaan na-sudderen. Daardoor weet ik nu wat ik wil, en daar heb ik jaren géén idee van gehad. 

Je zou kunnen zeggen dat dit proces van ‘weten wat ik wil en kan als creatief’ afgelopen half jaar een behoorlijke versnelling heeft genomen, dus dat is eigenlijk écht wel chill. Door de stage bij Johnny Wonder kon ik direct voor mijzelf voelen of dat wat ik denkt dat ik wil doen klopt, en gelukkig was daar in mijn stage alle ruimte voor. Ik kan het iedereen aanraden!