De nuttige nietsnut
We willen niets liever dan een mooie carrière opbouwen en experts zijn in ons vakgebied. Wat we daarvoor bereid zijn om te doen varieert van een extra cursus/opleiding volgen, overwerken en soms zelfs iets afmaken tijdens onze kostbare vrije dagen. Een competentie die zeer belangrijk is, maar waar vaak de neus voor wordt opgehaald is: nietsdoen.
Ik dacht dat ik het helemaal had uitgevogeld en vond mezelf een connaisseur als het aankwam op het nietsdoen. De verhouding tussen in- en ontspanning was mooi in balans en stress gleed doorgaans van me af zoals water van een verenvacht.
Nietsdoen deed ik als volgt: tv aan, telefoon binnen handbereik en laptop op de schoot
Toch kwam ik een paar weken geleden tot een vreemde gewaarwording. Een collega vroeg aan mij of ik mee wilde doen met een meditatiesessie die zij zou begeleiden.
Ik ben nieuwsgierig van aard en had nog nooit meegedaan aan zoiets, dus vol enthousiasme zei ik “Ja!” op haar vraag.
Valse buddhist
Tijdens de meditatie werd mij gevraagd om vijf minuten lang mijn ogen te sluiten, m’n gedachte leeg te maken en mij te focussen op mijn ademhaling. Dit klinkt als een simpel verzoek, maar niets was minder waar. Alhoewel ik aan de buitenkant waarschijnlijk de rust uitstraalde van een monnik uit de Tibetaanse bergen, ontstond er in m’n hoofd kortsluiting. Ik was namelijk nog nooit vijf minuten lang stil geweest zonder dat ik sliep, at of naar een film keek.
Van de vijf minuten, heb ik de helft besteed aan allerlei andere gedachtes in plaats van mijn ademhaling. Ik dacht onder andere aan het appje waar ik nog op moest reageren en wat ik na werk zou klaarmaken voor mezelf
Er konden twee conclusies getrokken worden na de meditatie. De eerste was dat ik me energieker en lichter voelde na de sessie. De tweede was dat ik onbewust een lifehack had ontwikkeld om de chaos die zich constant in mijn hoofd afspeelde, niet tot uitbarsting te laten komen. Ik sta bij mijn vrienden en familie bekend om het feit dat ik zaken graag geordend wil hebben in mijn huis. Op zich is daar niks mis mee, alleen merk ik dat er iets naars in mijn brein ontstaat zodra iemand de dop van een fles niet helemaal dichtdraait of de tandpastatube openlaat. Ik heb dan de neiging om het betweterig te corrigeren of lachend als een boer met kiespijn, te vragen of hij/zij het de volgende keer anders zou willen doen. Achteraf schaam ik me en vind ik mezelf een naar en moeilijk mannetje.
Nuttige Nietsnut
In plaats van in mijn externe, probeer ik nu meer rust te creëren in mijn interne omgeving. Mijn doel is niet om net zo verlicht als Boeddha te worden en urenlang te kunnen mediteren, maar op mijn manier een moment van rust te creëren. Gitaar spelen, ademhalingsoefeningen of iets anders wat je volledige aandacht vereist, schijnt nagenoeg hetzelfde effect te hebben als mediteren. Dit blijkt uit onderzoek van Jelmer Borst, promovendus aan de Rijksuniversiteit van Groningen.
Singletasking is simpelweg: niet multitasken (switchtasken). Tijdens het singletasken wordt aan één taak tegelijkertijd gewerkt. Die taak bepaalt op dat moment alles, waardoor alle andere taken minder belangrijk zijn. Singletasking vraagt om veel discipline maar kost uiteindelijk minder energie dan multitasking.
Jelmer Borst, 2012
Ik probeer nu vijf minuten per dag een nuttige nietsnut te zijn. Ik merk zelfs dat ik beter in slaap val. Hopelijk reageer ik uiteindelijk op niet afgesloten tandpastatubes, als een lachende boer met een gezond gebit.