A Dwight’s Tale: Doe maar gewoon, dan doe je al spiritueel genoeg

“Ben je spiritueel?” vraagt ze. Ik had daar nooit eerder over nagedacht, want ik wist niet dat het een ‘ding’ was. “Volgens mij wel…” antwoorde ik twijfelachtig. Dat was het eerste moment dat ik opmerkte, dat spiritualiteit voor sommige een label was geworden en niet meer een staat van zijn. Datzelfde fenomeen zag ik bij de explosief groeiende vegan-gemeenschap. Blijkbaar ben je het niet alleen, je draagt het ook als een badge of honour. Ik ben opgegroeid in Amsterdam-Zuid, een zogezegde witte wijk. Op jonge leeftijd kwam ik al in contact met mijn Surinaamse winti-cultuur. Maar ik durfde niet aan mijn klasgenootjes te vertellen wat voor rituelen wij thuis deden, omdat ik niet als vreemde vogel gezien wilde worden. Nu lijk je de vreemde vogel te zijn als je niet minimaal een Amethiststeen in huis hebt.

  

Na dit spirituele bad, zocht ik m’n vrienden op, dronken we alcohol en vertelden wij elkaar aangedikte grote verhalen.

Down to earth, close to mars

Op de laatste dag van het jaar, werden mijn broertje, zus en ik gewassen met ‘switi watra’ (letterlijk vertaald: zoet water). Mijn ouders maakten dan een bad klaar met onder andere Florida water, rode rozenbladen, Pompeia parfum, jasmijnolie en andere fijn ruikende ingrediënten. Dat deden ze om onze ‘kra’ (je IK) aan te sterken voor het nieuwe jaar. Terwijl we werden besprenkeld, spraken mijn ouders mooie en krachtige woorden uit. Ik voelde mij daarna altijd licht en onsterfelijk. Na dit spirituele bad, zocht ik m’n vrienden op, dronken we alcohol en vertelden wij elkaar aangedikte grote verhalen. Een mooie balans tussen het magische en het aardse.

Soms moet je gewoon simpelweg poepen.

Ik ben blij dat er meer ruimte is ontstaan voor alternatieve vormen van spiritualiteit, naast de bekende religieuze stromingen. Maar net zoals bij de meeste nieuwe ‘trends’, ontstaat er vaak een overcompensatie voor het gebrek die zich vooraf aan deze periode heeft afgespeeld. Het lijkt soms alsof alle oplossingen in het spiritueel speelveld liggen. De oplossing van mijn buikpijn, ligt niet meer bij een intieme rendez-vous met mijn toilet. Ik kan verlost worden door een wierookje te branden ter eren aan mijn getormenteerde voorouders, die hun frustratie communiceren middels mijn acute buikpijn. Soms moet je gewoon simpelweg poepen.

 

Net zoals God zich nog nooit aan de mens heeft getoond, heeft liefde dat ook niet gedaan. En toch kunnen ze beide aanvoelen alsof ze voor ons staan in vol ornaat.

Geboren goeroe

Ik las laatst een stuk over de breatharian genaamd Amudra Madhura (geboren als Marjan). Zij leefde voornamelijk op levensenergie, waardoor zij niet elke dag hoefde te eten. Ze heeft zelf een periode van drie maanden bereikt, waarin zij niks at en af en toe wat dronk. Ik vind het prachtig om dit soort verhalen te lezen. Mensen die spiritueel zo ontwikkeld zijn, dat zij bovennatuurlijke prestaties kunnen leveren.

Tegelijkertijd besef ik ook dat ik dat waarschijnlijk nooit zal kunnen én vooral willen. Liefde en verliefdheid is naar mijn mening de hoogste en mooiste vorm van spiritualiteit. En iedereen die ooit verliefd is geweest, weet hoe intens dat gevoel is. Het kan je totaal overnemen en je naar extase of een diepe depressie gidsen. Net zoals God zich nog nooit aan de mens heeft getoond, heeft liefde dat ook niet gedaan. En toch kunnen ze beide aanvoelen alsof ze voor ons staan in vol ornaat. Als ik over liefde praat of een van mijn naasten help om over hun liefdesverdriet te komen, maakt mij dat dan een goeroe aangezien een goeroe een spirituele gids is? Ik vind van wel.

Het fijne aan een geboren goeroe te zijn, is dat je geen inwijdingsritueel nodig hebt of naar de diepe bossen van India hoeft te vertrekken om daar vervolgens 30 dagen in stilte te mediteren.

We zijn waarschijnlijk allemaal ooit een spirituele goeroe geweest voor onszelf of een ander. Naar mijn mening zijn wij geboren spirituele wezens, alleen beseffen we dat niet altijd. Zelfs de meest nuchtere boer(in), heeft een ritueel waarbij hij of zij zich prettig voelt. Het kan zo simpel zijn als het dragen van je geluks-ondergoed voor een tentamen, altijd je linker sok als eerst aandoen of nooit onder een ladder lopen. Het fijne aan een geboren goeroe te zijn, is dat je geen inwijdingsritueel nodig hebt of naar de diepe bossen van India hoeft te vertrekken om daar vervolgens 30 dagen in stilte te mediteren. De enige reis die telt om een goede goeroe te worden, is de reis naar binnen. En die reis is al een avontuur op zich. Ikzelf verdwaal regelmatig en vaak genoeg vraag ik mezelf af waarom ik überhaupt aan deze reis ben begonnen. Maar op het moment dat ik een steun en toeverlaat voor iemand (of mijzelf) mag zijn, word ik herinnerd waarom deze reis zo belangrijk is.

______________________________________________________________

Ben jij ook vaan de goeroe voor je vrienden? En krijg je er energie van om mensen te helpen het beste uit zichzelf te halen?  Je hebt inzicht in mensen en stelt de juiste vragen, maar hoe coachingtechnieken precies werken weet je eigenlijk niet. Misschien is de holistisch coach opleiding van De Upstarter dan wat voor jou. Je gaat je talent op dit gebied verdiepen en bent na het traject een gerectificeerd coach.