Founder fuck-up: Niet luisteren naar mijn gevoel heeft mij bijna een fortuin gekost.
Het is makkelijk je succesverhaal te delen. Social media staat er niet voor niets bol van. Wat moeilijker is: met trots en humor vertellen over een enorme fuck-up of misser waar je je nog steeds een beetje voor schaamt. Een gemiste kans, want faalverhalen kunnen voor mooie inzichten zorgen en anderen inspireren. Daarom lanceren wij een artikelreeks over Founder fuck-ups, om als ondernemers en freelancers elkaars fouten te vieren.
Voor de basis van dit inspirerende verhaal moeten we meer dan 2000 kilometer richting Oost-Europa reizen en een klim maken van ongeveer 2000 meter. Edvina Erebara, founder van theebedrijf Lemon Poppy, besloot 20 jaar geleden naar Nederland te verhuizen, zodat zij hier kon studeren om daarna weer terug te keren naar Albanië. Er kan veilig geconcludeerd worden, dat het leven andere plannen met haar had. Toch reist zij regelmatig terug naar haar land van herkomst, omdat daar een bloem (die zijn wortels schiet op 2000 meter hoogte) groeit waarmee zij een speciale band heeft. De Çaj Mali (spreek je uit als ’ts-jai mali’ en betekent mountain tea).
The art of simplicity
Als kind van artistieke ouders is Edvina op jonge leeftijd in aanraking gekomen met schoonheid. Ze kwam niks tekort als kind, maar als zij het vergelijkt met de weelde waar haar dochter in opgroeit dan is het contrast gigantisch.
Ik heb een hele vrolijke jeugd gehad met veel natuur om me heen. Ik had één pop om mee te spelen en dat was prima, want we speelden veel in de natuur. Er reden twee bussen en een taxi in de stad en af en toe zag je een vrachtwagen voorbij rijden. Dat waren de omstandigheden waarin ik opgroeide.
“Mijn opvoeding en omgeving hebben me geleerd om de kracht van simpliciteit in te zien. Iets hoeft niet bombastisch te zijn om tot de verbeelding te spreken.” Diezelfde filosofie is terug te vinden in haar mountain tea. De Çaj Mali bloem groeit in de bergen tussen de rotsen en heeft geen rijke voedingsbodem nodig om tot wasdom te komen. Er is duidelijk een parallel te vinden tussen Edvina en haar product: vanuit eenvoud is er iets moois ontstaan.
Van post-it naar realisatie
Edvina voelde de drang om een eigen onderneming te starten, maar wist nog niet zo goed in wat. Ze schreef een aantal ideeën op (onder andere Lemon Poppy), maar raakte die post-it kwijt. “Ik heb eerst de corporatie-route bewandeld. Alles wat je als young professional zou willen had ik: een laptop, auto van de zaak, telefoon en een riant salaris. Toch miste ik iets op een gegeven moment. Ik miste de liefde in m’n werk, om mensen blij te maken en op een fijne manier met mensen te werken. Als risk manager heb ik mooie stappen kunnen maken bij grote bedrijven, maar de ambitie om daar écht carrière in te maken ontbrak.
Ik had alles wat je maar kon wensen, maar niks wat ik echt wilde.
Dat stemmetje om mijn eigen bedrijf te starter werd steeds luider en ik besloot weer een aantal ideeën op te schrijven. Gek genoeg vond ik niet lang daarna mijn oude post-it terug. Hetgeen wat ik toen had opgeschreven, kwam exact overheen met mijn huidige ideeën. Alsof het universum mij een teken wilde geven. Lemon Poppy stond het dichts bij mijn hart en toen wist ik exact wat ik wilde doen.
Onderbuikgevoel
“Ik had geen idee hoe je een onderneming moest opzetten en welke valkuilen ik kon verwachten, maar ik was gedreven en enthousiast. Al mijn spaargeld en energie heb ik gestopt in het oprichten van Lemon Poppy. Er was geen weg terug nu. In de beginfase heb ik veel ‘afgekeken’ en notities gemaakt van hoe andere soortgelijke bedrijven te werk gingen. Gek genoeg kreeg ik ook hulp van bedrijven die eigenlijk concurrenten van me waren. Alles leek op z’n plek te vallen en dat sterkte mij in het gevoel dat ik iets deed wat voor mij was weggelegd.
Ondanks dat jij jouw gevoel weleens in de steek laat, zal je gevoel jouw nooit in de steek laten.
Tijdens deze beginfase heb ik een belangrijke les geleerd om altijd naar m’n gevoel te luisteren. Dit is tevens ook mijn grootste fuck-up geweest. Bij de bouw van onze website hebben we een Amerikaans platform gebruikt met een prachtig design, alleen bestond er geen iDEAL betaaloptie. Het kostte een rib uit m’n lijf, maar het zag er allemaal super gelikt uit. Ik zei tegen de bouwers dat ik betwijfelde of er in Nederland makkelijk met creditcard betaald werd, maar zij overtuigde mij ervan dat het allemaal wel zou loslopen. Mijn artistieke opvoeding kwam toen om de hoek kijken en onder andere daardoor, maakte ik de schoonheid van een website belangrijker dan praktische functie. Het gevolg was dat veel klanten afhaakte op het moment dat zij moesten betalen omdat er geen iDEAL optie was. Hierdoor hebben we een omleiding moeten bouwen zodat klanten op een andere pagina alsnog met iDEAL kunnen betalen.
Zo heb ik gaandeweg vaker gemerkt dat ik op m’n eigen gevoel moet vertrouwen. Ook al ben ik geen expert op het gebied van webdesign, productontwerp of wat dan ook, weet ik wel heel goed wat ik wil. Ik hou de regie nu volledig in eigen hand en zorg dat ik nauw betrokken ben bij elk proces van het bedrijf. Er zit zoveel potentie in Lemon Poppy en we hebben een aantal mooie ontwikkelingen voor de boeg staan. Ik wil volledig verantwoordelijk zijn voor de fuck-ups en successen die we gaan beleven.