Wanneer is goed goed genoeg? Hoe je het dertigers-dilemma, keuze-stress en andere ‘millennial-problemen’ met één wit wijntje onschadelijk maakt.

Het is tijd voor Mariette Monday; eerlijke verhalen met Mariette’s gedachten, overpeinzingen en passie voor herkenbare situaties in de maatschappij van nu. Met vandaag de vraag; Wanneer is goed goed genoeg? In dit artikel beschrijft Mariette hoe je het dertigers-dilemma, keuze-stress en andere ‘Millennial-problemen’ met één wit wijntje onschadelijk maakt.

‘Denk jij dat ik ergens voor weg vlucht?’ Ik zit op het terras met mijn vriendin Romy, te genieten van een wit wijntje en de eerste stralen lentezon.

Twee grote, licht waterige ogen kijken me aan. Ik zie een open blik, gemengd met een beetje angst, maar vooral een vastberaden ontvankelijkheid voor de waarheid. ‘Moet ik bij hem weg, of toch vechten voor onze relatie?’

Ik zeg haar dat ik het een moeilijke vraag vind. De kern lijkt erom te draaien: wat mag je van een relatie verwachten? En wat niet? Wanneer is het voldoende? Wat moet je wel en niet accepteren? En als je besluit om verder te gaan; is dat vanuit liefde voor jezelf of is het een vlucht? Vecht je voor een realistisch ideaal of een illusie?

Door de jaren heen hebben we haast religieuze verwachtingen ontwikkeld van een relatie. En daar stopt het niet. Het sijpelt ook door in onze verwachtingen van werk, onze vriendschappen en onszelf.

Onze generatie wordt geconfronteerd met een gelaagde en complexe realiteit. Enerzijds lijkt alles mogelijk te zijn en genieten we van het najagen van onze idealen. Anderzijds verlangen we naar een veilige en afgekaderde omgeving waar we geen ingewikkelde keuzes hoeven maken. We nemen niet meer het dorp of de stad, maar de wereld als geheel mee in onze scoop. We hebben geleerd om bewuste en kritische vragen te stellen. Als ik deze trui koop, hou ik dan kinderarbeid in India in stand? En draag ik echt bij aan een groener milieu als ik investeer in windmolens of zijn de productiekosten van de molens net zo belastend voor de planeet als reguliere energie?

Het lijkt alsof we een overgangs-generatie zijn die twee tegenstrijdige uitgangspunten met elkaar heeft te verweven. Veiligheid en stabiliteit versus de wens om een bewust én avontuurlijk leven te leiden waarbij we als persoon en maatschappij duurzaam groeien.

De vraag: ‘voorziet deze baan mij (en mijn gezin) in mijn levensonderhoud?’ volstaat niet meer. We willen achter de missie van het bedrijf staan, weten of we passen als persoon in de bedrijfscultuur, of we voldoende kunnen groeien binnen het bedrijf en of het bedrijf bewust en duurzaam zaken doet. Zo lijkt de vraag ‘houdt mijn partner van me?’ ook niet meer voldoende te zijn. We vinden het belangrijk dat onze partner een vergelijkbaar wereldbeeld heeft, dat we blijven groeien binnen de relatie en uitgedaagd worden in verschillende aspecten van onze persoonlijkheid. Ook het duurzaamheidsvraagstuk speelt een rol. Het gaat niet alleen om: ‘Kunnen en willen we kinderen met elkaar krijgen?’ Maar ook: ‘zal onze relatie nog van voldoende kwaliteit zijn als we kinderen hebben?’ en ’wat voor soort ouders willen we zijn, welk voorbeeld willen we geven?’.

Die tegenstrijdige behoeften roepen spanning en twijfel op bij onze generatie. In ieder geval bij Romy en mij. Ons leven lijkt alle kanten op te kunnen gaan en we voelen ons heel verantwoordelijk voor de keuzes die we maken.

‘Eigenlijk’ zegt Romy ten slotte ‘willen we gewoon een relatie met iemand bij wie we helemaal onszelf kunnen zijn. En een baan die ons zekerheid geeft. Tegelijkertijd willen we onze autonomie behouden, blijven groeien als persoon en professional en meebouwen aan iets dat groter is dan onszelf.’

‘Wat is dan de oplossing?’ vraag ik haar. Ze neemt een slok van haar wijn en kijkt even voor zich uit. ‘Een keuze maken en achter die keuze blijven staan. Je rust vinden in het nu. In plaats van alleen maar vooruit kijken of achteruit.’ Ik glimlach en knik.

‘Soms draait het misschien niet om het maken van de juiste keuze maar om het kunnen dragen van de keuze die je maakt’. De vraag of goed goed genoeg is zal steeds opnieuw terugkeren.’ zeg ik hardop denkend ‘want nu we dertig zijn snappen we nog steeds geen fuck van het leven, terwijl we stiekem hoopten dat we tegen deze tijd ons leven hadden uitgedokterd en gepolijst tot perfectie’. Ik hef mijn glas op. Romy doet hetzelfde. ‘Dus fuck perfect’ zeg ik met een glimlach ‘goed is goed genoeg’.

————

Achter de schermen is Mariette bezig met een jaaropleiding over relaties en seksualiteit. De standaard uitdagingen die je als stel tegenkomt zullen aandacht krijgen, zoals overspel, het opvoeden van kinderen en sleur in je seksleven. Daarnaast gaat ze specifiek in op de ‘21e eeuw relatie-thema’s’. Zoals het vinden van een balans tussen tegenstrijdige behoeften als veiligheid en stabiliteit versus spanning en avontuur. Of hedendaagse experimenten met alternatieve vormen van een relatie, zoals polyamorie of een open relatie.

Wil je op de hoogte worden gehouden over deze opleiding? Of heb je een tip/ een thema waarvan je vindt dat deze echt op de agenda moet komen? Mail Mariette: Mariette@deupstarter.nl ze vindt het leuk om van je te horen!