Het is makkelijk je succesverhaal te delen. Social media staat er niet voor niets bol van. Wat moeilijker is: met trots en humor vertellen over een enorme fuck-up of misser waar je je nog steeds een beetje voor schaamt. Een gemiste kans, want faalverhalen kunnen voor mooie inzichten zorgen en anderen inspireren. Daarom lanceren wij een artikelreeks over Founder fuck-ups, om als ondernemers en freelancers elkaars fouten te vieren.

 

Vandaag ga ik het gesprek aan met Chala, founder van het veganistisch cateringbedrijf Maaltijdmeid. We spreken af op een pitoresk plekje in Amsterdam-Noord, uitgekozen door Chala Garcia, dat als grens fungeert tussen de drukte van de stad en de kalmte van een dorp. Dit plekje lijkt gaandeweg symbolisch te zijn voor ons gesprek.

 

Serendipiteit

Maaltijdmeid is ruim een jaar geleden ontstaan met het idee om veganistische ontbijtmaaltijden op de markt te brengen. “Ik heb een tijdje in Barcelona gewoond en ben daar veganist geworden. Het veganisme was heel gebruikelijk in Barcelona en zo ontstond eigenlijk het idee om een veganistisch ontbijtje te ontwikkelen en in Nederland op de markt te brengen. Mijn toenmalige compagnon en ik kwamen er alleen snel achter dat je door een enorme commerciële machine heen moest gaan om je product in de schappen te krijgen. Vervolgens kregen we de mogelijkheid om via een organisatie ons product verder te laten ontwikkelen, wat commercieel gezien misschien wel de juiste keus was geweest. Het probleem was echter, dat een groot gedeelte van de geest van ons product dan verloren zou gaan en dat was het ons niet waard.”

Ik kwam om een probleem op te lossen, maar vertrok met een ander idee voor mijn bedrijf.

Tijdens een Design Thinking sessie (waar Chala eigenlijk een ander probleem wilde tackelen) is ‘per ongeluk’ het idee ontstaan om te switchen van een ontbijtproduct, naar een cateringbedrijf. “Tijdens de Design Thinking sessie werd mijn casus behandeld. Na de sessie vroeg Mariëtte Ruggenberg of ik voor een van haar events de catering wilde doen. Dat was gelijk mijn eerste opdracht die ik binnenhaalde en voor mij het eureka-moment om van koers te wijzigen.”

 

Idealisme vs Realisme

Tijdens het gesprek valt mij op dat Chala een gezonde en fijne vorm van eigenwijsheid heeft. Ze weet goed wat ze wil en doet weinig concessies zodra iets tegen haar filosofie ingaat. Op de vraag of ze nooit moeite heeft gehad om de verleidingen van groot commercieel succes te weerstaan, antwoordt zij het volgende: “Absoluut! Ik heb gezien hoe andere soortgelijke bedrijven grote en succesvolle stappen hebben gemaakt. Dat kan je enigszins aan het twijfelen brengen, maar tegelijkertijd besef ik ook dat wat voor hen werkt, niet voor mij zou werken. Ik kan prima leven van Maaltijdmeid en het geeft mij zelfs de financiële mogelijkheid om een yogacursus te kunnen bekostigen, dus ik heb zeker niks te klagen. Dingen doen waar mijn hart ligt is voor mij veel waardevoller dan heel hard werken en veel geld verdienen.

Ik vond het zo paradoxaal om mijn duurzaam product te bezorgen in een auto.

Ik voer af en toe nog wel een interne strijd, omdat ik met bepaalde zaken tegen de muur van realisme aanloop. Mijn ingrediënten zijn biologisch en de verpakkingen zijn duurzaam. Ik vond dat alles wat ik deed zo duurzaam mogelijk moest zijn, daarom leverde ik de maaltijden af met mijn bakfiets. Heel idealistisch, maar totaal niet praktisch. Ik heb toen toch de lastige beslissing genomen om te gaan bezorgen met mijn auto (die gelukkig zuinig is). Zo was ik bijvoorbeeld ook op zoek naar een duurzaam alternatief van aluminiumfolie, om de warme gerechten op temperatuur te houden tijdens het bezorgen. Ik heb verschillende beurzen afgestruind, maar zonder succes. Uiteindelijk moest ik het dan toch doen met aluminiumfolie. Gelukkig kan ik mij er nu beter in berusten, omdat ik weet dat ik de intentie heb gehad om het duurzaam op te lossen.”

 

Oeps! I fucked up

Chala’s eigenwijsheid heeft Maaltijdmeid gemaakt tot wat het nu is, maar je grootste kracht blijkt vaak ook je grootste valkuil te zijn. “Ik heb het mezelf soms zo moeilijk gemaakt”, zegt Chala lachend. “Voor mijn gevoel zou ik worden afgerekend op het moment dat niet alles wat ik deed perfect duurzaam was. Hierdoor ben ik soms te lang bezig geweest met problemen, die eigenlijk geen problemen waren. Ik heb ook weleens een paar keer gebluft en een bestelling aangenomen, waarvan ik niet zeker wist of ik die wel aankon.

Ik kreeg het verzoek om een glutenvrij-gerecht te maken. “Ja hoor, dat kan!” zei ik, maar ik had geen idee waar ik aan begon.

De angst om controle te verliezen maakte dat ik het super lastig vond om hulp te vragen, en dán kom je jezelf tegen. Die fuck-ups hebben mij echt het meest geleerd. Nadat ik daar bewust van ben geworden en hulp ben gaan vragen, ben ik er zelfs achtergekomen dat ik mijn vermogen om samen te werken volledig heb onderschat. Het blijkt dat ik eigenlijk prima kan samenwerken hahaha. Echt een cadeautje!”

 

Van mij, voor jou

Het is niet Chala’s doel om van Maaltijdmeid een dikke cash cow te maken. Het lijkt zelfs eerder het begin te zijn van een beweging. “Ik zou in de toekomst een plekje willen creëren waar verschillende elementen die ik fijn vind, samenvallen. Het zou mij leuk lijken om een centrum te hebben waar er gekookt wordt, yoga wordt gegeven en coaching wordt gedaan en dat dan het liefst in de natuur. Het lijkt me tof als ik een plek kan creëren waar mensen op afkomen die graag iets met elkaar willen delen.

 

Bij de Upstarter kreeg ik, Lisenka van Teunenbroek, als opdracht mensen te benaderen die mij inspireren op persoonlijk, creatief en ondernemend vlak. Naast mijn passie voor schrijven, hou ik van fotografie en één van mijn favoriete Instagram pagina’s is die van Myscha Oreo. Heel vereerd voelde ik me dan ook dat zij de tijd wilde nemen om mijn vragen te beantwoorden. Myscha is een fotografe en kunstenares met een heel eigen stijl waar het vrouwelijk lichaam veel in voorkomt. Naast het feit dat ik haar werk prachtig vind, spreekt ook haar persoonlijke reis en het verhaal achter haar beelden mij aan. 

Ik ontmoet Myscha in een café in Amsterdam West. We bestellen beiden thee en Myscha verteld dat ze verrast was dat ik haar benaderde. ‘Ik ben niet het typische voorbeeld van een succesvolle fotografe dus ik was verbaasd dat je mij aanschreef.’ Ik leg uit dat ik al wat achtergrond informatie van haar heb opgezocht en me ergens herken in haar. Tijd om meer te weten te komen.

Wanneer besloot je fotografe te worden?
‘Ik ben eigenlijk altijd al bezig geweest met fotografie, alleen had ik nooit het idee dat ik hier mijn beroep van zou maken. Na diverse baantjes op kantoor en in de horeca kwam ik in een periode van bewustwording. Ik wist dat ik iets anders wilde, dat ik mijn passie moest volgen. In eerste instantie dacht ik eraan om masseuse te worden. Een reis en cursus naar Thailand volgde, en tijdens die reis bleek dat ik constant aan het fotograferen was. Ik weet nog dat ik in Bangkok een foto maakte van een oude man met een baby en ik een magisch gevoel van vlinders in mijn buik voelde.’ Myscha’s ogen stralen terwijl ze het vertelt. ‘Maar goed, vervolgens stop je de camera weer weg. Zo gaat dat.’ vervolgt ze.

Ineens was ik elke dag aan het fotograferen en in 2010 besloot ik hier vol voor te gaan. Niet wetende waar ik aan begon..

Je hebt nooit een opleiding gevolgd, hoe heb je jezelf ontwikkeld? Ik ben eigenzinnig. Ik leer graag van anderen maar niet volgens strikte lijnen van: zo moet het. Ik heb hierdoor mijn eigen fotografiestijl ontwikkeld. Ik hou ervan om te spelen met licht, schaduw, en beweging. Als ik iets niet weet vraag ik hulp aan iemand die ik vertrouw. Ik blijf constant leren.

Hoe hou je je staande in een wereld waar iedereen tegenwoordig foto’s maakt? Myscha lacht. ‘En zichzelf fotograaf kan noemen..? Vroeger kon niet iedereen foto’s maken. Ik werk vooral met analoge camera’s omdat ik ervan hou dingen vast te leggen zoals ze echt zijn. Een eigen stijl creëren heeft geduld, veel doen en tijd nodig. Tegenwoordig zijn veel foto’s zo glad en perfect gemaakt, het voelt bijna steriel aan. Ik heb daar zelf weinig mee. De klanten die mij boeken voelen zich aangesproken door mijn stijl en juist daardoor kiezen ze ervoor om met mij te werken.

Jouw stijl is heel puur, bewerk je zelf je eigen werk niet? ‘Nee, heel soms retoucheer ik een blauwe plek. Maar soms laat ik hem ook zitten. Op dat moment was hij er. Waarom moet ik dat verbergen. Ik fotografeer graag het vrouwelijk lichaam. Billen met putjes zoals ze zijn. Ik vind het dan ook onbegrijpelijk dat ik voor deze foto een dreigende waarschuwing van Instagram krijg.. Dat een tepel gecensureerd moet worden maar de meest absurde houdingen wel getoond mogen worden.’

We praten een tijdje verder over Myscha’s fascinatie voor het fotograferen van het vrouwelijk lichaam. Puur, echt en vrij zoals het is. Myscha brengt dit onderwerp op verschillende manieren onder de aandacht, zo schreef ze onlangs een stukje over het vrouwbeeld in de media.

‘De beelden die we in de media zien van vrouwen zijn meestal gemaakt vanuit mannelijk oogpunt. Die visie is gebaseerd op een seksuele fantasie wat het beeld zeer onrealistisch maakt. In mijn kunst en fotografie streef ik naar een beeld van het vrouwelijke, dat echt is.

Mijn werk is vaak sensueel en bevat veel naakt maar, mijn bedoeling is niet een mannelijke fantasie te behagen

Ik kies ervoor niet te schikken aan wat volgens de norm een sexy imago lijkt te zijn. Dat zien we overal, vooral in lingeriefotografie. Door middel van mijn kunst onderzoek ik wat de vrouwelijke seksualiteit is. Ik probeer de sensuele vrouw neer te zetten precies zoals ze is.’

Myscha fotografeert onder andere voor het lingeriemerk Tisja Damen. Bij Tisja Damen laat je totaal je eigen stijl zien. Toch is het ook commercieel werk. Hoe combineer je dat en hoe vrij ben je hierin? ‘Ik ben totaal vrij, Tisja vindt het geweldig. Zij heeft mij uitgekozen vanwege mijn visie. Hier laat ik de beelden ook voor zichzelf spreken. Ik zoek een model nooit uit om haar maten. Ze moet gezond zijn en een goede huid hebben. Verder kijk ik naar iemands uitstraling en het gevoel dat ik erbij heb. Wat voor persoon is het? Ik kijk naar de mens. Voordat ik begin heb ik een idee, een beeld, een visie, vanuit daar ga ik werken. De helft van de foto is er al voordat je hem voor de camera hebt staan. De technische kant voor een foto onderzoek ik dan eerst. Kan ik het nog niet dan leer ik het. Het creatieve proces is onzichtbaar wat zich manifesteert en daaraan moet je je overgeven. Als je je overgeeft ontstaat er magie.’

Deze woorden laat ik even op me inwerken. Ik voel me geïnspireerd door haar verhaal maar ben ook erg benieuwd wie haar inspireert. Met wie zou jij graag op koffie date gaan Myscha?Daar moet ik even over nadenken… Picasso, Carl Jung of David Lynch. Qua creativiteit en Carl Jung ook vanwege zijn kijk op vrouwen. De man was zijn tijd ver vooruit.

Myscha is een vrouw die haar gevoel heeft gevolgd. Ze heeft de keus gemaakt om van haar passie haar werk te maken en creëert prachtige dingen. Daarnaast heeft ze een missie en een visie en kan ze die heel goed uitleggen. We kletsen nog even verder en onderweg naar huis besluit ik een handleiding van mijn oude sovjet camera op te zoeken om de wereld door mijn eigen lens vast te gaan leggen.

Met Alumni stories laten we het verhaal zien achter onze Upstarter Alumni. We vertellen hoe hun werkdag eruit ziet, waar ze nu staan, en wat ze concreet aan hun opleiding bij ons hebben gehad. Deze week gaan we in gesprek met Kimberley van Engel, Human Centered Design alumni. In het reguliere schoolsysteem voelde Kimberley zich vaak anders en onbegrepen. Sindsdien is zij altijd op zoek gegaan naar datgene wat aansloot bij het gevoel dat van binnen brandde. Gelukkig heeft zij dat gevonden en er staat nu niks meer in de weg tussen Kimberley en haar droom.

Hi Kimberley, je hebt jezelf kwetsbaar durven op te stellen tijdens ons gesprek. Is je dat altijd zo makkelijk afgegaan? Ik heb eigenlijk altijd een uitgesproken mening gehad en zei wat ik dacht of voelde. Toen ik jonger was werd me dat niet altijd in dank afgenomen. Ik werd al gauw gezien als ‘dat meisje dat altijd haar mening heeft klaarstaan’. Er werd verschillend op mij gereageerd, want de één kon het waarderen, de ander zag het als iets negatief. Desondanks ben ik dicht bij mezelf gebleven en is deze eigenschap nu in mijn leven van grote waarde. Er zit veel kracht in kwetsbaarheid en openheid, maar als je dat niet beseft, dan bestaat het risico dat je die kant van jezelf onderdrukt, met alle gevolgen van dien.

Als jij jezelf niet goed beschermt, dan ga je geloven in wat de dreamkillers je proberen wijs te maken.

Wat was voor jou de reden om aan het Human Centered Design programma te beginnen? Tijdens mijn periode als student heb ik mij regelmatig onzeker en dom gevoeld, omdat leraren mij vertelde dat ik niet slim genoeg was om mijn dromen te verwezenlijken.

Het voelde soms alsof ik niks waard was.

Ik heb mezelf vaak de vraag gesteld: ‘Wat past er nou écht bij mij?’ Die vraag beantwoorden is niet altijd even makkelijk, maar zodra je het antwoord vindt dan weet je gelijk dat het juist is. Er klikte iets in mij toen ik een advertentie van De Upstarter zag met daarin de vraagstelling: “Wil jij écht een bijdrage leveren aan de wereld?”. Dit zorgde ervoor dat ik mij ging verdiepen in jullie organisatie en koos voor het HCD programma.

Hoe heb je die onzekerheid kunnen omzetten in iets positief? Ik voelde eigenlijk altijd wel dat ik bepaalde kwaliteiten had waarmee ik mensen kon helpen. Het probleem was echter dat ik niet wist hoe ik die krachten moest kanaliseren. Gelukkig geeft het leven je altijd hints waaruit je veel kracht kan halen. Zo werd mij bijvoorbeeld, op relatief jonge leeftijd, relatieadvies gevraagd door  de moeder van een vriendin.

Op het moment dat je roeping wordt aangewakkerd, kan je niet meer terug.

Ik vroeg mezelf dan altijd af waarom zij ‘grote mensenvragen’ aan een kind stelde. Dit soort dingen gebeurde steeds vaker, waardoor ik steeds meer begon te beseffen dat ik iets te bieden had. De behoefte om mensen te helpen werd daarmee vervuld en tegelijkertijd versterkt.

Hoe gebruik je nu je skills in de praktijk? Ik geef onder andere coaching door middel van de Creative Confidence methode onder mijn eigen bedrijf, genaamd Samenmetvanengel. Hiermee wil ik hetgeen doen wat ik vroeger zelf heb gemist, namelijk mijn medemens helpen met het (her)ontdekken van hun krachten en talenten. Ik vond het in het begin lastig om een prijskaartje te hangen aan mijn diensten. Totdat ik andere coach-gesprekken zag van coaches waar ik tegenop keek. Ik dacht toen: “zij zeggen hetzelfde als ik, alleen krijgen zij daar flink voor betaalt.”

Het is essentieel om de waarde van je dienst in het begin te bepalen, want als jij het niet waardeert (in letterlijke en figuurlijke zin) zullen andere dat ook niet zo snel doen.

Nadat ik er een prijskaartje aan hing, ben ik wat cliënten verloren. Dat had ik gelukkig ingecalculeerd. Uiteindelijk wil je gewaardeerd worden voor de waarde die je levert, dus ik kon daar prima mee leven.

Wat heeft het Human Centered Design programma voor je betekent? Het klassieke schoolsysteem werkte duidelijk niet voor mij. Bij De Upstarter werden zaken vanuit verschillende perspectieven benaderd, waardoor mijn zelfvertrouwen groeide om te blijven geloven in mijn kunde. Ik heb geleerd om vanuit je creatieve spirituele basis, nieuwe perspectieven te creëren. De eerste les ging over Creative Confidence en dat is nu de fundering van mijn onderneming.

Wat is nou eigenlijk je droom? Vroeger had ik de droom om kraamverzorgster te worden, en ik voel daar nog steeds een connectie mee. Nu is het mijn droom om Samenmetvanengel volledig te laten ontplooiing en om daar fulltime mee bezig te zijn. Daar ga ik mij dit jaar op focussen. Het fijne van het behalen van één doel (het opzetten van Samenmetvanengel), is dat je gaat geloven dat het behalen van een ander doel dan ook mogelijk is. Niks staat mij nu nog in de weg.

 

Met Alumni stories laten we het verhaal zien achter onze Upstarter Alumni. We vertellen hoe hun werkdag eruit ziet, waar ze nu staan, en wat ze concreet aan hun opleiding bij ons hebben gehad. Deze week gaan we in gesprek met Lika Verploegen, die na haar stage bij Twentiefour werd aangenomen als Content Creator.

Hoi Lika, een paar weken geleden kwamen we met de Curiosity Conversations een kijkje in de keuken van Twentiefour nemen. Hoe was dat voor jou?

‘Ik vond het heel leuk om weer een nieuwe groep content creators te zien! Er kwamen veel vragen uit de groep, en het was leuk om meer over ons bedrijf te vertellen. Twentiefour houdt zich bezig met het maken van video’s die een maatschappelijke impact maken. De oprichters Erik en Linda maken alleen dingen waar ze zelf achter staan, en dat maakt ze heel authentiek.

Mijn samenwerking met Twentiefour begon met een speeddate op het matching event. De klik was er meteen, en gelukkig ook geheel wederzijds. Tijdens het gesprek voelde ik me gelijkwaardig met de andere kant van de tafel: dat voelt tijdens normale sollicitaties wel eens anders. Op het matching event kijk je samen met het bedrijf waar je elkaar kan aanvullen.

Ik dacht eigenlijk dat ik niet genoeg ervaring had om in gesprek te gaan met Twentiefour maar blijkbaar was mijn passie voor wat zij doen doorslaggevend, die skills kon ik bij hen aanleren.

Bij Twentiefour maken ze alleen video’s waar ze zelf achter staan, is dat voor het bedrijf een uitdaging?  

Nou, het bedrijf moet wel blijven draaien! Er moeten genoeg opdrachten komen, en die komen vooral uit ons directe netwerk. Ik merk dat ik netwerken heel spannend vind maar veel leuker dan ik dacht. Als je de gebruikelijke smalltalk hebt gehad, kun je meer de diepte in en praten over duurzaamheid, de voedselindustrie en andere mooie maatschappelijke thema’s. Ik kan gesprekken met andere ondernemers heel inspirerend vinden omdat zij met veel passie kunnen praten over wat ze doen.

Het is hard werken om een netwerk te onderhouden en waardevolle contacten op te bouwen, maar zo creëer je zelf de mogelijkheid om de opdrachten te doen waar je gepassioneerd over bent.

Vóór het Content Creation programma studeerde je Nederlands. Wat doe je nu eigenlijk precies bij Twentiefour?

Ik schrijf alles wat er geschreven moet worden, artikelen, de copy voor onze social media, maar ook aanvragen en voorstellen rondom de videoproducties. Zo schreef ik de tekst voor deze campagne van Farmbrothers, een ander partnerbedrijf van De Upstarter. Ik denk mee met de concepten rondom de video’s en interviews, ik edit video’s en regel productionele zaken. We zijn maar met z’n drieën, dus mijn takenpakket is lekker divers.

Ik vind dat er verrassend veel overeenkomsten zijn tussen een verhaal vertellen in beeld en op papier. Video is wat speelser, door de verschillende zintuigen die meespelen. Mijn tip bij een writersblock? Schrijf eerst een skelet van je tekst, zonder te letten op stijl en grammatica. Vanuit deze opbouw is het makkelijker om te finetunen.

Wat heb je meegenomen uit het Content Creation programma?

Tijdens het programma heb ik ontdekt dat ik veel creatiever ben dan ik eigenlijk denk en gemakkelijk met toffe ideeën kom. Dorien, de copywriting docent gaf tijdens haar lessen handige interview tips waar ik veel aan heb tijdens de vele interviews die ik doe voor Twentiefour. Ook was één van de opdrachten die je meekreeg op de opleiding om koffie te gaan drinken met mensen die je inspirerend vindt. Zo heb ik veel nieuwe mensen ontmoet en merkt ik dat:

als je je met inspirerende mensen omringt, word je één van hen.

Wat zijn je toekomstplannen?

Ik heb heel veel zin om alle ideeën die we hebben bij Twentiefour te gaan uitwerken. We willen een eigen kanaal opzetten om onze boodschap te verspreiden. Daar kunnen we onze eigen creativiteit ongebonden in uitdragen. Daarnaast wil ik me meer verdiepen in ons voedsellandschap. Het lijkt me prachtig om te ontdekken hoe we voor goed eten én de aarde kunnen zorgen, zodat we hier nog langer kunnen blijven leven met z’n allen. Dat verdienen we. Daarnaast zou ik meer willen leren regisseren, zodat ik meer kan sturen waarmee we bezig zijn.

Het is makkelijk je succesverhaal te delen. Social media staat er niet voor niets bol van. Wat moeilijker is: met trots en humor vertellen over een enorme fuck-up of misser waar je je nog steeds een beetje voor schaamt. Een gemiste kans, want faalverhalen kunnen voor mooie inzichten zorgen en anderen inspireren. Daarom lanceren wij een artikelreeks over Founder fuck-ups, om als ondernemers en freelancers elkaars fouten te vieren.

“Kom anders volgende week langs, ik heb dit weekend namelijk een ayahuasca ceremonie en dan kan ik je gelijk vertellen hoe dat was” is Eline’s antwoord op de vraag wanneer ik haar zou mogen interviewen. Eline Uittenbosch is founder van Karma Beauty in Amstelveen. Karma Beauty is een gespecialiseerde schoonheidssalon in alle beauty voor vrouwen én mannen. Dat Eline geen stereotype ondernemer is, kan je gerust een understatement noemen. Vijf jaar geleden is zij haar bedrijf begonnen vol liefde, gedrevenheid en een fijne vorm van naïviteit. De eigenschappen hebben gezorgd voor een aantal flinke fuck-ups. Tegelijkertijd behoren ze ook tot haar grootste krachten.

 

Alles op gevoel

Op het moment dat ik de zaak binnenloop, ontstaat er al gauw een gevoel van thuiskomen. Een van de meest opzienbarende objecten uit de zaak, is een lange tafel (die zij liefkozend haar stamkroeg tafel noemt) waar de nagelstylisten en klanten aan zitten. “Ik wilde niet van die eilandjes hebben waarop iedereen z’n klant aan het helpen is. Aan de stamkroeg tafel wordt er altijd eerlijk en open met elkaar gesproken.  Datzelfde probeer ik ook hier te creëren.” Als ondernemer balanceer je constant tussen het rationele en je onderbuikgevoel. Eline is een gevoelsmens pur sang en dat zie je terug in alles wat zij doet. Zo is haar gezin bijvoorbeeld in de loop der jaren uitgebreid met ongeveer tien honden, drie kanaries en twee varkens die in volledige harmonie met elkaar leven.

De cultuur in het bedrijf is voor mij extreem waardevol. Om die reden neem ik in eerste instantie mensen aan op basis van het gevoel dat ik bij ze krijg. Hoe goed ze zijn in hun werk komt bij mij op een tweede plek.

 

Fuck up

“Als ik een zaak kom binnenlopen word ik altijd netjes gegroet en geholpen, maar ik mis soms de persoonlijke benadering. Het lijkt bijna alsof ze een script aanhouden. Ik vind het fijn als ik karakter en authenticiteit zie zodra ik ergens binnenkom. Ik heb jarenlang een horecazaak gerund en de gasten worden uiteindelijk vaste gasten, omdat zij zich er thuis voelden. Die elementen uit de horeca wilde ik meenemen naar Karma Beauty.

Mijn eerste werknemer stond voor de zaak terwijl ik nog niet officieel geopend was. Ze vroeg of ze er mocht werken zodra de zaak open ging. Puur op basis van mijn gevoel nam ik haar aan. Het bleek een van mijn belangrijkste beslissingen te zijn geweest, want zij heeft mij enorm geholpen in de moeilijke beginfase.

Het eerste jaar was ronduit een ramp! Ik had natuurlijk wel ervaring als ondernemer, dus ik wist dat ik er rekening mee moest houden dat het geld niet gelijk zou binnenstromen. Alleen had ik de duur van de droogte enigszins onderschat. Ik had de wens om nooit nee te hoeven verkopen aan m’n klanten als zij een bepaalde behandeling wilde hebben. Dat maakte dat ik teveel personeel aannam in het begin, terwijl de klantenaanwas nog niet zodanig was dat ik de kosten kon dekken. Bijna twee jaar lang heb ik vanuit mijn reservepotje de boel draaiend gehouden. Ik was veel te hard van stapel gelopen en nam teveel hooi op mijn vork. Mijn reservepotje raakte langzaam maar zeker op en de twijfel of we het zouden redden werd steeds groter.”

 

Authenticiteit

“Een van de redenen waarom we het hebben gered, is omdat ik altijd dichtbij mezelf ben gebleven. We hebben een paar uitgesproken karakters in ons team zitten, maar juist dat maakt dat we succesvol zijn. Ik heb ook moeten leren dat de klant absoluut koning is, maar niet ten koste van alles. Er was zelfs een periode dat ik zes dagen in de week in de zaak stond. Dat vergde teveel van me. Nu heb ik een betere balans gevonden tussen werk en privé. En ik geloof ook dat dat mij een betere leider maakt. Aan onze stamkroeg tafel wordt er gelachen, gehuild en soms lijkt het wel echt op een kroeg. Die gezelligheid in combinatie met kwaliteit maakt mij het meest gelukkig.

 

 

Jip Heijmerink is ondernemer binnen de cultuursector en vlogt over cultuur in opdracht van culturele instellingen. Van musea tot aan dans, muziek, theater en festivals, en alles daartussen in. Dit doet zij via haar platform My Daily Shot of Culture. Haar motto: cultuur kan tof en inspirerend zijn voor iedereen, als het maar op de juiste manier gepresenteerd wordt. Content Creator Hannah ging bij haar op koffiedate.

Op jonge leeftijd namen haar ouders haar mee op een tweejarige zeiltocht rond de Atlantische Oceaan, en op haar 18e ging zij zelf alleen op reis. Wat zij daar allemaal tegenkwam? Veel verschillende culturen, die haar fascineerden. Verschillende eetculturen, reggae-muziek aan boord, of Kaapverdische muziek wanneer we op Kaapverdië waren: dat soort dingen van een bepaalde cultuur namen we een soort van mee.”

De hele klassieke, iconische dingen op het gebied van kunst heb ik eigenlijk nooit gedaan met mijn ouders, maar zij leerden mij juist cultuur in de brede zin van het woord kennen.

Zijn die reizen van invloed geweest op wat je nu doet met My Daily Shot of Culture?
“Ik denk wel dat het mijn interesse voor andere culturen en mijn open blik naar dingen is waar mijn persoonlijke motivatie vandaan komt om dit te doen. Ik identificeer me niet zo snel met: ‘ik ben iemand die naar klassieke muziek luister, dus ik hoor in één bepaalde scene’. Daarin ben ik heel erg open. Heb ik dan eigenlijk geen mening? Dat heb ik vroeger ook wel eens gedacht. Maar juist doordat ik op jonge leeftijd elke paar weken een andere cultuur, een andere taal, en een andere soort type mens zag, kreeg ik wel de wetenschap mee dat er niet één manier is waarop het goed is. Dat is wat ik ook zo leuk vind aan kunst en cultuur: dat het overal is, dat het heel erg bepalend is voor een land, en iets is wat vaak heel erg eigen is.

Die open blik gebruikt Jip nu in haar vlogs om verslag te doen van allerlei culturele activiteiten en events in Nederland, om zo jongeren te laten zien hoe gaaf cultuur kan zijn. ‘Cultuurvloggen’ noemt zij het zelf. In 2014 waren zij en haar business-partner de eerste die hiermee begonnen.

Tijdens haar master Museumstudies liep ze nogal eens aan tegen het beetje hoogdrempelige en elitaire imago dat rondom kunst en cultuur kan hangen. “Natuurlijk: er is kennis, het is prachtig, er zijn echt bijzondere dingen te vertellen over kunst. Maar het is niet zo dat het een soort heilig iets is en als je iets niet weet erover, je dan niet mee telt.”

Dat moet anders kunnen, dacht Jip. Met haar kennis en vlogs weet zij nu de vertaalslag tussen opdrachtgever en een jonge doelgroep te maken, en gaan er vele deuren open. In iedere vlog duikt zij enthousiast met haar kijkers kort in een onderwerp, van de Rotterdamse gabber-scene tot aan Rembrandts Anatomische Les in 3D of het bezoeken van geheime depots in Beeld en Geluid. “Ik denk dat langzaamaan bij musea het besef begint te komen dat als je een jonge doelgroep wil bereiken, je die strakke richtlijnen een beetje los moet durven laten. En dat je ook een influencer daar best deelgenoot van kan maken.”

Je werkte eerst op communicatieafdelingen bij de Hermitage, de Nieuwe Kerk en bij Cultuur+Ondernemen. Wat deed je ertoe beslissen om voor jezelf te gaan beginnen?
“Het ondernemerschap lonkte altijd wel al. Ik kom uit een echte ondernemersfamilie. Mijn opa, mijn vader, mijn broer en mijn zusje hebben allemaal een eigen bedrijf, dus het ondernemerschap zat er al best wel in. Zelf gaan ondernemen was voor mij daarom best wel een natuurlijk gevoel. Ik wilde gewoon echt heel graag een commercieel bedrijf, maar wel met een nobel doel. Dat heb ik altijd zo gevoeld.”

Heb je tips voor beginnend ondernemers?
“Gewoon maar beginnen. Van het hele proces heb ik heel veel geleerd. Ik zeg daarom ook altijd tegen iedereen: als je wil ondernemen, moet je het gewoon maar gaan doen. Want er komt geen eureka-moment waarbij je denkt: “Eureka, dít is het gat in de markt! Ik weet nog heel goed het moment dat het businessplan voor me lag en ik dacht: waarom zou ik het eigenlijk niet doen? Ik heb het idee, mijn tijdelijke baan is ook af, dus het was ook een moment waarop ik dacht: “ik ga het gewoon doen.”

Nu zeggen mensen vaak tegen mij: je bent als eerste gaan cultuurvloggen, wat slim dat je dat hebt bedacht! Maar het idee is niet zo plotseling gekomen, maar meer ontstaan uit een langer proces.

Want hoe kwam je precies op het idee om te gaan cultuurvloggen?
“In eerste instantie was het idee om te gaan bloggen. Maar toen besefte ik dat ik schrijven helemaal niet echt leuk vond, en mijn business-partner haar eerste taal was Engels. Waarom gaan we dan eigenlijk bloggen als we het niet echt leuk vinden? Mijn huisgenoot vlogte destijds en ik hielp hem daar al vaak bij. En toen ontdekten we dat niemand anders in de cultuursector nog aan cultuurvloggen deed, ook niet in het buitenland. Toen dachten we: dan gaan wij het gewoon maar doen. Soms moet je iets dus ook afdwingen door het gewoon maar te gaan doen, en dingen te ontdekken.

Je wist dus ergens wel wat je wilde, alleen de juiste vorm moest nog gevonden worden.
“Precies! Ze zeggen altijd: een goede ondernemer is niet degene met het beste idee, maar is degene die bereid is om flexibel te zijn en om aanpassingen te doen. En natuurlijk moet dat niet te ver liggen van waar je dromen liggen en wat bij jou past. Maar als je heel erg star vasthoudt aan dat ene punt dat je voor ogen had, terwijl dat het eigenlijk niet is, dan wordt het geen succes. Achteraf kun je vaak heel goed het punt dat je wilde bereiken omschrijven, maar dat het één rechte lijn ernaartoe is, was in ieder geval in mijn geval, absoluut niet zo.”

De weg naar dat gat in de markt verloopt niet in één rechte lijn, maar is meer een hobbelig proces waarbij je je gaandeweg steeds moet blijven voegen.

Het was dus meer zo dat je je doel gaandeweg ontdekte?
“Ja! Nu na 3 jaar kan ik inmiddels heel duidelijk zeggen wat mijn doel is met My Daily Shot of Culture. We willen die vergrijzing in de kunst- en cultuursector tegengaan met ons platform. Maar zo duidelijk was mijn doel toen nog niet. En de meeste ondernemers die ik spreek, daar geldt hetzelfde voor.” “En dat bedrijfsverhaal, dat is ook puur oefening. Van een elevator pitch werd ik altijd heel zenuwachtig en daar ging ik dan heel lang over nadenken. Later ontdekte ik dat je het gewoon honderd keer moet doen. En dat je ook echt goed moet nadenken over: waar sta ik voor, waarom doe ik wat ik doe?”

Heb je nog toekomstdromen voor My Daily Shot of Culture?
“Ik zou het heel tof vinden – en dat is nu echt nog een droom – dat als we iets bewust promoten in een vlog, dat we dan voor een kleine maker die iets heel gaafs heeft gemaakt echt een boost kunnen betekenen. Dat er door onze vlog een theaterzaal van 100 mensen ineens vol zit, bijvoorbeeld. Dat we écht concreet een verschil kunnen maken met onze vlogs, en het doel meer is dan alleen naamsbekendheid genereren en imago verbeteren.”

“Ook zou ik wel reis-vlogs willen combineren met cultuur. Floortje Dessing is voor mij een groot voorbeeld. Ik denk dan bijvoorbeeld aan: een kunstenaar uit Peru gaat exposeren in Nederland. Dat ik die persoon dan als het ware opzoek in zijn eigen habitat, en dáár een video maak. En misschien zou ik nog wel een keer met Máxima een museum willen bezoeken, haha.”

“Goedemorgen allemaal!” Al filmend komt Juliëtte het klaslokaal van De Upstarter binnen gewandeld. “Ja, het leek me leuk om dit vast te leggen, kan ik het vandaag delen in mijn Instagram story”. Vrolijk, open en meteen vol energie begint Juliëtte de dag bij de opleiding Content Creation, waar ze vandaag een 5 uur durende Branding Bootcamp geeft.

Sinds haar 5e is ze al bezig met ondernemen. Haar eerste bedrijf? ‘De zussen-beurt’. Samen met haar zus waste ze auto’s, terwijl haar vader koffie uitdeelde aan de klanten. Pas 26 jaar later besefte ze zich hoe fout de naam eigenlijk was. Met haar bedrijven Brand-It-Forward, #diybrand & Green School Nederland houdt ze zich inmiddels al 10 jaar bezig met ondernemen op het gebied van duurzaamheid en branding strategy.  

Wat is haar geheim? Hoe start je een goede onderneming? Waar moet je op letten en wat zou ze nu anders doen? Tijdens de lunchpauze vraag ik haar het hemd van het lijf, met als resultaat een aantal waardevolle golden nuggets voor beginnend ondernemers. Ready? Go!

Laten we bij het begin beginnen. Hoe ziet je ochtendroutine eruit?

Ik heb het gevoel dat ik een routine heb gevonden die bij mij past. Één van de dingen die ik probeer aan te houden is het `Circadium Rhythm’. Wat eigenlijk betekent dat je lichaam werkt met interne en externe klokken. Deze regelen bijvoorbeeld je stoelgang, slaap, focus en creativiteit. Ik sta elke dag om 5 uur op en gebruik de tijd van 5 tot 7 uur ’s ochtends voor mijn ‘focus-uurtjes’. Alles waarvoor ik pure focus nodig heb, zoals administratie, of belangrijke beslissingen maken, probeer ik in deze uurtjes te doen. 

Daarna ga ik sporten of wandelen. Tijdens het wandelen doe ik een aantal oefeningen, gebaseerd op het concept ‘priming’ van Tony Robbins. Eerst focus ik op mijn ademhaling, vervolgens benoem ik (in gedachten) een aantal dingen waarvoor ik dankbaar ben. Als laatste visualiseer ik waar ik over 5 jaar wil zijn. Door dit in de ochtend al te doen stimuleer ik mijn brein zich gedurende de dag (onbewust) te focussen op het behalen van mijn doelen. 

Wat ik verder doe is koud douchen. Dit heeft allerlei gezondheidsvoordelen. Afgelopen zomer was ik met mijn vriend met de camper op vakantie waardoor we noodgedwongen vaak koud moesten douchen, het is even wennen, maar je raakt eraan gewend!

Dan begint dus je dag, hoe zorg je voor balans in je drukke bestaan?

Ik geloof er heel erg in dat je nooit in balans bent. Als je in het één investeert, blijft het ander achter. Deze beweging accepteren zorgt ervoor dat je energie gaat geven aan de dingen waar je van nature energie aan wil geven. Zie het als een hartslag. Je schiet wel eens uit, en dan weer zit je onder de ‘flatline’. Maar zolang je op en neer gaat, blijf je leven.  

Hoe voorkom je dan dat te veel hooi op je vork neemt?

Daar moet je heel erg voor waken. Als je voor jezelf begint, begin je voor jezelf. Niet voor iemand anders. Het gaat om goed aanvoelen wat jij aankan, en ook hoe leuk je iets vindt. Ik vind mijn werk echt heel leuk, en sta dus eigenlijk altijd AAN. Dus als mijn vriend bijvoorbeeld naar bed gaat denk ik soms: ‘oh lekker, ga ik nog even werken’. Dat af en toe doen is niet erg, maar ik wil voorkomen dat ik mijn hele biologische cyclus in de war schop. 

Veel beginnende ondernemers vinden het spannend om zichzelf naar buiten toe te presenteren. Hoe zit dat eigenlijk? Waar ligt die grens tussen ‘liegen’ en een beetje bluffen?
Die grens moet je inderdaad bewaken! Ik kan niet precies benoemen waar die ligt, maar je mag jezelf altijd iets meer beloven, zodat je blijft groeien. Zelfvertrouwen en ondernemerschap gaan hand in hand met elkaar. Een beetje bluffen heeft mij ver gebracht.

Oke, vol zelfvertrouwen zeg ik dus: ik ben ondernemer. En nu?

Zorg dat je why duidelijk is. Als dit duidelijk is trek je de juiste mensen aan. Je moet er natuurlijk wel actief mee aan de slag, want als je gewoon thuis gaat zitten gebeurt er niks. Maar als duidelijk is waar jij voor staat en je dit naar buiten toe uitdraagt, ga je mensen die dezelfde ideeën hebben als jij aanspreken in hun ‘limbic brain’. Dit is het gedeelte van de hersenen waarin emotie wordt aangesproken, je mensen activeert en waar beslissingen worden genomen. Zoals dus de beslissing om met jou in zee te gaan.

Zorg verder dat je je portfolio opbouwt, dit kan betekenen dat je in het begin misschien wat werk tegen een lager tarief uitvoert. Hierbij is het heel belangrijk dat je alleen projecten aanneemt die bijdragen aan jouw ‘why’ en waar jij naartoe wil. Zoek deze projecten dus heel specifiek uit!

Je zegt dus eigenlijk ook dat je niet alle projecten zomaar moet aannemen?

Zeker! In het begin is dat eng, maar naarmate je langer bezig bent weet je dat wanneer je een opdracht afwijst, er altijd wel weer een ander voor op je pad komt die beter bij je past. Het gevaar schuilt erin dat je met ‘verkeerde’ klanten afwijkt van waar je naartoe wil. Probeer jezelf dus te dwingen om met klanten te werken die in jouw hoek zitten. Daarmee kun jij jezelf weer positioneren.  Als jij bijvoorbeeld staat voor duurzaamheid, maar allemaal klanten hebt die daar niks mee doen, kun je ze niet op je portfolio zetten als je je op dit gebied wil profileren. Blijf bij je keuze. Neem bij wijze van spreken een bijbaantje om je ondernemerschap te kunnen ondersteunen tot je er van kunt leven.

Dat is inderdaad wat veel mensen doen. Starten met ondernemen vanuit een 9-tot-5 baantje. Hoe zorg je dat je hierbij genoeg focus houdt op je onderneming? 

Het is een kwestie van hoe dedicated je bent. Als dat betekent dat je nu je weekenden investeert zodat je uiteindelijk 2 dagen minder kunt gaan werken, dan is dat zo. Je kunt het natuurlijk ook heel abrupt doen en in 1 keer de pleister eraf trekken en ontslag nemen, maar dan moet je natuurlijk wel een financiële zekerheid hebben om een tijdje vooruit te kunnen.

En dan? Hoe zorg je dat je blijft groeien?

Er is niet één pad om te volgen. Wat ik altijd heb gedaan is iets meer aan mezelf en de klant beloven dan ik kan, waardoor ik continue ruimte creëer om te moeten groeien. Dat kun jij ook doen als je begint.

Heb je die belofte wel eens niet kunnen waarmaken?

Nee, daar zorg ik wel voor. Als dat betekent dat ik hulp moet inschakelen omdat ik het niet zelf kan, dan moet dat maar. Maar als ik de hele tijd zeg ‘dat kan ik niet’ dan ga ik het ook nooit doen. 

Heb je tips voor beginnend ondernemers?

Je hoeft het wiel niet opnieuw uit te vinden, maar leer van de mensen die het al bewezen hebben. Zoek ook rolmodellen die jou inspireren, om jou daarin vooruit te helpen. Dat kan online zijn, je kunt boeken lezen of podcasts luisteren. 

Wie zijn jouw rolmodellen?

Mijn vriendin Anne Miltenburg (founder van The Brandling), Oprah, Tim Ferriss, Babette Porcelijn, Tony Robbins… het verandert wel hoor, maar dit is het even op dit moment. 

Ik zie veel mensen struggelen met succesvol worden, omdat ze óf vooral creatief zijn óf zakelijk. Ik laat me graag inspireren door ondernemers die zowel het creatieve als het zakelijke op orde hebben, omdat dat iets is waar ik het meeste van kan leren!

Afsluiting

Ik kijk even op de recorder, waar inmiddels al ruim een uur aan interview op staat. We zouden nog makkelijk 3 uur kunnen volkletsen, maar de workshop gaat weer verder. Geïnspireerd fiets ik die middag vanuit De Upstarter weer naar huis. Ik plof op de bank en open mijn Instagram. Voor ik het weet zie ik opeens mijn eigen hoofd voorbijkomen, vergezeld door een inmiddels bekende stem die vrolijk roept: ‘Goedemorgen allemaal!’. @storiesbyjuliette staat inderdaad altijd AAN.

Met Alumni stories laten we het verhaal zien achter onze Upstarter Alumni. We vertellen hoe hun werkdag eruit ziet, waar ze nu staan, en wat ze concreet aan hun opleiding bij ons hebben gehad. Deze week gaan we in gesprek met Alex Cheuk, die na zijn stage bij duurzaam modebedrijf Cortazu als freelancer verder ging. Hij noemt zichzelf een full service marketing agency, in een one man show. Dit is wat Alex ons vertelt als we hem het hemd van het lijf vragen.

In mei 2018 deed je mee met het Content Creation programma. Waar sta je nu?
Ik doe op freelance basis verschillende klussen op het gebied van marketing en Content Creation. Ik vind het tof om de grote lijnen voor een project uit te denken en ik werk graag samen. Video’s maak ik met een klasgenoot uit het Content Creation programma, en voor design klussen huur ik vaak iemand in die beter werk in minder tijd kan leveren. Zo heb ik meer ruimte om te doen wat ik echt leuk vind, zoals fotografie en copy.

Wat ik minder leuk vind of waar anderen beter in zijn, besteed ik uit.

Vind je het wel eens spannend of je genoeg klussen krijgt?
Nee, daar heb ik me nooit zo druk om gemaakt. De jaren voor het Content Creation programma werkte ik fulltime in de horeca, waar nu een groot deel van mijn klanten vandaan komt. Mijn opgebouwde netwerk heb ik bij deze nieuwe uitdaging als Content Creator dus voor me laten werken. In de eerste maanden was het natuurlijk ook zoeken, en moest ik voor mijzelf de juiste weg vinden. Het hielp dat mijn stagebedrijf Cortazu, een duurzaam kledingmerk, me meteen voor anderhalve dag aannam om de strategie en grote lijnen voor hen uit te zetten. De nieuwe stagiair kleurt dit dan verder in.

Als ik mijn werk goed doe, dan gaan mensen daar vanzelf over praten. Positieve gedachten
(en keihard werken) zorgen ervoor dat werk mijn kant op komt. Dat noem je de Law of
Attraction.

Wat is je leukste klus so far?
Mijn eerste opdracht was mijn leukste opdracht. Dit was bij The Green Rose, een natuurwijnbar in Arhnem met ambachtelijk en lokaal eten. Een vriend van me heeft dit concept opgezet. Ik besloot mijn baan bij de horeca op te zeggen om zijn marketing te doen. Er stond nog niks: ik deed vanaf het allereerste begin de branding, de strategie, de content, en de events. Voor mij was het natuurlijk ook nieuw, en het was spannend om zo in het diepe te springen, maar ik heb er zó veel van geleerd.

Freelancen is sowieso echt een sprong die je moet wagen, maar ik zou het zo opnieuw
doen. Ik doe elke dag werk dat ik leuk vind!

Wat heb je tot nu toe geleerd?

Ik heb tijdens die eerste klus geleerd dat ik echt goed moet plannen. ‘Just Wing it’ was mijn werkethos, maar improviseren ging voor grote klussen niet meer op. Ik had structuur en een plan nodig. Google Calendar is nu mijn bijbel, daar plan ik al mijn afspraken en to do’s in. Daarbij maak ik dagelijks gebruik van Toggl, een app die bijhoudt hoeveel tijd ik aan een project besteed. Door de app kan ik zien dat ik bepaalde werkzaamheden nu veel sneller kan. Het is leuk om je eigen progressie te zien.

Ik heb altijd gewerkt met een project prijs. Hierdoor creëerde ik in het begin voor mezelf de tijd om nieuwe dingen uit te proberen zodat ik mijn beste werk kon laten zien. Later, nu ik effectiever werk hanteer ik diezelfde projectprijs en verdien ik dus verhoudingsgewijs meer.

Hoe ontwikkel jij jezelf?
Aan het ontwikkelen van mijn eigen expertise heb ik veel tijd besteed! Op Google vond ik artikelen, en op Youtube filmpjes over bepaalde topics. Daarbij volg in een forum genaamd Blackhatworld, waar je veel tips kan vinden over Social Media Marketing en SEO. Als ik vragen over een bepaalde strategie heb dan kijk ik eerst daar of er een thread is dat ik kan volgen. Verder ben ik een actieve bezoeker van de site Medium.com, waar veel goede blogs op staan.

Wat heeft het Content Creation programma jou gebracht?
De Creative Confidence lessen vond ik het tofst. Tijdens de eerste dagen opende dat echt mijn ogen, en kreeg ik meer vertrouwen in mijzelf. Mijn creativiteit leefde op. Ik heb een opleiding tot artdirector afgerond, maar door de horeca verslapte mijn creatieve kant. De Creative Confidence lessen waren daarom een fijne wake-up call! Daarnaast heb ik van de Branding Bootcamp lessen veel geleerd. En -als ik zo terugkijk- vind ik het heel leuk dat wij pitch de Pitch voor creatief bureau Buutvrij 4 life hadden gewonnen. We hadden een film voor hun opdrachtgever Auping gemaakt en ik presenteerde onze campagne. We waren de laatste groep, dus alle mensen in de zaal zaten een beetje vol. Ik besloot daarom om iedereen vijf minuutjes naar buiten te sturen. Daarmee creëerde ik ruimte voor onze ideeën: volgens Reuben van Buutvrij een supersterke binnenkomer!

De goede band die tijdens het programma met mijn klasgenoten is ontstaan is er nog steeds; we zien elkaar elke drie maanden voor een drankje. Daar rollen soms leuke opdrachten uit: laatst kreeg ik een toffe copy klus via een oud-klasgenoot. We zijn allemaal onze eigen weg gegaan, maar als we kunnen helpen we elkaar graag.

Voor de basis van dit inspirerende verhaal moeten we meer dan 2000 kilometer richting Oost-Europa reizen en een klim maken van ongeveer 2000 meter. Edvina Erebara, founder van theebedrijf Lemon Poppy, besloot 20 jaar geleden naar Nederland te verhuizen, zodat zij hier kon studeren om daarna weer terug te keren naar Albanië. Er kan veilig geconcludeerd worden, dat het leven andere plannen met haar had. Toch reist zij regelmatig terug naar haar land van herkomst, omdat daar een bloem (die zijn wortels schiet op 2000 meter hoogte) groeit waarmee zij een speciale band heeft. De Çaj Mali (spreek je uit als ’ts-jai mali’ en betekent mountain tea).

The art of simplicity

Als kind van artistieke ouders is Edvina op jonge leeftijd in aanraking gekomen met schoonheid. Ze kwam niks tekort als kind, maar als zij het vergelijkt met de weelde waar haar dochter in opgroeit dan is het contrast gigantisch.

Ik heb een hele vrolijke jeugd gehad met veel natuur om me heen. Ik had één pop om mee te spelen en dat was prima, want we speelden veel in de natuur. Er reden twee bussen en een taxi in de stad en af en toe zag je een vrachtwagen voorbij rijden. Dat waren de omstandigheden waarin ik opgroeide.

“Mijn opvoeding en omgeving hebben me geleerd om de kracht van simpliciteit in te zien. Iets hoeft niet bombastisch te zijn om tot de verbeelding te spreken.” Diezelfde filosofie is terug te vinden in haar mountain tea. De Çaj Mali bloem groeit in de bergen tussen de rotsen en heeft geen rijke voedingsbodem nodig om tot wasdom te komen. Er is duidelijk een parallel te vinden tussen Edvina en haar product: vanuit eenvoud is er iets moois ontstaan.

Van post-it naar realisatie

Edvina voelde de drang om een eigen onderneming te starten, maar wist nog niet zo goed in wat. Ze schreef een aantal ideeën op (onder andere Lemon Poppy), maar raakte die post-it kwijt. “Ik heb eerst de corporatie-route bewandeld. Alles wat je als young professional zou willen had ik: een laptop, auto van de zaak, telefoon en een riant salaris. Toch miste ik iets op een gegeven moment. Ik miste de liefde in m’n werk, om mensen blij te maken en op een fijne manier met mensen te werken. Als risk manager heb ik mooie stappen kunnen maken bij grote bedrijven, maar de ambitie om daar écht carrière in te maken ontbrak.

Ik had alles wat je maar kon wensen, maar niks wat ik echt wilde.

Dat stemmetje om mijn eigen bedrijf te starter werd steeds luider en ik besloot weer een aantal ideeën op te schrijven. Gek genoeg vond ik niet lang daarna mijn oude post-it terug. Hetgeen wat ik toen had opgeschreven, kwam exact overheen met mijn huidige ideeën. Alsof het universum mij een teken wilde geven. Lemon Poppy stond het dichts bij mijn hart en toen wist ik exact wat ik wilde doen.

Onderbuikgevoel

“Ik had geen idee hoe je een onderneming moest opzetten en welke valkuilen ik kon verwachten, maar ik was gedreven en enthousiast. Al mijn spaargeld en energie heb ik gestopt in het oprichten van Lemon Poppy. Er was geen weg terug nu. In de beginfase heb ik veel ‘afgekeken’ en notities gemaakt van hoe andere soortgelijke bedrijven te werk gingen. Gek genoeg kreeg ik ook hulp van bedrijven die eigenlijk concurrenten van me waren. Alles leek op z’n plek te vallen en dat sterkte mij in het gevoel dat ik iets deed wat voor mij was weggelegd.

Ondanks dat jij jouw gevoel weleens in de steek laat, zal je gevoel jouw nooit in de steek laten.

Tijdens deze beginfase heb ik een belangrijke les geleerd om altijd naar m’n gevoel te luisteren. Dit is tevens ook mijn grootste fuck-up geweest. Bij de bouw van onze website hebben we een Amerikaans platform gebruikt met een prachtig design, alleen bestond er geen iDEAL betaaloptie. Het kostte een rib uit m’n lijf, maar het zag er allemaal super gelikt uit. Ik zei tegen de bouwers dat ik betwijfelde of er in Nederland makkelijk met creditcard betaald werd, maar zij overtuigde mij ervan dat het allemaal wel zou loslopen. Mijn artistieke opvoeding kwam toen om de hoek kijken en onder andere daardoor, maakte ik de schoonheid van een website belangrijker dan praktische functie. Het gevolg was dat veel klanten afhaakte op het moment dat zij moesten betalen omdat er geen iDEAL optie was. Hierdoor hebben we een omleiding moeten bouwen zodat klanten op een andere pagina alsnog met iDEAL kunnen betalen.

Zo heb ik gaandeweg vaker gemerkt dat ik op m’n eigen gevoel moet vertrouwen. Ook al ben ik geen expert op het gebied van webdesign, productontwerp of wat dan ook, weet ik wel heel goed wat ik wil. Ik hou de regie nu volledig in eigen hand en zorg dat ik nauw betrokken ben bij elk proces van het bedrijf. Er zit zoveel potentie in Lemon Poppy en we hebben een aantal mooie ontwikkelingen voor de boeg staan. Ik wil volledig verantwoordelijk zijn voor de fuck-ups en successen die we gaan beleven.

Met Alumni stories laten we het verhaal zien achter onze Upstarter Alumni. We vertellen hoe hun werkdag eruit ziet, waar ze nu staan, en wat ze concreet aan hun opleiding bij ons hebben gehad. Deze week gaan we in gesprek met Myrthe Wind, die na haar stage bij Johnny Wonder werd aangenomen als Content Creator.

Ik kwam het Content Creation programma binnen met een hart voor duurzaamheid, maar ik wist nog niet goed hoe ik dat kon vormgeven.

Het leuke gesprek met Johnny Wonder op het matching event én de mededeling dat ze een kantoorhond hebben trok me over de streep om daar aan de slag te gaan, en ik heb het zo geweldig naar mijn zin! Ik schrijf voornamelijk social media copy voor onze klanten, bijvoorbeeld de NS, Vereniging Gehandicaptenzorg Nederland en Milieucentraal. Stuk voor stuk bedrijven die een maatschappelijke doelstelling hebben.

Hoe ziet een werkdag er bij jou uit en wat vind je het leukste?

Wat vroeger het zondagochtend ontbijt bij mijn ouders was is nu de maandagochtend geworden bij Johnny Wonder.

Tijdens de weekopening bespreken we de vorige week en de bijzondere dingen van deze week. Daarna hebben we met het social team een vergadering over de projecten die we hebben lopen, waar ik vervolgens voor aan de slag ga. Soms begin ik meteen met schrijven, maar het kan ook zijn dat ik een fotograaf moet regelen, of dat er een interview gepland staat.

Het leukste onderdeel van mijn werk vind ik de conceptontwikkeling. We houden brainstormsessies waarbij we in het wilde weg ideeën bedenken met een stel creatievelingen.

Iedereen vult elkaar aan en er ontstaat in zo’n sessie zo’n bijzondere energie dat de gekste ideeën op tafel komen. Daarna wordt een idee natuurlijk bijgeschaafd, maar de initiële vrijheid vind ik te gek. In de toekomst denk ik dat de balans tussen creatieve vrijheid en rust voor mij een essentieel onderdeel in mijn werk blijft.

Wat heb je vandaag gedaan?

Vandaag heb ik gewerkt aan mijn eerste freelance copy opdracht voor Klooker, een platform dat duurzaam consumeren zo makkelijk mogelijk voor je maakt. Ik schrijf de wekelijkse mailing, die elke keer een ander thema heeft. Vorige keer ging het over barbecueën, deze week over kamperen. Wat ik tof vind is om met een nieuwe bril in dit thema te deepdiven, en mensen via de mailing de beste producten aan te bieden, met informatie, kortingscodes en tips & trics om een kampeertrip zo duurzaam mogelijk te maken.

Welk baantje waarin je toentertijd dacht minder impact te maken helpt jou verrassend genoeg tóch binnen de functie waar je zit?

Leuke vraag! Ik denk toch de horeca. Bij mijn eerste werkplek leerde ik multitasking en daarbij het overzicht te behouden. Mijn tweede werkplek was een biologisch restaurantje, waar ik veel heb geleerd over duurzaam ondernemen. Ik werd omringt door mensen die duurzaamheid tot prioriteit maakten in hun leven, en daar best wat voor inleveren. 

Ik vraag me nu vaker af waar mijn producten vandaan komen, en maak hierin meer bewuste keuzes.

Wat heb je op jouw reis meegenomen uit het Content Creation programma?

Nou ten eerste wat Content Creation is, want dat is best een vaag begrip. Het is me duidelijker op wat voor manier ik het kan toepassen en hoe ik mijn eigen weg daarin kan vinden. In de Creative Confidence lessen noteerden we waar we energie van kregen, en vroegen ons toen 5x af ‘waarom’.

Die manier van reflecteren bracht me dichter bij mijn kernwaarden, en dat is gaan na-sudderen. Daardoor weet ik nu wat ik wil, en daar heb ik jaren géén idee van gehad. 

Je zou kunnen zeggen dat dit proces van ‘weten wat ik wil en kan als creatief’ afgelopen half jaar een behoorlijke versnelling heeft genomen, dus dat is eigenlijk écht wel chill. Door de stage bij Johnny Wonder kon ik direct voor mijzelf voelen of dat wat ik denkt dat ik wil doen klopt, en gelukkig was daar in mijn stage alle ruimte voor. Ik kan het iedereen aanraden!