“Kon ik maar mijn jas aandoen en vertrekken zonder iemand gedag te zeggen.” Dit gevoel bekruipt mij wanneer ik een sociale-kortsluiting voel aankomen. Die kortsluiting komt meestal zonder waarschuwing. Het is er ineens. De asociaalste versie van mezelf wil dan de overhand nemen. Maar mijn goede opvoeding houdt hem in toom. Als ik mij naar de asociaalste Dwight zou gedragen, dan lag mijn levendige sociaal leven nu op sterven. Maar ik heb de oplossing!

 

Je bent niet zo belangrijk als je denkt!

Ik heb een bruisend sociaal leven en er is altijd wel wat te doen. De gesprekken en ervaringen met mijn mensen inspireren mij en geven mij een enorme boost. De prijs die ik daarvoor betaal, is dat ik mezelf soms helemaal terug moet trekken. Dan wil ik alleen zijn. Het probleem is echter dat het vaak in conflict komt met afspraken die ik al gemaakt heb.

Nu zitten er twee mensen bij elkaar op de bank die elkaar een plezier doen, terwijl ze elkaar een groter plezier hadden gedaan door af te zeggen.

In plaats van afzeggen en naar mijn lichaam luisteren, sprak ik dan toch vaak af. Meestal is het dan ook écht gezellig. Maar ik voel dat ik heb gekozen voor een ander in plaats van mijzelf. Ergens in mijn hoofd zit er een misplaatste arrogantie dat ik een wereldramp ontketen als ik de gemaakte afspraak afzeg of verzet. Terwijl de kans zelfs bestaat dat diegene ook de behoefte had om liever alleen te zijn of wat anders te doen. Nu zitten er twee mensen op de bank die elkaar een plezier doen, terwijl ze elkaar een groter plezier hadden gedaan door af te zeggen…

 

Dan voel ik mij net een vlinder die terug zijn cocon in wil

In- en uitchecktijd

Wat is het toch precies? Die behoefte om volledig bedolven te worden onder de mensen, terwijl ik het ander moment het leven van een kluizenaar benijd. Ik heb geen sociale volumeknop, maar een schakelaar. Het is aan of uit en als het uit is, dan voel ik mij net een vlinder die terug zijn cocon in wil. Uit beleefdheid bleef ik dan vaak langer dan mij lief was.

Tegenwoordig pak ik het anders aan. Ik creëer een kader voor mijzelf waarin ik exact de prikkels binnenkrijg die ik op dat moment hebben kan. Als ik alleen wil zijn, dan ben ik alleen. Geen discussie. Maar soms heb ik een afspraak staan waar ik veel zin in heb. Alleen is het punt dat ik op dat moment misschien genoeg heb aan één, twee of drie uurtjes. In plaats van een goed moment uitkiezen om te ontsnappen, geef ik nu van tevoren aan dat ik maar één, twee of drie uurtjes heb. Het voordeel daarvan, is dat ik niet mijn Houdini-act uit de kast hoef te trekken. De vraag “Oh.. ga je nu al?” blijft achterwegen, waardoor ik niet meer de slechte mijn-kat-mist-mij smoes hoef te gebruiken. Of het nou met je vrienden, je partner of je familie is, de in- en uitchecktijd methode werkt bevrijdend. Ik merk zelfs dat de kwaliteit van de afspraken beter is, omdat ik geen onrust meer ervaar. Ik creëer veel meer ruimte voor mijzelf en daarmee ook voor de ander. En als ik besluit ergens heen te gaan, dan is dat de plek waar ik op dat moment het liefst wil zijn.

 

_____________________________________________________________________

Ps. Wil je weten op welke manieren je meer ruimte voor jezelf, je partner of familielid kan creëeren? Neem dan een kijkje op onze Relatie & Systeem Coach opleiding.

Heb je een idee waarvan je oprecht voelt dat hij goed is? Probeer die dan te realiseren. Laat jezelf niet door één of ander kleinzielig figuur, of je eigen saboterende stemmen hieruit praten. Als je iets hebt gevonden wat goed voelt, wat je leuk vindt om te doen en wat je betekenis geeft.. probeer dit dan vorm te geven. Volg je passie en volg je purpose.

 

Ik geloof dat je alleen je beste werk kan leveren wanneer je doet wat voelt dat je diep van binnen wil doen. Dat wat je blij maakt.

Je kan meer dan je denkt

Ik run nu al zes jaar een succesvol bedrijf. Iets waarvan ik nooit had gedacht dat ik het kon. En ook al mag ik af en toe echt knokken voor mijn zaak, het grootste deel van mijn werk voelt moeiteloos. Voelt als spelen en doe ik met een glimlach.

Want wat voor jou als spelen voelt, is voor een ander pittig werk.

Je bedrijf en je carrière mogen licht zijn, en geïnspireerd door de ideeën waarin jij gelooft. Iemand vertelde me ooit: Ideeën zijn op zoek naar een eigenaar, zoals zieltjes op zoek naar een moeder waarbij ze kunnen incarneren. Je hoeft alleen open te staan om ze te ontvangen. En dan de moed, liefde en doorzettingsvermogen te tonen om ze groot te brengen.

 

Welk idee wil jij groot maken?

Ik heb elk jaar tenminste 10 verschillende ideeën die ik wil realiseren. Sommige plannen slagen, sommige falen glansrijk. Van die ‘mislukte’ projecten leer ik het meest. Door te destilleren wat niet goed werkt, en waarom niet, krijg ik stapje voor stapje de informatie die ik nodig heb, waardoor ik een project wel van de grond krijg. Dit jaar heb ik mijzelf flink uitgedaagd en de lat hoger gelegd. Ik voelde dat ik mocht groeien. En aangezien ik binnen mijn eigen bedrijf niet kan solliciteren voor een hogere functie, ben ik degene die bedenkt waar die lat dan komt te liggen.

 

Maak een lijst én spreek jezelf uit

Dus maakte ik een jaar geleden een manifestatie-wish-list. Een lijst met alle ideeën die ik graag een keer zou willen realiseren. 

Ik geloof dat de eerste stap naar realisatie begint met het visualiseren van je idee. De tweede stap is om naar anderen uit te spreken wat je graag zou willen realiseren.

Zonder jezelf de druk op te leggen dat het moet lukken. Het gaat om wensen. Niet om je resultaten. Mijn lief Dion, vond mijn manifestatie-wish-list laatst tussen één van de notitieboeken die in huis rondslingeren. Dit stond erop:

1. Een podcast
2. Mijn eigen inner kompas kaarten
3. Een boek over de liefde
4. Een community
5. Een fysieke plek voor die community om samen te komen

 

Voel voor welk project de meeste passie en/of liefde stroomt

Dion las hardop voor wat op de lijst stond. En we barsten samen in lachen uit. Dit jaar heb ik namelijk alle punten, behalve de laatste gerealiseerd. Ik kan nu wel de slimme business coach gaan uithangen en mijn strategieën met je delen, maar om eerlijk te zijn voelt dat niet als de reden achter mijn succes. Natuurlijk:

I worked my ass off this year. Toch deed ik deze projecten niet vanuit wilskracht. Ze zijn uit liefde geboren. En dat is waarom ze zo succesvol zijn geweest.

Die laatste wens… een fysieke plek voor onze community is een droom waar Dion en ik misschien wel de komende 30 jaar aan zullen werken. We hebben een plek gezien in Amsterdam-Noord waar we ons holistisch centrum zouden willen bouwen. De optie op deze locatie is op dit moment helaas vergeven aan een andere bieder. Toch hopen we stiekem dat deze plek of een ander pareltje vrijkomt en wij onze droom mogen gaan realiseren. Duim je met ons mee?

__________________________________________________________

Ps. Mocht je voelen dat je hulp nodig hebt bij het realiseren van jouw idee. Check dan eens de Design Thinking Cursus, waarbij je met een groep mede-creatieven kan sparren over jouw business-idee. Je leert in vijf weken talloze ideeën genereren, prototypes bouwen en testen om er zo zeker van te zijn dat jouw idee bij de markt aansluit en genoeg geld oplevert.

 

Ben je al wat verder met je bedrijf en heb je een mooi idee zodat je kan opschalen? En jezelf als autoriteit in de markt neer kan zetten? Check dan het jaarprogramma ondernemen uit purpose. Er zijn nog twee plekjes over.

In de koffiedate blogs gaan onze Content Creation studenten in gesprek met mensen die hen inspireren. Op deze manier leren zij het content creation vakgebied kennen, kunnen zij ontdekken welke jobs bij hen passen en oefenen zij hun copy writing skills. In dit blog spreekt Ilona met opruimcoach Merel van Net Thuis.

Ik ken Merel als collega-blogger bij ProVeg. Dat deden we beiden in onze vrije tijd, naast onze banen die we niet erg leuk vonden. Maar wat we dan wel wilden? Geen idee, dus deden we er in de avonduurtjes maar iets leuks en bevredigends naast. Inmiddels hebben wij allebei ons pad gevonden. Ik volg de Content Creation opleiding bij De Upstarter en Merel is opruimcoach. Als opdracht voor de opleiding interview ik Merel – leuk om bij te kletsen en te zien hoe zij als opruimcoach, maar ook content creator werkt.

 

Terwijl ik Merels keuken binnenstap heb ik het gevoel dat ik hier eerder ben geweest. Dat is niet zo raar, ik volg Merel namelijk op haar Instagram pagina @Netthuis. Die staat vol met mooie kiekjes van haar opgeruimd huisje. Haar huis is net zo netjes als op de gestylde Instagram foto’s. Het aanrecht is leeg en de planken staan vol met dezelfde gelabelde glazen potten met kruiden, meel en pasta. Zo’n opgeruimd huis kan dus echt… “Al zijn er ook hoekjes die ik niet online deel hoor, niet alles hier is fotogeniek”, lacht Merel, wijzend naar de kattenbak. Ik voel mij in ieder geval meteen thuis in haar kleine monumentaal huisje in het centrum van Den Bosch. We ploffen neer op de bank met een kop thee, waar ook adoptie-poes Maki op haar oranje kleed tussen ons in ligt. Een ander beeld wat mij maar al te bekend voorkomt.

Authenticiteit is dan ook een van de belangrijkste waarden voor Merel in haar werk. Zowel in wat zij online uitstraalt, als wanneer zij met klanten werkt. Ondanks dat ik Merel ken van ‘vroeger’, hebben wij elkaar niet vaak ontmoet. Ik voel mij vereerd dat ik in haar ‘instafamous’ huisje langs mag komen. Later in het gesprek blijkt namelijk dat zij de KonMari opruimfilosofie veel breder trekt dan het opruimen. Maar laten we bij het begin beginnen…

 

Merel werkt dus als opruimcoach. Wat houdt dat in?

“Ik help mensen hun huis op te ruimen volgens de KonMari methode. Dat is de opruimmethode van de Japanse opruimgoeroe Marie Kondo die bekend is geworden door haar boeken over opruimen. De methode is niet gebaseerd op opruimen per ruimte, maar op opruimen per categorie in een bepaalde volgorde. Per categorie verzamel je alle spullen en bekijk je of deze dingen voor jou “joy sparken”: of je er nog blij van wordt. Dat doe ik als zelfstandige, voor mijn eigen bedrijf Net Thuis.

“Ik werk voornamelijk één op één bij mensen thuis. Daarnaast geef ik ook een Instagramcursus waarin ik mensen de KonMari methode uitleg, tips geef en aan de hand neem door alle opruimstappen. De online cursus is geboren door Corona, want ik krijg de meeste energie van mensen helpen met persoonlijke aandacht en net wat dieper kunnen gaan. Gelukkig heb ik nu ook weer veel opruimsessies bij mensen thuis.”

 

Maar zij is niet altijd opruimcoach geweest…

“Ik ben met mijn vorige baan als laborant gestopt omdat ik aan alles in mijn lichaam voelde dat ik iets anders moest gaan doen. Ik bleef nog een tijd werken voor het geld en de vastigheid. Maar ik was steeds moe en ongelukkig door dat werk, dus op een gegeven moment wist ik dat het klaar was. Toen ik mijn baan opzegde had ik geen idee wat ik wel wilde gaan doen. Maar vrij snel ging ik nadenken over waar ik goed in ben, wat ik belangrijk vind in het leven en met welk van mijn talenten ik geld zou kunnen verdienen. Toen kwam ik op opruimen en organiseren. Ik dacht dat dat geen werk zou zijn… Totdat ik zag dat Marie Kondo cursussen geeft zodat je haar KonMari methode professioneel kan gebruiken. En zo kwam ik een paar dagen nadat ik mijn baan had opgezegd op dit idee. Ik had er nooit eerder over nagedacht. Maar toen het idee er eenmaal was wist ik dat ik opruimcoach wilde zijn. Alles in mij wilde het gaan doen.”

Echt mooi hoe het soms gewoon gaat ‘flowen’ als je durft los te laten van iets dat niet meer goed voelt.

“Als ik mijn baan niet had opgezegd en mijzelf niet de tijd en ruimte had gegeven zoals ik dat nu heb gedaan – blijkbaar waren drie dagen en de verlossing van een verstikkende baan genoeg – denk ik dat ik niet op dit idee was gekomen.

Nu ik kan terugkijken op mijn eerdere werkervaringen is het overduidelijk dat opruimcoach mijn juiste pad is. Zo kreeg ik tijdens mijn stages steeds het hoogste cijfer voor netjes werken. Maar dan dacht ik altijd ‘waar slaat dat op, dat kan toch iedereen?’. Ik ben zelf lang bezig geweest met ontspullen, opruimen en nog meer ontspullen. Nooit was ik tevreden. Toen ik begon te kijken naar waar ik blij van word in plaats van wat er weg moet, kon ik veel kritischer zijn. Ik bereikte na het opruimen het punt dat ik tevreden was en merkte dat ik in mijn dagelijks leven veel minder tijd kwijt was aan opruimen, opbergen en schoonmaken. Die rust die daarvoor in de plaats kwam is mijn belangrijkste drijfveer. Dat gun ik anderen ook. Ik weet hoe het is als je een drukke baan hebt waar je het misschien al niet naar je zin hebt. En dat je dan thuiskomt in een situatie waar je ook niet blij van wordt. Terwijl je huis eigenlijk het enige plekje is op aarde dat echt van jou is.”

 

De start…

“Toen ik mijn baan had opgezegd ben ik stapje voor stapje dingen gaan doen om opruimcoach te worden. Ik schreef mij direct in voor de KonMari Consultancy Course in New York en in de tussentijd heb ik een LOI cursus tot Professional Organizer gevolgd. Daarvoor had ik verschillende opdrachten om samen met mensen hun huis op te ruimen. Achter de schermen heb ik tegelijkertijd de website gemaakt en social media opgezet. Twee maanden voor de start van de KonMari cursus heb ik dat gelanceerd en was Net Thuis ‘echt’. Doordat ik het zo heb aangepakt kon ik langzaam realiseren dat ik dit nu ‘ben’. Het moest zo groeien voordat ik het in de wijde wereld durfde te gooien.”

 

Van opruim-influencer naar inspirerende content creator

“Toen ik net begon was ik te veel een opruim-influencer met gratis tips: 10 oplossingen om je badkamer netjes in te richten… Zo van, neem dit bakje en stop het er zo in. Nu zien mensen steeds meer Merel de opruimcoach die je betaalt voor haar professionele hulp. Ik merk dat als ik deel over mijn dagelijks leven – mijn kat, koffie en wandelingen – dat ik mensen meer inspireer. Ik krijg nu zoveel berichtjes van mensen die met mij meedenken of een lang bericht sturen over hoe inspirerend iets voor hen is geweest.”

 

Het content creation vak is niet iets wat Merel er een beetje bij is gaan doen toen zij met Net Thuis begon. Daarvoor heeft zij drie jaar aan haar duurzame en plantaardige blog Blackbirds & Cakes gewerkt. En ook bij het bloggers- en social media team van ProVeg – waar ik met Merel heb samengewerkt – heeft zij veel geleerd.

“Door deze ervaring en kennis was het makkelijker om mijzelf te laten zien bij Net Thuis. Toen ik nog aan Blackbirds & Cakes werkte heb ik het lang verschrikkelijk gevonden om foto’s van mijzelf te delen, dat deed ik niet. Laat staan een verhaal vertellen op video in Instastories… Op een gegeven moment moest ik voor een betaalde campagne zelf in beeld, dat vond ik zo ongemakkelijk! Over een filmpje van een minuut deed ik een uur. Terwijl ik nu rustig mijn telefoon erbij pak aan het einde van een werkdag en de stories opneem. Ik denk dat het heel belangrijk is voor een bedrijf als het mijne om een band op te bouwen met je volgers. Als niemand weet wie ze in huis halen of wie erachter zit, dan huren ze je minder snel in. Als ik een dienst zoek, vind ik het ook fijn om te zien wie die persoon dan is.”

 

Dichterbij haar gevoel

“Idealiter werk ik drie dagen bij mensen als opruimcoach en anderhalve dag thuis als content creator. Dat lukt nu ook, dat is fijn. Ik vind het creatieve aan mijn werk heel leuk: blogs schrijven, podcasts maken, content voor Instagram bedenken. Dat geef ik niet snel uit handen als ik daar geen tijd voor heb. Daar maak ik tijd voor. Als ik thuis werk aan mijn website, social media, marketing of sales kijk ik waar ik die dag zin in heb en behoefte aan heb. Ik heb geen planning of to-do lijst. Als ik voor een specifiek moment plan dat ik een concept voor een podcast moet bedenken, ben ik misschien twaalf uur bezig met denken, omdat er niks komt. Als ik het loslaat en mijzelf vertel dat ik gedurende de week een concept moet maken, dan komt er vanzelf een onderwerp in mij op.

 Ik heb dus veel geleerd over loslaten en op mijn gevoel vertrouwen, maar ik heb ook veel geleerd over keuzes maken tijdens mijn opruimproces. Continue vraag ik mijzelf: wil ik dit of niet?

Ik heb mijzelf een stuk beter leren kennen door te zien van welke spullen ik gelukkig word en van welke niet.

In mijn werk ben ik niet alleen aan het opruimen, maar ook met mensen aan het kijken waarom zij dingen wel of niet willen en wat daaronder zit. Gisteren was ik bij iemand die in een super netjes huis woont. Het was nog netter dan bij mij, maar zij vond het heel rommelig. Dan vraag ik waarom zij die onrust ervaart. Uit dat gesprek kwamen naar boven dat zij heel perfectionistisch is en een grote dwang naar controle heeft. Er ligt altijd iets ten grondslag aan hoe het er om je heen uitziet. Mensen zeggen soms dat ze meer aan mij hadden dan aan hun therapeut. Een heel mooi compliment.”

 

Maakt dit mij blij?

“De vraag ‘Does it spark joy?’ vraag ik mijzelf continu bij alles in mijn leven. Niet alleen bij het opruimen van spullen, maar bijvoorbeeld ook de diensten die ik aanbied als bedrijf. Eerst bood ik een opberganalyse aan. Dan keek ik aan de hand van foto’s hoe mensen iets beter konden opbergen. Maar dat is niet hoe ik denk over opruimen, dat je iets netjes wegstopt in nieuw gekochte bakjes. Je moet keuzes maken over je spullen: wil je die echt bezitten? Anders kun je blijven herschikken. Laatst heb ik daarom mijn dienstenaanbod gehalveerd.

 Mijn blog is ook zo’n voorbeeld. Ik werd daar niet meer blij van en ging mij afvragen wat er moest gebeuren dat ik er wel blij van zou worden. Er moest heel veel veranderen en ik zou er veel werk in moeten steken. Ik werd niet blij van dat idee, dus was het klaar. Nu is Blackbirds & Cakes offline, anders blijft het achterin mijn hoofd sluimeren. Daar heb ik afscheid van genomen. Opgeruimd.

 Maar ook in mijn vrije tijd pas ik die filosofie toe. Als iemand mij vraagt om af te spreken, dan vraag ik mijzelf af of ik daar blij van word.”

 

Je begrijpt vast dat ik het als compliment beschouw dat ik bij Merel langs mocht komen voor dit gesprek.

Mocht je Merel niet op Instagram gaan volgen (echt een tip hoor, ik vind Net Thuis een heel inspirerend, positief en authentiek kanaal om te volgen: een lieve vriendin die alles over opruimen weet en dat graag met je deelt), dan zal je haar misschien alsnog voorbij zien komen. Het schrijven van een boek, of een tv-programma waarin zij samen met mensen hun huis opruimt – in Nederland, of eigenlijk het liefst over de hele wereld – zijn maar een greep uit haar ambitieuze toekomstdromen.

Ik heb mijzelf vaak afgevraagd wat voor rol mijn beste vriend Ego heeft in mijn leven. In de situaties waarin ik mijzelf in de nesten heb gewerkt, speelde Ego vaak een prominente rol. Toch vind ik het moeilijk om afscheid te nemen van hem. Hij bezorgt mij een hoop hoofdpijn, maar we zijn al zo lang samen en hij is de enige die mij écht kent. Het lijkt soms net alsof ik in een toxische relatie met zit met hem. Daarom is het misschien beter dat onze wegen scheiden. Maar als Ego er niet meer is, wie ben ik dan nog?

 

Ego stond altijd aan mijn zijde en soms ook vóór mij.

Wedstrijdje ver-plassen

Ik kan me niet meer herinneren wanneer ik voor het eerst Ego heb ontmoet, maar ik weet dat het voelde wel alsof we al eeuwig aan elkaar verbonden waren. Een van de eerste dingen die mij opviel, was zijn aparte naam. Ik vroeg wat het betekende en hij schreeuwde kloppend op zijn borst; “Jij!”. Zo’n reactie had ik niet verwacht, dus probeerde ik snel van onderwerp te veranderen. Onze lievelingssport was ver-plassen en meestal wonnen wij het van de andere. Op het schoolplein zorgde Ego ervoor dat ik niemand over mij heen liet lopen. Zelfs in situaties waarin ik geïntimideerd was door een ander. Ik kan eigenlijk niks verkeerds zeggen over hem, want door hem liep ik met mijn borst vooruit en hoofd omhoog. Ego stond altijd aan mijn zijde en soms ook vóór mij.

 

Onze wedstrijdjes ver-plassen, wilde hij inruilen voor vechtpartijen met andere jongens.

De eerste scheurtjes…

Elke relatie gaat door zijn ups en downs, datzelfde geldt voor Ego en ik. Toen ik mijn eerste vriendinnetje kreeg, begon de relatie tussen mij en Ego te veranderen. Ik weet niet of Ego jaloers op ons was, maar daar leek het wel op. Als mijn vriendin bijvoorbeeld met een andere jongen stond te praten, fluisterde Ego mij allerlei dingen in. “Waarom praat ze met hem, ze hoort toch bij jou?! Je moet dit niet accepteren. Jij moet ook met een ander praten, zodat zij weet wat zij jou aandoet!”

Waar Ego vroeger mijn beste raadgever was, lijkt hij nu die kwaliteiten verloren te zijn. Onze wedstrijdjes ver-plassen, wilde hij inruilen voor vechtpartijen met andere jongens. Bij het kleinste voorval met andere fluisterde hij; “Dwight de tijd van ver-plassen is voorbij. Je moet nu laten zien dat je geen jongetje meer bent, maar een echte man. Sla hem op z’n bek!” Ik mis onze ver-plas tijden…

 

Ik heb er zelfs over nagedacht om hem te vermoorden… Ik weet alleen niet hoe…

Ego moet sterven

Het gaat niet goed tussen mij en Ego. Tegenwoordig noemt hij mij ‘Dwight de softy’ en ik hem ‘Ego de saboteur’. Mijn beste vriend kan ik hem allang niet meer noemen en ik twijfel steeds meer over zijn waarde als persoon in mijn leven. Alles wat hij tegen mij zegt trek ik in twijfel en áls ik een keer naar hem luister, creëren we chaos. Ik heb er zelfs over nagedacht om hem te vermoorden… Ik weet alleen niet hoe… Wat hem nu zo gevaarlijk maakt, is dat het lijkt alsof hij niet meer bestaat. Maar plotseling is hij er dan in eens. Er zijn gelukkig nog momenten dat we goed met elkaar kunnen praten over hoe het verder moet tussen ons. Ik wil namelijk niet zonder hem, maar zo kan het niet verder. Het wordt tijd dat Ego en ik samen een nieuwe weg in slaan.

 

 

---

Ego’s kunnen een sta in de weg zijn tussen jou en jouw partner. Wil jij weten hoe je meer ruimte voor verbinding creëert in plaats van ruimte voor ego? Neem dan een kijkje op onze Relatie & Systeem Coach opleiding.

Krijgt iedereen één grote missie mee in zijn of haar leven? En is dat dan iets wat als een soort van van openbaring aan je verschijnt? Ik geloof dat iedereen een purpose heeft. En dat deze dieper liggende reden achter je gedrag, met de jaren kan veranderen. Je purpose hoeft niet als een openbaring aan je te verschijnen. Het iets is wat je spelenderwijs mag en kan ontdekken. Ik ervaar dat ik mijn purpose leef wanneer ik voel dat ik waarde toevoeg. Wanneer ik voel dat ik een positieve verandering teweeg breng. In dit artikel beschrijf ik hoe je in drie simpele stappen jouw purpose ontdekt en waarom je meer impact maakt als je dit weet.

 

Stap 1: Bouw een carrière op rondom jouw kracht

Elk contact dat je hebt met iemand, zakelijk of privé bestaat bij het uitwisselen van waarde. Jij voegt waarde toe aan anderen, aan de wereld en krijgt hiervoor waarde terug. In de vorm van een compliment, een cadeautje, een knuffel of -zakelijk gezien- geld. De handelingen die je doet om deze waarde transactie in gang te zetten kan je veranderen. De graadmeter hiervoor is jouw energielevel. Van welke soort taken krijg je energie en van welke dingen niet? Focus op dat wat je blij maakt en wat je leuk vind om te doen. Dat zijn de handelingen waarbij jij in je kracht staat. Hoe meer jij jouw carrière bouwt rondom jouw kracht, hoe meer je hiervoor terugkrijgt in geld én geluk. 

 

Stap 2: Je talent is het instrument

Je talent is het instrument dat je inzet om waarde toe te voegen. Dat is dus niet je missie of je purpose zelf, maar een middel om een hoger doel te dienen. Je kracht of talent is datgene dat het meest natuurlijk tot je komt, datgene waardoor jij je sterk voelt en waarmee je anderen verder helpt. Datgene wat je energie geeft. Als je werkt vanuit je kracht dan boek je op een natuurlijke manier meer succes, ook zal je met meer passie en energie te werk gaan. Jij bepaald de regels. Ga dus geen dingen doen die energie uit je wegzuigen. Weet je niet goed wat jouw kracht/talent is? Een boek dat je hierbij kan helpen is: Now discover your strengths from Marcus Buckingham & Donald. O. Clifton.

Als je een duidelijke focus hebt, in wat jij wilt bereiken en waarom dan zal je ervaren dat jij over een verrassende kracht beschikt om obstakels te overwinnen.

 

Stap 3: Kies welke verandering jij teweeg wil brengen

Stiekem willen we allemaal onderdeel zijn van iets dat groter is dan wijzelf. We willen iets hebben waarin we kunnen geloven. Iets waarover we onszelf kunnen verwonderen. We willen ons verbinden met mensen die een standpunt durven innemen. Als je een duidelijke focus hebt, in wat jij wilt bereiken en waarom dan zal je ervaren dat jij over een verrassende kracht beschikt om obstakels te overwinnen. Je maakt meer impact omdat je wéét waarom je doet wat je doet. Daardoor is de weg die je bewandelt niet makkelijker, maar wel bevredigender want je doet het niet alleen voor jezelf. Je doet het voor het collectief. 

Als je helder voor ogen hebt welke positieve energie jij de wereld in wilt sturen, dan zal deze positieve energie (in meervoud) bij je terugkomen.

Welk verschil wil jij proberen te maken in de wereld? Hoe zou jij graag willen dat de wereld/een situatie eruit ziet? Als je helder voor ogen hebt welke positieve energie jij de wereld in wilt sturen, dan zal deze positieve energie (in meervoud) bij je terugkomen. In waardering van je omgeving en in geld. Een paar vragen die helpen om jouw missie/purpose te ontdekken:

1. Waarmee help jij anderen graag?
2. Waarvoor vragen mensen jou vaak om hulp? Waar bedanken mensen je voor?
3. Wat zou je graag anders zien in de wereld? Wat doet je pijn? Wat zou jij willen veranderen?

Onze diepste drijfveren zijn ‘pleasure and pain’. Ontdek bij jezelf wat jou pijn doen, wat je graag anders zou zien. Dit is vaak de motivatie achter jouw gedrag. Pleasure gaat over hetgeen waar je naar verlangt, een wereld zonder die pijn. Ik ben benieuwd naar je inzichten! Vraag ook gerust je vrienden en collega’s om input. Het kan heel fijn en verfrissend zijn om ook hun perspectief te horen. 

 

—————————————

Zou jij graag nog meer tools krijgen over het vinden en formuleren van je purpose? In de online course innoveren met impact besteden we hier een hele dag aan. Je gaat o.a. aan collega’s en vrienden vragen wat jouw waarde in hun ogen is. Je maakt een persoonlijkheidstest en je komt tot nieuwe zelfinzichten via leuke, creatieve opdrachten. Je leert om je purpose te vinden en formuleren op een manier die andere mensen raakt en motiveert om bij jouw initiatief aan te haken.

Ik beloof je trouw te blijven in goede en kwade dagen, in armoede en rijkdom, in ziekte en gezondheid. Ik wil je liefhebben en waarderen al de dagen van mijn leven. Een belofte die misschien net zo vaak wordt gemaakt als verbroken. Maar waarom maken we dan toch keer op keer diezelfde belofte? Worden onze emotionele harde schijven automatisch schoongeveegd bij het aangaan van een nieuw liefdesavontuur of zijn we van nature hopeloze romantici? Wellicht stel ik de verkeerde vraag. Misschien moeten we een disclaimer toevoegen aan onze trouwbeloftes…

 

Het stellen van deze vragen in Liefdesland kan je 20 jaar met TBS opleveren.

Heiligschennissen in Liefdesland

Er zijn een aantal wetten in Liefdesland en een van de grootste en belangrijkste is: dat er niet wordt gesproken over alles wat niet met liefde te maken heeft. Mag ik ‘bijklussen’ als ik mij seksueel aangetrokken voel tot een ander? Wat doen we als mijn liefde voor jou bekoeld raakt? Als jij ziek wordt en ik jou moet verzorgen, is dat dan een legitieme reden om de relatie te verbreken? Het stellen van deze vragen in Liefdesland kan je 20 jaar met TBS opleveren. Toch durf ik te wedden dat veel mensen met dit soort vragen zitten, maar het ongemakkelijk gesprek liever uit de weg gaan. Hoe bevrijdend zou het zijn om dit soort gesprekken te voeren, zonder eventuele veroordelingen?

 

We hunkeren naar onvoorwaardelijk liefde, maar het mag niet doorslaan naar liefdadigheid.

Ik weet niet hoe ik dit moet zeggen, maar…

Ik zou niet willen dat mijn partner onvoorwaardelijk en voor altijd bij mij zou blijven. Als ik niet meer de man kan zijn die zij nodig heeft, dan kan zij door de gemaakte trouwbelofte in een emotionele houdgreep terecht komen. Tegelijkertijd zou ik het haar misschien wel kwalijk nemen als zij mij zou verlaten, terwijl ik mij op het diepste punt van mij leven bevind. Ik geef toe… ik ben een hypocriet. En hoe zou ik mij gedragen als mijn gevoelens zich anders ontwikkelen dan verwacht en ik die trouwbelofte wil verbreken? We hunkeren naar onvoorwaardelijk liefde, maar het mag niet doorslaan naar liefdadigheid.

 

Wie Ben Ik?

Liefde zit misschien ook wel verscholen in de ongemakkelijke gesprekken die je met elkaar voert. Als ik de koning van Liefdesland zou zijn, dan zouden alle inwoners verplicht mijn versie van Wie Ben Ik? moeten spelen voordat zij elkaar eeuwige en onvoorwaardelijke liefde toezeggen. In deze versie van Wie Ben Ik? schrijf je in alle eerlijkheid al jouw kernwaardes, doelen en verlangens op, op het gebied van een liefde. Vervolgens schuif je jouw kaart door naar je (mogelijk aanstaande) partner, terwijl jij de kaart van de ander ontvangt. Je kijkt naar de kernwaardes, doelen en verlangens en gaat voor jezelf na of ze in lijn staan met die van jou. Alle punten op de kaart kunnen met een ✔, – of ? worden gemarkeerd. Ruil de kaarten weer om en ga met elkaar in gesprek over de – en ? tekens.

Mocht tijdens dit openhartig gesprek blijken dat de – en ? tekens niet overbrugbaar zijn, dan kunnen jullie ervoor kiezen om de wegen te laten scheiden. Maar willen jullie toch het avontuur aangaan, maak dan de volgende belofte: Ik beloof eeuwig trouw aan mijzelf te blijven en eerlijk te zijn tegen jou, in armoede en rijkdom, in ziekte en gezondheid. Ik wil je liefhebben en waarderen zolang wij daar beide het meest gelukkig van worden. Mocht jouw geluk niet bij mij liggen, dan gun ik jou dat geluk met een ander.

 

---

Ps. Wil jij weten hoe je verbintenis creëert tussen de verschillen van jou en je partner en je relatie stromend houdt? Neem dan een kijkje op onze Relatie & Systeem Coach opleiding.

Een gezonde money mindset…. het heeft bij mij zeker 3 tot 4 jaar geduurd om die te ontwikkelen. Om genoeg (en goed) geld te vragen voor wat ik doe. In 2017 ging er bij mij een knop op. Het was een heftig jaar waarin de veilige basis die ik altijd had gevoeld, ineens begon af te brokkelen. Mijn co-founder verhuisde naar Berlijn dus nam ik de volledige verantwoordelijkheid voor het bedrijf. Dat vond ik spannend, maar ook heel leuk. De echte klap dat jaar was het beëindigen van mijn liefdesrelatie. Het leventje dat ik had opgebouwd (met koophuis, plannen voor kinderen en onze bruiloft) stortte ineens in. Alles glipte dat jaar gevoelsmatig uit mijn handen… zo ook mijn bedrijf. Bijzonder genoeg bleek die breuk met het oude precies te zijn wat ik nodig had.

 

Het (geld) stroomde niet meer

Ik doe mijn werk met mijn hart en dat hart had in ‘dat beruchte jaar’ pijn.

Ik stroomde niet, dus het geld stroomde ook niet meer.

Terwijl ik tegelijkertijd een nieuw leven moest opbouwen waarbij alle kosten die ik voorheen deelde nu op mijn eigen rekening kwamen te staan. Ik verhuisde terug naar Amsterdam, naar een huisje van 60m2 dat ik deelde met een fijne vriendin/huisgenoot. Toch kon ik daar niet aarden. De ruimte was te klein en de ruis van de stad te groot. In mijn zoektocht naar een plekje voor mijzelf bleek alles te duur.

 

Een nieuwe stip aan de horizon

Mijn bedrijf staat ten dienste van mijn levensstijl. Het geld dat ik met mijn purpose work verdiende was tot dan toe toereikend geweest. Maar nu stootte ik tegen een plafond aan. 

Als ik dan toch meer geld moet gaan verdienen, bedacht ik me, hoe zou mijn droomleven er dan uit zien? 

Tot dusver had ik het leven van mijn dromen geleid. Licht, speels, duurzaam, minimalistisch, vrij en vol van liefde. Maar het leven had me heel duidelijk en resoluut een andere richting opgestuurd. Ik mocht opnieuw kiezen, opnieuw visualiseren hoe ik mijn leven wilde inrichten. Wat was mijn nieuwe stip aan de horizon?

 

Take a the leap of faith 

En dat deed ik. Ik koos mijn droomplek uit om te wonen. In Amsterdam Noord, aan het water, bos en op 15 minuten fietsen van het centrum van de stad. Er bleek nog 1 appartement vrij te staan die ik mocht inrichten als woon-werkpand. Ik rekende uit met hoeveel ik de prijzen van mijn trainingen moest verhogen, als ik net zo goed zou draaien als het jaar daarvoor. Ik tekende het huurcontract, deed een schietgebedje en took the leap of faith.

 

Met de hakken over de sloot

Het was met de hakken over de sloot, maar ik heb toen het beste jaar ooit gedraaid terwijl ik aan het begin van dat jaar dacht failliet te gaan.

Ik realiseerde me, door onder andere de sage te lezen van ‘Het meisje met de zwavelstokjes’ (een sage die ik ook behandel in mijn boek ‘Liefde als Medicijn’) dat ik ‘mijn licht’ voor te weinig geld had verkocht. En ik denk dat dit herkenbaar is voor veel mensen/lichtwerkers die hun werk doen uit passie en purpose. 

Mijn werk zelf geeft me zoveel vervulling dat ik me bijna bezwaard voel om daar geld voor te vragen. Terwijl ‘ons licht’ het meest waardevolle is waarover we beschikken. 

Dit doorgeven is iets waar we zeker een mooie prijs voor mogen rekenen. Alleen al om onszelf een levensstijl te gunnen waarin we floreren, waardoor dat licht alleen maar sterker gaat branden en schijnen. Want hoe meer liefde we onszelf geven, hoe meer liefde we kunnen doorgeven.

 

—————————–

Wil jij ook stappen zetten in je money-mindset? En meer geld verdienen met jouw purpose work? Meld je dan aan voor de course ‘Ondernemen uit purpose’. In dit programma geef ik mijn meest belangrijke lessen door. Ik leg o.a. uit hoe ik van €0,00 omzet naar meer dan €250.000 per jaar ben gegroeid. Je leert hoe je een (licht) bedrijf kan runnen dat is opgebouwd rondom jouw kracht. Een bedrijf waarin je samenwerkt met mensen die jou energie geven. Een bedrijf waarmee je genoeg geld verdient om te voorzien in een levensstijl waardoor jij gaat stralen. 

Excentriek, creatief en eigenwijs zijn een aantal associaties die bij mij opkomen als ik kijk naar het werk van Joy Chiquita. Joy en ik – Dwight- komen uit dezelfde Content Creation lichting van De Upstarter. Nu, Twee jaar later, zitten we in het restaurant Heilig Boontjes in Rotterdam, zodat ik kan achterhalen hoe het sindsdien met haar is verlopen. Joy werkt tegenwoordig als creatief social-media strateeg bij de Universiteit Leiden en één dag in de week heeft zij haar zzp-dagje. Ik ben benieuwd welke stappen zij heeft genomen om te komen tot waar ze nu is en wat haar inspireert tijdens het creëren.

 

Een klassieke grafische ontwerper die boekjes en posters maakt ben ik niet.

Je hebt de kunstacademie gedaan, hoe zag je werkwereld er daarna uit?

Ik ben afgestudeerd als grafisch ontwerper en ben daarna mijn eigen bedrijfje begonnen. Wat ik alleen vrij snel merkte, was dat ik nagenoeg nooit alleen aan het grafisch ontwerpen was. Ik maakte customized photo booths voor evenementen, begeleide brainstormsessies en deed eigenlijk alles waar creativiteit voor nodig was. Een klassieke grafische ontwerper die boekjes en posters maakt ben ik niet. Het liefst ontwikkel ik creatieve concepten voor campagnes. Het lastige is echter dat bedrijven huiverig zijn om grote campagnes te laten ontwikkelen door een zzp-er. Ze kiezen dan toch eerder voor een groter bureau.

 

Je koos op een gegeven moment voor het Content Creation programma, waarom maakte je die keus?

Ik heb getwijfeld om voor een creatief bureau te werken, alleen wist ik niet zeker of mijn portfolio daar goed op aansloot. Bij Content Creation zag ik de kans om mij verder te ontwikkelen als creatief conceptontwikkelaar, gericht op sociale media en dus ook voor kleinere ondernemers. Daarbij hebben mensen sneller vertrouwen als je een opleiding hebt gedaan op dat gebied. Met een content creation opleiding op zak kom je toch anders binnen bij een klant of bureau.

Mijn creativiteit, gaan-met-die-banaan-mentaliteit en mijn “Waarom? waarom? waarom?” werden gewaardeerd.

Wat ik tijdens de opleiding merkte en heel fijn vond, was dat ik over veel dingen een bevestiging kreeg dat ik qua werk op het juiste niveau zat. Als eindopdracht schreef Awesome Utrecht een pitch uit voor een campagne. Tijdens het ontwikkelen van het concept moest ik na lange tijd weer in een groep werken. Het fijne daarvan was, was dat ik snel kon achterhalen waar mijn kracht lag en waar andere beter in waren dan ikzelf. Mijn creativiteit, gaan-met-die-banaan-mentaliteit en mijn “Waarom? waarom? waarom?” werden gewaardeerd. De waaromvraag creëert zoveel meerwaarde tijdens het ontwikkelen van een product en dat merk ik elke keer weer.

Na de opleiding heb ik contact opgenomen met Awesome Utrecht om de campagne ook daadwerkelijk uit te voeren. De campagne was wijd verspreid in Utrecht, van bierfiltjes in de kroeg, fietstoeters en posters op straat tot aan filmpjes op Utrecht Centraal en sociale media. Dat geeft je zelfvertrouwen natuurlijk een boost! En ik kon weer iets moois toevoegen aan mijn portfolio.

 

Ik ging naar mijn sollicitatiegesprek in een roze pak en de casus die ik moest maken heb ik lekker excentriek gemaakt.

Je werkt nu in bij de Universiteit Leiden. Voel jij je als creatief nomade niet beperkt om in loondienst te zijn?

Nee eigenlijk niet, want ik heb hier bewust voor gekozen. De vacature kwam via via op m’n pad terecht en eerst leek het mij een saaie baan. Ik had stiekem ook wel een vooroordeel bij het idee van werken bij een Universiteit. Maar nadat ik meer informatie kreeg over de vacature heb ik toch gesolliciteerd. Ik ging naar mijn sollicitatiegesprek in een roze pak en de casus die ik moest maken heb ik lekker excentriek gemaakt. Ik dacht, als ze mij aannemen moeten ze wel echt weten wie ik ben en wat ik graag maak. Ik had nooit gedacht dat een universiteit met iemand zoals ik in zee zou gaan, dus toen zij mij opbelde om te vertellen dat ik het was geworden, was mijn eerste reactie dan ook: “echt?”.

In het verleden heb ik weleens voor een pitch of sollicitatie mijn werk teveel aangepast aan de klant en dat heeft nooit geresulteerd in succes. Vaak werd het gedeelte dat echt Joy was, het meest gewaardeerd. Sindsdien blijf ik veel dichter bij mezelf in het werk dan ik maak en dat wordt door mijn collega’s gelukkig nog steeds gewaardeerd.

Ik vond het soms heel moeilijk om mijn échte prijs te benoemen en daarbij te blijven als ik de opdracht heel leuk vond. Je bent dan wel onderdeel van een mooi project, maar uiteindelijk ben je er zoveel tijd aan kwijt dat het totaal niet in verhouding staat met wat je eraan verdient.

In de fase waar ik nu in zit, vind ik het ook wel fijn om in loondienst te zijn. Ik heb elke woensdag nog steeds mijn zzp-dagje en die koester én ik ben niet afhankelijk van losse opdrachten. Ik doe alleen opdrachten die bij mij passen. In mijn fulltime zzp-tijd had ik ook het gevoel dat ik altijd aan het werk was. Daar heb ik nu beter een balans in gevonden. Ik vond het toen ook moeilijk om mijn échte prijs te benoemen en daarbij te blijven als ik de opdracht heel leuk vond. En eerlijk, de huur moest natuurlijk ook gewoon betaald worden. Je bent dan wel onderdeel van een mooi project, maar uiteindelijk ben je er zoveel tijd aan kwijt dat het totaal niet in verhouding staat met wat je eraan verdient.

Vervolgens gebeurde het ook weleens dat die klant mij dan voorstelt aan een andere klant want “ze is goed en lekker goedkoop”. Je graaft een beetje je eigen financiële graf op die manier. Dikke tip dus voor de beginnende zzp-ers, sta achter wat je waard bent!

 

Ik streef naar een wereld waar alle reclame-uitingen online en offline aanvoelen als een openlucht museum.

Waarom is jouw zzp-dagje zo belangrijk voor je?

Dan kan ik de wereld van reclame uitingen een stukje mooier maken. Ik bedenk namelijk Instagram strategieën en campagnes voor ondernemers die gedurfde visuele content willen neerzetten om hun klanten aan te spreken. Veel reclames vind ik lelijk, schreeuwerig en niet inspirerend en dat is zonde want reclame is overal! Reclames zouden moeten inspireren, je moeten laten lachen of iets met je doen zoals kunst dat ook kan doen. Ik vind dat een veel sympathiekere manier van verkopen. Ik streef dus naar een wereld waar alle reclame-uitingen online en offline aanvoelen als een openluchtmuseum. Daarom werk ik graag met mensen die er net zo tegenaan kijken.

 

Welk advies zou je andere willen geven?

Ik heb ooit een onderzoek gelezen waarin stond dat als mensen een keus maken die onomkeerbaar is, wij als mens zo geprogrammeerd zijn om die keus te beschouwen als de beste die ze hadden kunnen maken. En uiteindelijk zal je de keuze beschouwen als de keuze die je exact heeft gebracht waar je moet zijn. Je kan dus nooit echt een verkeerde keuze maken. Dus loop je vast… kies een pad om in te slaan en blijf niet te lang twijfelen. Het zal toch de goede keuze zijn en je bent in ieder geval in beweging!

De huidige en nodige MeToo movement heeft me heel erg aan het denken gezet en om eerlijk te zijn ook een beetje bang gemaakt. Nadat nagenoeg 100% van al mijn vrouwelijke vrienden “ja” antwoorden op de vraag of zij ooit slachtoffer zijn geweest van seksueel geweld of seksuele intimidatie door mannen, wist ik dat er iets niet klopte. Ik heb veel mannen (en mezelf) de vraag gesteld of zij ooit een grens zijn overgegaan bij vrouwen. Het antwoord: “NEE”. Wie en waar zijn deze (blijkbaar) ‘onzichtbare’ mannen die seksueel grensoverschrijdend gedrag vertonen? En hoe kan ik mijn ongeboren zoon en dochter behoeden voor dit soort scenario’s?

 

Digitale schandpaal

Een paar weken geleden was er op FB en IG een ‘expose-account’ aangemaakt, waarbij vrouwen anoniem hun verhaal vertelden en de daders bij naam en toenaam werden genoemd. Het account ging al snel viral en zo kreeg ook ik een aantal verhalen te zien. Ik las de verhalen met gemengde gevoelens. Alhoewel ik het toejuich dat wij mannen bewust worden gemaakt van ons (wan)gedrag, ben ik geen voorstander van publieke veroordelingen. Er is waarschijnlijk een reden waarom vrouwen ervoor kiezen om op zo’n manier hun verhaal te delen. De rancuneuze exen en andere kleinzielige wraakacties zullen er zeker ook tussenzitten, maar ik heb het nu over de échte slachtoffers.

 

Ja, maar waarom nodig je hem dan uit om bij je te slapen na het uitgaan?

Hard to get

In mijn puberjaren kwam ik voor het eerst in aanraking met de term hard to get. En als een meisje hard to get deed werd het extra gewaardeerd, want dat maakte de ‘overwinning’ zoeter. Zelfs de tekenfilmfiguren Pepe Le Pew en Johhny Bravo lieten zich niet uit het veld slaan door de eerste de beste “nee!”. Ik denk dat die mentaliteit bij veel mannen nog een grote rol speelt. Je wordt geleerd dat je als man recht op je doel af moet gaan en dat de aanhouder wint.

 

Blijkbaar hebben wij mannen niet door wat voor schade we mogelijk hebben aangericht, aangezien al mijn vriendinnen ooit slachtoffer zijn geweest van seksuele intimidatie en geen een van mijn vrienden (en ikzelf) zichzelf als dader ziet. Ik voel me soms schuldig en een victim-blamer omdat ik tijdens het lezen van dit soort expose-verhalen soms denk: “Ja, maar waarom nodig je hem dan uit om bij je te slapen na het uitgaan?” of “Ik snap wel waarom hij denkt dat je wel wilde”. Dit is waarschijnlijk ook een van de redenen waarom veel vrouwen geen juridische stappen ondernemen: Ze hebben het gevoel dat ze niet serieus worden genomen. Ik ben dus duidelijk onderdeel van het probleem…

 

Je bent namelijk niemand wat verschuldigd en dat moet voor altijd een mantra voor jou zijn.

Aan mijn dochter

Hoe kan ik jou beter bewapenen tegen de onzichtbare mannen die ‘nee’ als ‘hard to get’ interpreteren? Soms denk ik dat het misschien beter is om geen mannen thuis uit te nodigen, tenzij je 100% zeker weet dat je seks wil hebben met hem. Maar stel dat je het wel 100% zeker weet, en gaandeweg de avond of tijdens het voorspel van gedachte verandert, wat dan? Er zal druk op je uitgeoefend worden, ze zullen op je gevoelens inspelen en misschien zelfs proberen je fysiek te overmeesteren. Maar ik wil dat je beseft dat jouw nee heilig is. Je bent namelijk niemand wat verschuldigd en dat moet voor altijd een mantra voor jou zijn. Ik weet niet hoe het is om als vrouw in zo’n kwetsbare positie te zitten tegenover een man die als een bronstige stier op zijn doel afgaat. Daarom zal ik veel gesprekken blijven voeren met vrouwen en met jou om jullie kwetsbaarheid in dit soort situaties beter te voelen.

 

Aan mijn zoon

Mocht jij je afvragen wanneer nee, écht nee is? Altijd.

 

Liefs,

Papa

Toen ik zes jaar geleden met mijn bedrijf begon geloofde ik heilig dat je van je passie je werk kan maken’. Sterker nog. Ik geloofde dat je meer zou verdienen, in levensgeluk én geld als je de moed hebt om je hart te volgen. Om te kiezen voor een baan die je energie geeft. Dat geloof is niet elke dag even sterk geweest. Er waren meerdere momenten dat ik mijzelf afvroeg ‘is mijn manier van denken naïef?’ ‘Ga ik dit wel volhouden?’. En precies op dat soort momenten komt er een verleidelijk aanbod op je pad…

 

Mijn grootste struggle

De grootste struggle in mijn begintijd was de vraag: ‘streef ik een kleine meisjes droom na en mag ik volwassen worden?’ ‘Of klopt dit stemmetje in mijn hart? En mag ik het pad dat voor mij juist voelt volgen?’. Ik hinkte dan van het ene been op het andere. Om toch maar steeds opnieuw te concluderen dat het spenderen van 80.000 uur van je leven aan een job die je geen energie of vervulling geeft in mijn ogen ‘dommer’ is dan kiezen voor de route die ik was ingeslagen. Ik wist dan misschien nog niet precies hoe het me zou lukken om een bloeiend bedrijf neer te zetten op basis van passie en liefde. Maar ik wist wel dat ik het wilde proberen. En dat ik alles zou doen wat in mijn macht lag.

 

‘Ik voelde me trots dat iemand mijn bedrijf wilde kopen. Trots dat ik blijkbaar zoveel waarde had opgebouwd. Tegelijkertijd voelde ik enorm veel onzekerheid’.

De eerste uitdagingen op mijn pad

Steeds als ik twijfelde aan mezelf of De Upstarters kernboodschap, kwamen er uitdagingen op mijn pad. Zo was een duidelijke verleiding het aanbod van een groot concern om De Upstarter met winst over te kopen. Als je onderneemt, zo is mijn ervaring, dan is de energie die je uitzendt de energie die je terug krijgt. Innerlijke twijfels manifesteren in externe twijfels. Elke situatie is een spiegel. In dat gesprek voelde ik me heel trots. Trots dat iemand mijn bedrijf wilde kopen. Trots dat ik blijkbaar zoveel waarde had opgebouwd. Tegelijkertijd voelde ik enorm veel onzekerheid. Kan ik een goede leider zijn en blijven van De Upstarter? Of kan ik mijn bedrijf beter in handen leggen van degenen die al tientallen jaren verstand hebben van business? Ik keek mijn gesprekspartner aan. En voor ik het wist floepte mijn antwoord eruit. Zijn reactie was een verwonderde blik:

‘Jullie generatie is me er toch wel eentje.’ Zegt hij lachend. En tegelijkertijd klinkt zijn stem zacht en gemeend.

 ‘Je wilt je bedrijf dus niet met winst verkopen?’

‘Nee’ zeg ik beslist, dat is niet mijn doel.

‘Maar wat dan wel?’

Ik glimlach ‘zoveel mogelijk mensen bereiken en activeren om hun werk en leven vanuit liefde en passie vorm te geven.

 

Organische groei

Ik hoor het mezelf zeggen. Tegelijkertijd is het een feit dat ik via dit grote concern een netwerk en platform ter beschikking zou krijgen, waarmee ik tienduizenden levens kon beïnvloeden. Terwijl ik nu -letterlijk en figuurlijk- steentje voor steentje bouw aan een platform voor een nieuwe manier van werken en leven. Een platform dat gestaag maar organisch groeit; een groei van honderden in plaats van tienduizenden mensen per jaar. Met name in de beginjaren van mijn bedrijf baalde ik daarvan. Ik hoopte dat we sneller zouden groeien. Inmiddels ben ik trots dat we met De Upstarter al bijna 1000 mensen via onze opleidingen de tools, het netwerk en de ondersteunde community hebben geboden om een (creatieve) carrière te bouwen waar zij voldoening uit halen. En dat we via Make Love Work binnen anderhalve maand zijn uitgegroeid tot een community van 700 leden. 

 

De belangrijkste les is dat ik nu weet dat de mensen die ik met mijn energie aantrek, de mensen zijn die bij mijn energie en de missie van De Upstarter/Make Love Work passen. Daarmee is mijn impact dieper en authentieker dan wanneer ik mij ga richten op de aantallen via grotere bestaande platforms. Organische groei is duurzame groei omdat de ziel van mijn bedrijf behouden blijft, ik blijf verbonden met mijn initiële doel. En daarmee blijf ik dus ook verbonden met een gevoel van trots, liefde en passie voor wat ik doe.